เกือบไม่ได้เรียนมหาลัยเพราะครอบครัว

สวัสดีค่ะวันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ของตัวเองมันอึดอัดแล้วก็อดทนนมาตลอดเริ่มเลยแล้วกันนะคะปีนี้เราเป็เด็ก67ส่วนตัวอยากเรียนครูภาษาอังกฤษค่ะเลยเลือกมอใกล้บ้านแต่ตอนนี้เราอยู่กับน้านะคะเรากู้กยศสำรองเงินไว้จ่ายทุกอย่างเรียบร้อยแล้วทางน้าของเราเขาไม่อยากให้เรียนค่ะตั้งแต่ไหนแต่ไรจะส่งไปเรัยนผู้ช่วยพยาบาลบ้างไปสอบตำรวจบ้างซึ่งเขาไม่ได้นึกถึงเราเลยจริงๆเขาทำงานเป็นผู้ใหญ่บ้านค่ะช้วงที่ผ่านมาพยามหาอะไรมาให้เราตลอดแต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่ามีคนยื่นมือเข้ามาช่วยส่งเสียเราเรียนมอบทุนให้เป็นค่าเทอมๆเต็มๆจนจบปอตรีส่วนค่ากินเราจะกู้กยศค่าหออะไรก็หางานทำเอายังไงก็ไหวค่ะเราอยากเรียนมากๆตอนแรกน้าตกลงว่าจะให้เค้าช่วยตกลงไว้หมดทุกอย่างบอกว่าจะส่งเราเรียนแต่พอมาวันนึงลูกชายเขาทำแฟนท้องกลายเป็นว่าเวรกรรมมาตกที่เราหมดกลับมาจุดเริ่มต้นคือจะให้ไปเรียนผู้ช่วยพยาบาลเรียนฟรีแล้วก็ได้ตังอีกเดือยละ7000กว่าบาทตรงนี่พอเข้าใจได้ค่ะแต่น้าเรายังจะเอาเงินของคนที่เขาอยากส่งเรามาช่วยตรงนี้ด้วยนั่นเป็ยไปได้ว่าเราไม่ได้เงินส่วนนี้แน่นอนเพราะเรียนก็ฟรีมีเงินรายเดือนอีกเงินส่วนที่น้าบอกจะเอามาช่วยคงจะเอาไปใช้อย่างอื่นซะมากกว่าเราคิดแล้วคิดอีกเสียใจมากๆตอนแรกก็บอกว่าจะให้เรียนเราเลยหาหอซื้อชุดไว้ทุกอย่างมันเป็นเงินของเราทั้งหมดพยาบามไม่เดือนร้อนเขาเราคิดแล้วคิดอีกควรทำยังไงดีเราเลยตัดสินใจเข้าไปคุยกับผู้ใหญ่ที่เขาจะส่งเราเรียนเล่าให้เขาฟังว่าตอนนี้เป็นแบบนี้นะๆเขาก็ยังตกลงที่จะส่งเราเหมือนเดิมเขาเอาเงินก้อนนั้นให้แล้วบอกให้ไปจ่ายค่าเทอมซะคือเราดีใจมมากๆแต่ก็ยังไม่กล้าพอที่จะบอกน้าเลยแอบจ่ายเงินไปแต่ตอนนี่น้ารู้แล้วนะคะว่าเราจ่ายเงินไปแล้วเพราะผู้ใหญ่เขาบอกให้ก็ดุเรานิดหน่อยว่าเราชอบปิดบังที่เราทำแบบนี้มันเกิดจากเขามากกว่าที่เราไม่สามารถพูดอะไรได้เลยเอาแต่ด่าๆไม่มีเงินๆเราดิ้นรนขนขวายมาตลอดได้ทุนมาเก็บไว้หมดเพราะอยากเรียนจริงๆก่อนหน้านั้นเขาดูถูกดูแคลนเรามากๆทั้งเสียใจทั้งจุกพูดอะไรไม่ถูกป้าข้างบ้านก็ดีเด่นจริงๆคนเป็น4เป็น5มายืนรุ่มด่ารุมว่าตราหน้าว่าเรียนไม่ได้จะเรียนไม่จบเอาคนนั้นคนนี้มาเปรียบเทียบบอกให้เราคิดดีๆเราคิดดีมากๆแล้วเพื่อตัวเราเองทั้งนั้นเราอดทนมาตลอดเราเสียใจมากๆไม่คิดว่าคำพวกนี้มันจะออกมาจากปากคนที่เราเคารพนับถือถ้าจะถามว่าพ่อแม่เราไปไหนมีกระทู้อันเก่สอยู่นะคะลองไปอ่านดูช่วงก่อนหน้าเรามาทำงานพาร์ททามในเมืองเลยยังไม่ได้เจอหน้าน้าตรงๆเขาได้แค่โทรมาหาเราเพื่อคุยเรื่องนี้ตอนนี้เราเป็นโรควิตกกังวลไปช่วงนึงเวลาเขาโทรมาหาจะใจคอไม่ดีมือสั่นใจเต้นแรงตลอดเราไม่อยากรับไม่อยากคุยกับเขาเลยสักนิด เราอยากจะระเบิดออกมาให้หมดเรายอมเขาทุกเรื่องที่ผ่านมาแต่เรื่องนี้ยอมไม่ได้จริงๆเพราะเราไม่ได้ผิดเลยสักนิด