ความเป็นแม่ลูก

เริ่มต้นด้วยจำนวลคนในครอบครัวเรามีกันอยู่แค่ 4 คน พ่อ แม่ พี่สาว และเรา พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เราเด็กๆละ เราได้อยู่กับพ่อ พี่สาวเราอยู่กันแม่ แต่พวกเราก็สนิทชิกเชื้อกันดีมากๆตลอกมาตั้งแต่ครอบครัวยังอยู่ด้วยกันจนพ่อแม่แยกทางกันมาจนโต เรากับแม่จะนิสัยเหมือนกันมากๆทางด้านอารมณ์ ส่วนพ่อจะใจเย็นมีเหตุผลมีกฏระเบียบ ซึ่งพี่สาวเราได้เรื่องนี้ไปเต็มๆ พูดถึงตัวเรากับแม่ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันแบบจริงๆจังๆนานๆ จะไปๆมาๆ คนที่เลี้ยงดูส่งเสียเราเรียนเป็นพ่อซะมากกว่า จนเราโตพอที่ตะก้าวขาออกจากอกพ่อมาใช้ชีวิตเอง หาเงินเรียนต่อเองจากการทำงานพาทไทม์ไม่ได้ขอเงินจากพ่อแม่อีกหรือใครรอบตัวอีกเลย จนถึงวัยที่ทำงานเต็มตัวเราก็เป็นฝ่ายแบ่งเงินให้แม่ให้ยายใช้บ่อยๆ พี่สาวก็ช่วยอบ่งให้ยายบ้าง จะช่วยๆกันดูแลยาย ส่วนพ่อไม่เคยขอเงินหรือขอรบกวนอะไรจากตัวเราเลยเนื่องจากพ่อเองมีใช้ของเขาอยู่ เวลาเรามีปัญหาตัดสินใจอะไรไม่ได้หรือแม้แต่ทำอะไรไม่รอดเราก็จะคุยกับพ่อซะมากกว่าคุยกับแม่ แต่ก็มีคุยกับแม่บ้างจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ ส่วนมากแม่จะเป็นฝ่ายคุยปัญหาของแม่กับเราซะมากกว่า ข้ามมาถึงเกือบปัจจุบันเลย แม่เราเขามีปัญหาให้เราแก้มาตลอด เราช่วยแม่ตลอดหลายครั้งหลังจากที่เราช่วย เรามักได้ได้เกิดความรู้สึกเหมือนแม่โกหกปัญหามาเพื่อให้เราช่วยบ่อยเลย ไม่ได้ว่าแม่นะแค่เรารู้สึก ด้วยความที่เราพอจะรู้นิสัยแม่เราดี ยิ่งนับวันยิ่งรุนแรงขึ้นสำหรับปัญหาของแม่และแม่โกหกเรา ก็จะมีบางครั้งที่เราคิดไปเองและหลายครั้งที่แม่โกหกเราจริงๆ ตอนนี้เราวางแผนจะแต่งงานและโกรธที่แม่โกหกเราว่าเลิกกันกับแฟน ถูกเขาทำร้ายร่างกายจนต้องเข้าโรงพยาบาลน๊อคเกือบไม่ฟื้นต้องผ่าตัดเพราะเลือดครั่งในสมอง ให้เราไปทำเรื่องอย่าร้างให้เราก็ไป ต้องรับพาตัวแม่กลับมารักษาดูแลที่กทม.ด้วยเกือบ2เดือน นั่นคือเราต้องดูแลใช้จ่ายส่วนของแม่ทั้งหมดคนเดียว พอหายดีขอเงินเราบอกว่าจะไปตั้งต้นชีวิตใหม่เราให้ สุดท้ายเรามารู้ว่าแม่กลับไปอยู่กับผู้ชายคนนั้น ตลอดมาแม่ไม่เคยอยากมาอยู่กับเรานานเพราะเรากับแม่นิสัยเหมือนกันมากๆอยู่ร่วมกันมากไม่ได้ก็ทะเลาะกัน เรารู้สึกผิดปกติที่แม่ยอมมาอยู่ด้วยเป็นเดือนๆ ตอนนั้นแม่รู้แล้วว่าเราจะแต่งงานเร็วๆนี้ เราจะทำยังไงดีเราคิดว่สแม่เรามาทำดีกับเราเพราะหวังเอาเงินค่าสินสอด เราคิดแบบนี้เราผิดไหม และถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เราจะมีงานแต่งที่ไม่มีพ่อแม่ มันจะเป็นยังไง เราคิดอะไรต่อพ่อแม่เราไม่ถูกเลย ท้อสำหรับพ่อแม่มาก ช่วยแนะนำความคิดเราที