สวัสดีคับ ผมเด้กผู้ชาย17 คนนึงที่พึงไปเที้ยวเซียงไฮ้ครั้งแรกมาเป็นเวลา 5 คืน 4 วัน แต่มันกลับเป็นการเที่ยวที่ผมจะไม่ลืมไปตลอดชีวิต
สาเหตุที่ต้องมาเขียนกระทู้นี้เพราะมีคนๆนึงทำให้ผมฝันถึงเขาอยู่ 3 รอบในคืนเดียว (เก้ทไมอะนอนละฝันละก้ตื่นละก้ฝันอีก) และยังทำให้ผมโฟกัสกับการเรียนไม่ได้ด้วย (ปีหน้าสอบ A-Level ละนะเนี่ย😱😱😱) ผมก้นอนคิดอยู่นานจนคิดว่ามาเขียนกระทู้เพื่อเขาจะมาเห็นบ้าง เพื่อให้ใจผมมันหยุดวุ่นวายสะที
เริ่มละนะ
วันที่ 1 ที่ที่ผมได้เจอเขาคือที่สนามบิน เขาป็นผญ.สูงราว 165ซม อายุน่าจะราว 15-17 ปี ผิวขาว หมวย น่าจะดัดฟันด้วย เขาไม่ค่อยจะยิ้มสักเท่าไร ซึ่งตอนนั้นผมก็คิดแค่ว่า อู้ว ผญ.คนนี้น่ารักจังและวันแรกก้ผ่านอย่างไปอย่างไม่มีอะไรมาก
วันที่ 2 ในขณะที่ผมกำลังนั่งรถบัสอยู่นั้น ก้เกิดไปเห็นเขานั้นยิ้มอยู่กับน้องสาวของเขาอย่างบังเอิญ(เขานั่งข้างหลังผมน่าจะ 3 แถวได้) ตอนนั้นเหมือน
โดนมนต์สะกดให้จดจ่ออยู่แต่กับรอยยิ้มที่เป็นเส้นโค้งอย่างสมบูรณ์และงดงามที่สุดในชีวิตของผม แล้วววววเขาดันหันมาสบตาผมพอดี!!!!!!!!!!!! ผมเลยรีบหันหน้ากลับมา แล้วใจก้ลอยยไปเลยยยยยยย และเราก็แยกกันที่ดิสนีย์แลนด์ผมเลยไม่ได้เจอเขาอีกเลยทั้งวัน ต่ก้มาเจอตอนกลับโรงแรมเธอมาพร้อมกับหมวกน่าจะเป็นหนูสีเทา ซึ่งมันโคตรรรรรรรน่าร้ากกกกกก
วันที่ 3 ผมเริ่มนึกถึงหน้าเขาอยู่ตลอดเวลาผมเลยเริ่มที่จะหันหลังไปคุยกับพ่อข้างหลังและใช้หางตาแอบมองเขาอยู่บางครั้งซึ่งมันก็มีบางครั้งที่เขาก้มองมาที่ผมบ้างมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกชอบเขามากยิ่งกว่า (ไม่รู้ว่าเขามองผมหรือเปล่าหรือมองวิวนะ 555555555 แต่ก้มโนไปก่อนละ) และก่อนจะนอนเพื่อเริ่มวันใหม่ผมเริ่มมีความคิดที่จะขอไอจีเขาไว้เพื่อเราจะทำความรู้จักกันมากขึ้นแต่ผมเป็นคนไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองสักเท่าไรเพราะหน้าตาผมมันก็พื้นๆอะ และก็มีความคิดล้านแปดว่า เขาจะชอบเราไหม พูดยังไงดีโทนไหนดี ดัดเสียงหล่อๆดีไหม พูดเส็ดแล้วทำไงต่อ ถ้าได้มาละจะทักไง โอ้ยยยยยปวดหัววนอนดีกว่า
แต่ไอวันที่4 เนี่ย ผมได้ยินเสียงเขาพูดเต็ม 2 หูครั้งแรกซึ่งเสียงมันช่างนุ่มเหมือนเอาขนแกะใส่ในลำโพงmarshallเลย ทำให้ทั้งวันผมคิดถึงเขาทั้งวันเลย จนผมต้องเปิดเพลง "ความลับ" ของ Pause และก็ "หนึ่งมิตรชิตใกล้" ละก็ฟังวนๆไปไม่รู้กี่ร้อยรอบ และก็มารู้ตัวอีกทีตอนกลางคืนว่าพน.วันสุดท้ายแล้วนิวาคืนนั้นผมสวดมนทุกบทที่พอจะรู้จักแล้วขอพร 1 ขอว่า ขอให้พรุ่งมีโอกาศให้ผมอยู่กับเขา 2 คน มีเวลาพอให้ผมได้ขอไอจีเขาก็พอแล้วครับและก่อนนอน ก็แอบไปเตรียมเพลง "ดาว" ของ Pause มาเตรียมไว้เปิดหลังขอเสร็จแล้ว และผมก็นอนหลับยากมากกกกก จนกระทั่งถึงวัน
