https://pantip.com/topic/42594209
จากปัญหากระทู้ข้างต้น
เนื่องจากปกติคุณพ่อกับคุณแม่จะเข้าไปบอก goodnight น้องเป็นประจำทุกวันอยู่แล้วตั้งแต่น้องยังเล็กๆ จึงถือโอกาสขอคุยกับน้องซึ่งก็เป็นเรื่องดีที่น้องยอมคุยด้วยค่ะ แต่ยังคงใส่หูฟังเหมือนเดิมนะคะ คุณแม่บอกน้องว่าถ้าน้องไม่อยากเล่าไม่เป็นไร แต่ถ้าน้องพร้อมที่จะเล่าคุณพ่อกับคุณแม่อยู่ตรงนี้ พร้อมที่จะซัพพอร์ตและช่วยเหลือน้องเสมอ ซึ่งน้องก็บอกว่าครับ
- ส่วนเรื่องที่โรงเรียน
คุณแม่ได้ถามน้องแล้วว่าน้องยังสบายใจที่จะไปโรงเรียนนี้อยู่หรือเปล่า ถ้าน้องไม่สบายใจน้องบอกคุณแม่ได้นะ เราจะได้ไปหาโรงเรียนใหม่กัน โรงเรียนที่น้องไปแล้วสบายใจและมีความสุขหรือถ้าน้องไม่ไหวจริงๆ สามารถ drop ก่อนได้นะคุณพ่อคุณแม่ไม่ว่า รอน้องพร้อมหรือถ้าน้องไม่อยากไปโรงเรียนแล้ว มีอีกหลายทางเลือกให้น้องเลือกเลย ซึ่งน้องก็บอกว่าน้องโอเคที่จะเรียนที่เดิมและรับปากว่าจะกลับไปแก้วิชาที่ไม่ผ่านค่ะ คุณแม่จึงถามต่อเรื่องการเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัย เนื่องจากน้องเคยพูดไว้เมื่อนานมาแล้วว่าน้องอยากไปเรียนต่อต่างประเทศ คุณแม่ถามเนื่องจากถ้าน้องยังมีความต้องการเหมือนเดิม คุณพ่อคุณแม่เองก็ต้องเตรียมตัวในหลายๆ เรื่อง ซึ่งใน topic นี้น้องเงียบและไม่ตอบอะไรไม่สบตา คุณแม่จึงบอกน้องว่าคุณแม่ไม่ได้กดดันหรือว่าบังคับน้องนะ ค่อยๆ คิดแต่ถ้าต้องการความช่วยเหลือหรือต้องการคำปรึกษาสามารถคุยกับคุณพ่อคุณแม่ได้เสมอ (ซึ่งในกรณีคุณแม่พูดผิดพลาดตรงไหนหรือเปล่าคะ คุณแม่กลัวว่าน้องจะคิดว่าคุณแม่กดดันและคาดหวังในตัวน้อง แต่จริงๆ แล้วน้องจะเรียนอะไร ชอบอะไร หรือถ้าไม่ได้จะพักก่อน คุณแม่ให้อิสระน้องนะคะ)
- ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ของคุณพ่อคุณแม่และน้อง
ส่วนนี้เป็นความผิดของคุณแม่เองค่ะ ที่บางครั้งห้ามน้องมากเกินไปทำให้น้องรู้สึกว่าคุณแม่ห้ามน้องจนน้องไม่อยากทำอะไรแล้ว แต่คุณแม่ไม่เคยดุด่าหรือว่าน้องด้วยถ้อยคำหยาบคายและเสียงดังแม้แต่ครั้งเดียวนะคะ หลังจากนี้คุณแม่ก็รับปากน้องว่าจะปล่อยให้น้องเป็นอิสระมากขึ้นค่ะ
- ส่วนเรื่องของเพื่อน
