สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องเล่ามาเล่าให้ฟังกัน ผมขอตั้งชื่อว่า "เธอคนนั้น คือใคร" เป็นเรื่องราวจริงของผม ที่ได้ประสบพบเจอมากับตัวเอง เรามาเริ่มกันเลยครับ
เมื่อ 5 ปี เกือบ 6 ปีที่แล้ว ผมได้เป็นนักเรียนชั้นประถม แห่งหนึ่งที่จังหวัดแห่งหนึ่งในประเทศไทย (ขอไม่เอ่ยชื่อจังหวัดนะครับ)
ผมได้เข้าเรียนในโรงเรียนนั้น ตั้งแต่ ชั้นอนุบาล1 จนถึง ประถม 6
(ต้องบอกก่อนว่าผมเป็นคนที่เชื่อ ในเรื่องวิญญาณ เรื่องผี เรื่องน่ากลัว สิ่งลึกลับ สิ่งที่ไม่สามารถหาคำตอบได้มากๆ จริงๆในใจผมกลัวมากๆ)
เรื่องมันเกิดเมื่อตอน ป.3 ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติที่นักเรียนประถมทั่วไปทำกัน
ปกติผมนั้นไปโรงเรียนเช้ามากๆ เป็นคนแรกๆของห้องเลยก็ว่าได้ที่ไปโรงเรียนแต่เช้า ประมาณ 6โมงครึ่ง ผมนั้นจะได้ไปคนที่2 ไม่ก็คนที่3 ตลอด
วันนึง ผมเกิดความรู้สึกแปลกๆว่า "วันนี้อยากไปโรงเรียนเช้าจัง" ผมจึงตื่นเช้ากว่าปกตินั่นคือ ตี 5 ครึ่ง ผมได้ลุกจากที่นอน อาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียน
ยายผมนั้นได้ถามว่าทำไมผมถึงไปเช้าจัง ผมจึงได้ตอบไปว่า "จะไปทำเวร" ซึ่งความเป็นจริงผมไม่ได้ไปหรอกครับแต่เกิดความรู้สึกว่าอยากไปเช้าจริงๆ
จากนั้นยายผมก็ได้ไปส่งผมถึงที่โรงเรียน บอกก่อนว่าทางที่จะไปโรงเรียนผมนั้น จากบ้านต้องผ่านวัดก่อนจึงจะถึงโรงเรียน ได้
หลังจากที่ถึงแล้ว ตอนนั้นน่าจะประมาณ ตี 5 เกือบจะ6โมงตรง
ผมนั้นได้ถึงโรงเรียน ยายผมก็ได้กำชับว่า "รอให้คนอื่นๆมาก่อน ค่อยขึ้นตึก เพราะมันมึดมากๆ ไฟยังไม่เปิด"
ผมก็ได้ตอบตกลง แล้วผมก็เดินไปนั่งหน้าตึก เพื่อรอเช้า และรอให้ภารโรงมาเปิดตึก
ผมนั่งสักพักจนภารโรงมาเปิดตึก ภารโรงก็ได้ถามผมว่า ทำไมมาเช้าจัง ผมก็ตอบไปว่า มาทำเวรครับ
จากนั้นเค้าก็ไม่ได้ถามอะไร แล้วเดินไปเปิดตึกอีกทาง
ผมก็นั่งสักพักจนเกิดความรู้สึกแปลกๆ เหมือนมีอะไรสักอย่างจูงใจให้ผมขึ้นไปบนตึก ผมจึงนั่งทำใจ จนอยู่ๆ ผมก็ได้ขึ้นตึกไป เพราะคิดว่าคงไม่มีอะไรหรอก
ผมเดินขึ้นไปอย่างช้าๆ ใจก็กล้าๆกลัวๆ แต่ก็เดินขึ้นไป ทั้งๆที่ใจกลัวมากๆ
ผมเดินขึ้นไปชั้นแรก หน้าห้องน้ำของน้องอนุบาล
ผมได้พบกับ หญิงปริศนาคนนึง เธอนั้น มีผมยาวมากๆ เกือบถึงพื้นเลยทีเดียว เธอมองมาทางผม แต่ไม่ได้ทำอะไร เธอยืนนิ่งๆ คิดในใจว่า "เธอคนนั้น คือใคร" คน หรืออะไร จากนั้นผมรู้ทันทีว่า เธอไม่ใช่คนแน่ๆ
(เพราะมีแค่ผมที่เดินขึ้นบนตึกคนเดียว และตอนนั้นมีผมแค่คนเดียวที่อยู่ในโรงเรียน ณ เวลานั้น ถ้าเกิดมีคนมาโรงเรียน ผมจะต้องเห็นเป็นอย่างแน่นอน ผมจึงรู้ได้แน่นอนว่า เธอคนนั้น คงจะเป็นสิ่งที่ผมคิดไว้)
ผมได้รีบ วิ่งขึ้นตึกโดยไว เพราะตอนนั้นทั้งกลัวทั้งสั่น ได้แต่วิ่งขึ้นไปโดยที่ในใจก็อยากจะร้องไห้มากๆ
ผมถึงหน้าระเบียงห้องแล้วได้คิดทบทวนทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขัน และตั้งสติ พยายามปลอบขวัญตัวเอง ตอนนั้นผมเสียขวัญมากๆ เพราะไม่เคยเจอก็ได้เจอ
ผมได้มองไปทางขวาของห้องทางมุกน่ากลัวยิ่งทำให้ผมกลัวมากขึ้น ผมอยากกลับบ้านสุดๆ
ผมได้รีบไปเปิดไฟในห้องและปิดประตูไว้ นั่งรอ จนกว่าเพื่อนจะมา
จนเช้า เพื่อนผมที่มาเช้าคนแรกของเพื่อน ได้เปิดประตูมา ผมจึงพูดคำนึงว่า "ผมมาถึงคนแรก”
ขอบคุณทุกท่านเลยนนะครับที่เข้ามาอ่านเรื่องของผม เป็นเรื่องแรกที่ได้มาเล่าเลยนะครับ เรื่องนี้ประสบการณ์ตรงมากๆ ที่ไม่คิดว่าจะเจอ
ให้คนกลัวผีมาเจอแบบนี้ก็ไม่ไหวนะครับ5555 ตอนนั้น เค้าไม่ได้ทำอะไรผม ถือว่าดีมากๆ บางทีที่ผมมาเช้าอาจจะ
ต้องการให้ผมเจอเค้า หรือยังไง ผมก็ไม่รู้คำตอบได้ เพราะผมนั้นได้ย้ายมาเรียนที่อื่นแล้ว ได้มีการกลับไปเยี่ยมเป็นครั้งคราว ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ถ้ามีเรื่องมาเล่าอีกผมจะเขียนลงนะครับ🙏🏻
ปล.ถ้าผมแท็กผิดห้องต้องขออภัยด้วยนะครับ เป็นการเขียนครั้งแรกเลยไม่รู้ว่าต้องแท็กห้องไหนบ้าง
"เธอคนนั้น คือใคร"
เมื่อ 5 ปี เกือบ 6 ปีที่แล้ว ผมได้เป็นนักเรียนชั้นประถม แห่งหนึ่งที่จังหวัดแห่งหนึ่งในประเทศไทย (ขอไม่เอ่ยชื่อจังหวัดนะครับ)
ผมได้เข้าเรียนในโรงเรียนนั้น ตั้งแต่ ชั้นอนุบาล1 จนถึง ประถม 6
(ต้องบอกก่อนว่าผมเป็นคนที่เชื่อ ในเรื่องวิญญาณ เรื่องผี เรื่องน่ากลัว สิ่งลึกลับ สิ่งที่ไม่สามารถหาคำตอบได้มากๆ จริงๆในใจผมกลัวมากๆ)
เรื่องมันเกิดเมื่อตอน ป.3 ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติที่นักเรียนประถมทั่วไปทำกัน
ปกติผมนั้นไปโรงเรียนเช้ามากๆ เป็นคนแรกๆของห้องเลยก็ว่าได้ที่ไปโรงเรียนแต่เช้า ประมาณ 6โมงครึ่ง ผมนั้นจะได้ไปคนที่2 ไม่ก็คนที่3 ตลอด
วันนึง ผมเกิดความรู้สึกแปลกๆว่า "วันนี้อยากไปโรงเรียนเช้าจัง" ผมจึงตื่นเช้ากว่าปกตินั่นคือ ตี 5 ครึ่ง ผมได้ลุกจากที่นอน อาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียน
ยายผมนั้นได้ถามว่าทำไมผมถึงไปเช้าจัง ผมจึงได้ตอบไปว่า "จะไปทำเวร" ซึ่งความเป็นจริงผมไม่ได้ไปหรอกครับแต่เกิดความรู้สึกว่าอยากไปเช้าจริงๆ
จากนั้นยายผมก็ได้ไปส่งผมถึงที่โรงเรียน บอกก่อนว่าทางที่จะไปโรงเรียนผมนั้น จากบ้านต้องผ่านวัดก่อนจึงจะถึงโรงเรียน ได้
