เมื่อ 40กว่าปีผมเคยผ่านไปกับพ่อที่วิทยาลัยแห่งนี้ ปัจจุบันแทบจะเหมือนเดิมทุกอย่างไม่มีการปรับปรุงเหมือนขาดการใส่ใจจากภาครัฐ ทั้งๆที่เป็นวิทยาที่มีชื่อเสียงระดับต้นๆในกทม. ห้องเรียนอาคารทรุดโทรมไปมากๆมันแตกต่างกับศิลปากรนครปฐมกันสุดขั้ว ทั้งที่เป็นสถานศึกษาภายใต้กระทรวงศึกษาเหมือนกัน ห้องเรียนอาคารไม่มีเครื่องปรับอากาศ เด็กที่เดินทางไกลต้องนั่งรถไฟรางซึ่งไม่มีแอร์ปรับอากาศ แล้วต้องเข้าไปอาคารเรียนซึ่งไม่มีเครื่องปรับอากาศเช่นกัน ไม่มีต้นไม้ร่มรื่นสถานศึกษามีขนาดค่อนข้างใหญ่ ผมเป็นพ่อเด็กยังเป็นห่วงลูกผมจะเรียนไหวไหมเพราะต้องเดินทางไกลบ้านอยู่ฝั่งธน ต้องนั่งรถไฟจากหัวลำโพงไปเรียนทุกวันแต่เลือกเรียนที่นี่เพราะลูกตัดสินใจเลือกเอง บางทีแปลกใจไม่คิดว่าสถานบันการศึกษาภายใต้สังกัดกระทรวงศึกษาธิการ ขนาดในกทม.กระทรวงศึกษายังไม่สนใจแล้วโรงเรียนอื่นทั่วไทยจะพัฒนายังไง ใจอยากให้ลูกพักอาศัยหอพักในสถาบันไปเลยแต่หอพักในวิทยาลัยก็ยังไม่มีด้วยซ้ำ

ด้วยความเป็นห่วงของผู้ปกครองคนหนึ่ง