คุณแม่ได้สอบถามจากเพื่อนของน้องที่เรียนด้วยกันและเคยมาหาน้องที่บ้าน เพื่อนน้องบอกว่าน้องไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังและเพื่อนๆ เองก็สังเกตได้ว่าน้องแปลกไป แต่ไม่ได้มีปัญหาเรื่องของการล้อ หรือว่าแกล้งกันค่ะ น้องไม่ยอมไปทานข้าวกับเพื่อนที่ห้องอาหารมาสักพักแล้ว โดยปกติคุณแม่จะทำข้าวกล่องไปให้น้องตลอดตั้งแต่เด็กๆ แล้วค่ะเพราะน้องไม่ชอบทานอาหารที่โรงเรียนมีขาย แต่เพื่อนของน้องบอกว่าน้องเล่นเกมแทบจะตลอดเวลา เพื่อนๆ ถามก็จะไม่ค่อยตอบหลังเลิกเรียนก็จะกลับบ้านทันที เพื่อนถามน้องก็จะบอกว่าคุณแม่มารับแล้วรีบกลับ ซึ่งจริงๆ แล้วคุณแม่ถามน้องประจำว่าไปไหนกับเพื่อนไหม ไปได้นะคุณแม่ไม่ว่า ซึ่งน้องก็จะเงียบหรือถ้าตอบก็จะตอบแค่ว่าไม่อยากไปครับ
- ส่วนเรื่องการใช้ชีวิตของน้อง
ที่คุณแม่ยังไม่ได้เล่าคือน้องจากเด็กที่รักสะอาดมากๆ กลับไม่ค่อยอาบน้ำ สระผม ปล่อยผมและหนวดยาวไม่ยอมตัด ซึ่งผิดแปลกไปมากๆ ค่ะ น้องตัดผมครั้งล่าสุดคือเดือนพฤศจิกายนปี 2566 แต่เนื่องจากโรงเรียนให้อิสระด้านนี้อยู่แล้วและช่วงนี้โรงเรียนปิดเทอมด้วยค่ะ จึงไม่มีปัญหาอะไร
สุดท้ายนี้จากการคุยครั้งนี้ถือว่าดีกว่าที่ผ่านๆ มามากค่ะ แต่คุณแม่ยังคิดว่าน้องมีเรื่องที่ติดอยู่ในใจ เพราะน้องยังคงค่อยสบตาเวลาคุยกัน บางครั้งน้องก็ยังใช้นิ้วถูกัน
อัพเดตเล็กน้อยจากปัญหาลูกชายนะคะ
จากปัญหากระทู้ข้างต้น
เนื่องจากปกติคุณพ่อกับคุณแม่จะเข้าไปบอก goodnight น้องเป็นประจำทุกวันอยู่แล้วตั้งแต่น้องยังเล็กๆ จึงถือโอกาสขอคุยกับน้องซึ่งก็เป็นเรื่องดีที่น้องยอมคุยด้วยค่ะ แต่ยังคงใส่หูฟังเหมือนเดิมนะคะ คุณแม่บอกน้องว่าถ้าน้องไม่อยากเล่าไม่เป็นไร แต่ถ้าน้องพร้อมที่จะเล่าคุณพ่อกับคุณแม่อยู่ตรงนี้ พร้อมที่จะซัพพอร์ตและช่วยเหลือน้องเสมอ ซึ่งน้องก็บอกว่าครับ
- ส่วนเรื่องที่โรงเรียน
คุณแม่ได้ถามน้องแล้วว่าน้องยังสบายใจที่จะไปโรงเรียนนี้อยู่หรือเปล่า ถ้าน้องไม่สบายใจน้องบอกคุณแม่ได้นะ เราจะได้ไปหาโรงเรียนใหม่กัน โรงเรียนที่น้องไปแล้วสบายใจและมีความสุขหรือถ้าน้องไม่ไหวจริงๆ สามารถ drop ก่อนได้นะคุณพ่อคุณแม่ไม่ว่า รอน้องพร้อมหรือถ้าน้องไม่อยากไปโรงเรียนแล้ว มีอีกหลายทางเลือกให้น้องเลือกเลย ซึ่งน้องก็บอกว่าน้องโอเคที่จะเรียนที่เดิมและรับปากว่าจะกลับไปแก้วิชาที่ไม่ผ่านค่ะ คุณแม่จึงถามต่อเรื่องการเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัย เนื่องจากน้องเคยพูดไว้เมื่อนานมาแล้วว่าน้องอยากไปเรียนต่อต่างประเทศ คุณแม่ถามเนื่องจากถ้าน้องยังมีความต้องการเหมือนเดิม คุณพ่อคุณแม่เองก็ต้องเตรียมตัวในหลายๆ เรื่อง ซึ่งใน topic นี้น้องเงียบและไม่ตอบอะไรไม่สบตา คุณแม่จึงบอกน้องว่าคุณแม่ไม่ได้กดดันหรือว่าบังคับน้องนะ ค่อยๆ คิดแต่ถ้าต้องการความช่วยเหลือหรือต้องการคำปรึกษาสามารถคุยกับคุณพ่อคุณแม่ได้เสมอ (ซึ่งในกรณีคุณแม่พูดผิดพลาดตรงไหนหรือเปล่าคะ คุณแม่กลัวว่าน้องจะคิดว่าคุณแม่กดดันและคาดหวังในตัวน้อง แต่จริงๆ แล้วน้องจะเรียนอะไร ชอบอะไร หรือถ้าไม่ได้จะพักก่อน คุณแม่ให้อิสระน้องนะคะ)
- ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ของคุณพ่อคุณแม่และน้อง
ส่วนนี้เป็นความผิดของคุณแม่เองค่ะ ที่บางครั้งห้ามน้องมากเกินไปทำให้น้องรู้สึกว่าคุณแม่ห้ามน้องจนน้องไม่อยากทำอะไรแล้ว แต่คุณแม่ไม่เคยดุด่าหรือว่าน้องด้วยถ้อยคำหยาบคายและเสียงดังแม้แต่ครั้งเดียวนะคะ หลังจากนี้คุณแม่ก็รับปากน้องว่าจะปล่อยให้น้องเป็นอิสระมากขึ้นค่ะ
- ส่วนเรื่องของเพื่อน
คุณแม่ได้สอบถามจากเพื่อนของน้องที่เรียนด้วยกันและเคยมาหาน้องที่บ้าน เพื่อนน้องบอกว่าน้องไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังและเพื่อนๆ เองก็สังเกตได้ว่าน้องแปลกไป แต่ไม่ได้มีปัญหาเรื่องของการล้อ หรือว่าแกล้งกันค่ะ น้องไม่ยอมไปทานข้าวกับเพื่อนที่ห้องอาหารมาสักพักแล้ว โดยปกติคุณแม่จะทำข้าวกล่องไปให้น้องตลอดตั้งแต่เด็กๆ แล้วค่ะเพราะน้องไม่ชอบทานอาหารที่โรงเรียนมีขาย แต่เพื่อนของน้องบอกว่าน้องเล่นเกมแทบจะตลอดเวลา เพื่อนๆ ถามก็จะไม่ค่อยตอบหลังเลิกเรียนก็จะกลับบ้านทันที เพื่อนถามน้องก็จะบอกว่าคุณแม่มารับแล้วรีบกลับ ซึ่งจริงๆ แล้วคุณแม่ถามน้องประจำว่าไปไหนกับเพื่อนไหม ไปได้นะคุณแม่ไม่ว่า ซึ่งน้องก็จะเงียบหรือถ้าตอบก็จะตอบแค่ว่าไม่อยากไปครับ
- ส่วนเรื่องการใช้ชีวิตของน้อง
ที่คุณแม่ยังไม่ได้เล่าคือน้องจากเด็กที่รักสะอาดมากๆ กลับไม่ค่อยอาบน้ำ สระผม ปล่อยผมและหนวดยาวไม่ยอมตัด ซึ่งผิดแปลกไปมากๆ ค่ะ น้องตัดผมครั้งล่าสุดคือเดือนพฤศจิกายนปี 2566 แต่เนื่องจากโรงเรียนให้อิสระด้านนี้อยู่แล้วและช่วงนี้โรงเรียนปิดเทอมด้วยค่ะ จึงไม่มีปัญหาอะไร
สุดท้ายนี้จากการคุยครั้งนี้ถือว่าดีกว่าที่ผ่านๆ มามากค่ะ แต่คุณแม่ยังคิดว่าน้องมีเรื่องที่ติดอยู่ในใจ เพราะน้องยังคงค่อยสบตาเวลาคุยกัน บางครั้งน้องก็ยังใช้นิ้วถูกัน