หลังจากที่ถึงแล้ว ตอนนั้นน่าจะประมาณ ตี 5 เกือบจะ6โมงตรง
ผมนั้นได้ถึงโรงเรียน ยายผมก็ได้กำชับว่า "รอให้คนอื่นๆมาก่อน ค่อยขึ้นตึก เพราะมันมึดมากๆ ไฟยังไม่เปิด"
ผมก็ได้ตอบตกลง แล้วผมก็เดินไปนั่งหน้าตึก เพื่อรอเช้า และรอให้ภารโรงมาเปิดตึก
ผมนั่งสักพักจนภารโรงมาเปิดตึก ภารโรงก็ได้ถามผมว่า ทำไมมาเช้าจัง ผมก็ตอบไปว่า มาทำเวรครับ
จากนั้นเค้าก็ไม่ได้ถามอะไร แล้วเดินไปเปิดตึกอีกทาง
ผมก็นั่งสักพักจนเกิดความรู้สึกแปลกๆ เหมือนมีอะไรสักอย่างจูงใจให้ผมขึ้นไปบนตึก ผมจึงนั่งทำใจ จนอยู่ๆ ผมก็ได้ขึ้นตึกไป เพราะคิดว่าคงไม่มีอะไรหรอก
ผมเดินขึ้นไปอย่างช้าๆ ใจก็กล้าๆกลัวๆ แต่ก็เดินขึ้นไป ทั้งๆที่ใจกลัวมากๆ
ผมเดินขึ้นไปชั้นแรก หน้าห้องน้ำของน้องอนุบาล
ผมได้พบกับ หญิงปริศนาคนนึง เธอนั้น มีผมยาวมากๆ เกือบถึงพื้นเลยทีเดียว เธอมองมาทางผม แต่ไม่ได้ทำอะไร เธอยืนนิ่งๆ คิดในใจว่า "เธอคนนั้น คือใคร" คน หรืออะไร จากนั้นผมรู้ทันทีว่า เธอไม่ใช่คนแน่ๆ
(เพราะมีแค่ผมที่เดินขึ้นบนตึกคนเดียว และตอนนั้นมีผมแค่คนเดียวที่อยู่ในโรงเรียน ณ เวลานั้น ถ้าเกิดมีคนมาโรงเรียน ผมจะต้องเห็นเป็นอย่างแน่นอน ผมจึงรู้ได้แน่นอนว่า เธอคนนั้น คงจะเป็นสิ่งที่ผมคิดไว้)
ผมได้รีบ วิ่งขึ้นตึกโดยไว เพราะตอนนั้นทั้งกลัวทั้งสั่น ได้แต่วิ่งขึ้นไปโดยที่ในใจก็อยากจะร้องไห้มากๆ
ผมถึงหน้าระเบียงห้องแล้วได้คิดทบทวนทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขัน และตั้งสติ พยายามปลอบขวัญตัวเอง ตอนนั้นผมเสียขวัญมากๆ เพราะไม่เคยเจอก็ได้เจอ
ผมได้มองไปทางขวาของห้องทางมุกน่ากลัวยิ่งทำให้ผมกลัวมากขึ้น ผมอยากกลับบ้านสุดๆ
ผมได้รีบไปเปิดไฟในห้องและปิดประตูไว้ นั่งรอ จนกว่าเพื่อนจะมา
จนเช้า เพื่อนผมที่มาเช้าคนแรกของเพื่อน ได้เปิดประตูมา ผมจึงพูดคำนึงว่า "ผมมาถึงคนแรก”
ขอบคุณทุกท่านเลยนนะครับที่เข้ามาอ่านเรื่องของผม เป็นเรื่องแรกที่ได้มาเล่าเลยนะครับ เรื่องนี้ประสบการณ์ตรงมากๆ ที่ไม่คิดว่าจะเจอ
ให้คนกลัวผีมาเจอแบบนี้ก็ไม่ไหวนะครับ5555 ตอนนั้น เค้าไม่ได้ทำอะไรผม ถือว่าดีมากๆ บางทีที่ผมมาเช้าอาจจะ
ต้องการให้ผมเจอเค้า หรือยังไง ผมก็ไม่รู้คำตอบได้ เพราะผมนั้นได้ย้ายมาเรียนที่อื่นแล้ว ได้มีการกลับไปเยี่ยมเป็นครั้งคราว ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ถ้ามีเรื่องมาเล่าอีกผมจะเขียนลงนะครับ🙏🏻
ปล.ถ้าผมแท็กผิดห้องต้องขออภัยด้วยนะครับ เป็นการเขียนครั้งแรกเลยไม่รู้ว่าต้องแท็กห้องไหนบ้าง