ผมและเพื่อน ระหว่างงานเอกชน กับ งานราชการ ในปี 2567

สวัสดีครับ ผมและเพื่อนสนิทคนหนึ่ง คบกันมาตั้งแต่มัธยมจนจบมหาวิทยาลัย
เรียนคณะเดียวกัน และช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาตลอด หลังจากเรียนจบก็ สอบ กพ.
ผ่านฉลุยทั้งคู่
แต่ชะตาชีวิตคนย่อมไม่เหมือนกัน เพื่อนผมเลือกไปต่อสายงานราชการ
ในสายงานทางด้านปกครอง ส่วนผมเลือกเอาดีทางด้านงานเอกชน เนื่องจาก
ได้รับโอกาสจากบริษัทที่มีชื่อเสียง

เวลาผ่านไปสิบกว่าปี เราทั้งคู่ต่างเติบโต เพื่อนผมเป็นระดับ ผอ.
ส่วนผมเป็นผู้จัดการ ถือว่าเราต่างเติบโตในเส้นทางที่ตัวเองเลือกเดิน
เวลาเจอกัน เราไม่เคยพูดจาโอ้อวดในเรื่องตำแหน่ง รายได้
คนเรียกเพื่อนผมว่า นาย แต่ผมก็เรียกชื่อเล่นเพื่อนผมได้อย่างสนิทสนม
เวลาทานข้าวก็แบ่งกันจ่าย ไม่มีการมาข่มว่า ผมเงินเดือนหลักแสน
เดี๋ยวเลี้ยงเอง อะไรแบบนี้ไม่มีเลย

ภาพที่เด็กมัธยมที่เตะบอล ด้วยกัน กลางสนามในวันที่ฝนตก
ถูกอาจารย์ปกครองตีด้วยกัน เพราะดันไปต่อยกับอีกห้อง
แอบสูบบุหรี่หลังห้องน้ำแล้วโดนรุ่นพี่ไปฟ้องอาจารย์ เลยถูกเรียก
ผู้ปกครองมาพบ เลิกเรียน (ยังไม่ถึงเวลาเลิก แต่เราเลิกเรียนไปก่อน)
แล้วไปเช่นวินนิ่งหลังโรงเรียนด้วยกัน มันยังอยู่ในความทรงจำผมเสมอ
หรือวันที่เล่น Dota1 โต้รุ่งข้ามวันข้ามคืน เหมือนเหตุการณ์พึ่งผ่าน
ไปเมื่อวาน ผมยังคิดถึงเสมอ...

ถึงเพื่อนที่แสนดี นายจะอยู่ในความทรงจำเราตลอดไป หลับให้สบายนะ