D-Day และสิ่งที่ผมได้ขอไว้ก็มาตอนที่กรุ๊ปทัวร์ของผมไปที่ร้านน้ำชา ซึ่งมีโมเมนต์ที่ผมประทับใจมากที่สุดคือผมบังเอิญไปเห็นเขาเล่นกับน้องสาว
โดยเอาแก้มมาถูกันและยิ้มร่าเริงและก็ไม่รู้ทำไมเขาถึงมองมาที่ผม (ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่านะอาจจะแค่ตำแหน่งตาบังเอิญมาตรงกันแบบไม่ตั้งใจ)
และหลังจากนั้นไม่นาน ครอบครัวของผมและครอบครัวของเขาก็ลุกไปเขาห้องน้ำ ซึ่งงงงงงงงงผมดันไปด้วยยยยยย (กูไปทำไมวะไม่ได้ปวดฉี่ด้วยยย)
เพราะคุยเรื่องชากับพ่อจนเพลินและมารู้ตัวอีกทีตอนกลับเขามาพบว่าเขานั่งอยู่คนเดียว ทำให้ผมรู้ว่าผมพลาดโอกาศนั้นไปสะแล้วตอนนั่งรถตลอดทางผมนั่งเสียดายยยด่าตัวเองด้วยยแบบแม่มเอ้ยยยยยยยย แต่เหมือนพระเจ้าจะเห็นใจเลยมอบโอกาศครั้งที่ 2 ให้ ณ ที่สนามบิน ตอนนั้นผมเห็นเขากำลังเก็บของซึ่งมันเยอะมากผมเลยถือวิสาสะไปช่วยเขาซึ่งก็เป็นโอกาศที่ผมได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง แต่ก็ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่พูดออกไป (น่าจะคิดว่าเขายุ่งอยู่เลยไม่อยากรบกวนละมั้ง) และผมก็สติสตังไม่อยู่กับตัวแบบสมองเหมือนแบบดับไปแล้วแต่มีไฟเล็กๆข้างในที่มีความคิดแค่ว่าเราจะจากเขาแล้วหรอซึ่งมันทำให้การนั่งเครื่องบิน 5 ชม. ของผมมันช่างยาวนานนมากกเพราะผมนอนไม่หลับเลย (บินไฟล์ดึกด้วยนะ) จนมาถึงประเทศไทยระหว่างที่รอกระเป๋านั้นผมคิดที่จะเข้าไปแบบไม่สนไรทั้งนั้นละ ดับเครื่องชนไปเลยแต่ในขณะที่ผมเดินไปได้ 2 ก้าวใจก็ชุดคิดได้ว่าถ้าเขาไม่คิดเหมือนกันกับที่เราคิดละมันคงเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจและอาจจะทำให้การเที่ยวของเขาครั้งนี้เป็นความทรงจำไม่ได้ไปเลยก็ได้และอาจจะส่งผลต่ออนาคตเวลาไปเที่ยวด้วย ผมจึงยอมมองเห็นเธอจากไปพร้อมกับเสียงของแม่ของเขาพูดชื่อนึง ขณะที่เดินผ่านผมว่า "เอย มานี้" ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันคือของเขาหรือน้องสาวของเขา
และเที่ยวเซียงไฮ้ของผมก็จบแต่เพียงเท่านี้
กระทู้นี้ผมก็ถือว่าเปรียบเสมือนที่ผมอยากไดอารี่ที่ให้ตัวผมในอนาคตมาอ่านพร้อมกับฟังเพลง "ดาว" ของ Pause และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าผมจะได้
นั่งอ่านกระทู้นี้คู่กับเธอด้วยกันอีกครั้งไม่ว่าสถานะใดก็ตาม พร้อมเปิดเพลง "ดาว" ของ Paradox ควบคู่ไปด้วย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องของผมด้วยนะครับ
ตามหาผญ.คนนึงที่มาทำให้การเที่ยวเซียงไฮ้ครั้งแรกพิเศษที่สุดในชีวิต