เราอายุ18 แฟนเราอายุ20ย่าง21 คบกับแฟนมา3ปีครึ่ง คบกับแฟนตั้งแต่อายุ 15 ปี คบตอนม.2เทอม2กำลังขึ้นม.3 แฟนเราม.5กำลังขึ้นม.6 เราศาสนาอิสลาม แฟนศาสนาพุทธ เราไม่อยากศาสนาอิสลาเพราะปกติเราก็ไม่อินกับศาสนานี้มาตั้งแต่เด็ก ไม่ค่อยออกตัวว่าเป็นแขกเพราะไม่ชอบข้อห้ามเยอะมีศาสนานี้เพราะพ่อกับแม่ เราไม่ออกตัวเพราะเราไม่อยากให้ศาสนาเขาเสื่อมเสีย วันนึงตอนเราคบกับแฟนแรกๆ เรากินหมูปิ้งแฟนถามว่ากินได้หรอนึกว่าเป็นแขก ด้วยความที่ไม่คอดว่าจะได้คบหันนานแล้วไม่ได้มีวุฒิภาวะมากพอวนการไตร่ตรองการกระทำของตัวเอง และด้วยความเดิมที่ไม่ได้อยากเป็นแขกเราก็คอบออกไปว่าไม่ใข่พ่อเรามีปู่ที่เป็นแขกและแม่ที่เป็นพุทธพ่อเลยเป็นพุทธแต่เนื่องจากได้นามสกุลมาจากปู่นามสกุลเราเลยดูเป็นแขก แต่เราเป็นพุทธเนื่องจากพ่อเราเข้าทางย่า (จริงๆทุกคนในครอบครัวเป็นแขก) และแม่เราก็เป็นพุทธเนื่องจากตาเราเป็นพุทธ (อิสลามเหมือนกัน) จนตอนที่เราคบกับแฟนเข้าปีที่1เราก็คิดจะบอกแต่เรารักเขาไปแล้วเรากลัวมากว่าเขาจะทิ้ง เรารู้สึกผิดพิมข้อควาทเดิมๆแต่ไม่กดส่งอยู่อาทิตนึง เรรเห็นแก่ตัวมากที่ทำแบบนี้เขารักเรามากแต่เราก็ยังเห็นแก่ตัวไม่บอกความจริง จนมาถึงวันนี้เขาก็ยังไม่รู้ความจริงเราก็ยังแถไปเรื่อยๆ อยากขอคำตอบกับทุกคนเราควรบอกเขาตอนนี้แล้วบอกเลยเขาเลยดีมั้ย รู้สึกว่าเขาควรเจอคนที่ดีและไม่เห็นแก่ตัวแบบเรา รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรมามีความสุขถ้าในตอนที่เขารู้ความจริงเขาจะทุกข์ขนาดไหน โกหกเขามา3ปีเราไม่ขอความเห็นใจใดแต่เราอยากรู้ควาสคิดของคนอื่นถ้าเป๋นแฟนเรา แล้วเราจะความจริงและบอกเลิกเขา
โกหกแฟนมา3ปีกับเรื่องที่ปัญญาอ่อนโครต