คือเรื่องมีอยู่ว่าเค้ามาทำงานร้านยาที่ชายยามห้อค่คนที่มีใบอนุญาติแล้วเรื่องมีอยู่ว่า
เจ๊เป็นเจ้าของร้านส่วนมีเฮียเป็นคนคอยคุมงาน เจ๊แกเป็นคนที่ดูการทำงานของลูกน้อง ส่วนเฮียคือเป็นคนที่ไม่ดูอะไรเลย
แล้วคำพูดของแกเหมือนคนไม่มีการศึกษาเหมือนคนขาดการอบรมสั่งสอน เวลาแกคุยกับลูกน้องเฮียแกก็คิดว่าตัวเองเป็นเจ้านายเป็นลูกน้อง กูจะพูดอะไรก็ได้ วันนี้มีพี่คนหนึ่งเขาคือคนทำบิลหน้าคอมเขาหยุดงาน1วัน เฮียแกเป็นคนที่มั่วไปหมดเลยวันนี้อีกคนทำ อีกวันหนึ่งแกก็ให้อีกคนทำสลับตำแหน่งมั่วไปหมด พอเจ๊บ่นก็มาหงุดหงิดโวยวายใส่ลูกน้องถามว่าแล้วลูกน้องเกี่ยวอะไร กลับมาเรื่องของพี่ทำบิลที่หยุด ทีนี้เขาก็ขาดคนทำบิลเพราะเขาไม่ยอมให้ใครมาเรียนรู้งาน เขาเหมือนเป็นโรคประสาทเลยห้ามใครเรียนรู้ เค้าไปทำงานวันแรกก็ไม่ให้เรียนรู้อะไรเลย ให้เราไปแพ็คยาเตรียมส่งในใจคือคิดละว่าเขาคงสอน เราก็ยืนรอเขาก็ไม่บอกอะไรผ่านไป1นาทีเราเลยถาว่าต้องทำยังไง เขาก็ตะคอกใส่เค้าว่าแค่แพ็คยายังทำไม่เป็นตายไปก็ไม่มีใครสนใจ
(อ่าวกูผิดรึ) พอวันนี้ไม่มีคนทำบิลเขาก็พาลไปด่าพี่คนทำบิลว่าหยุดไม่รู้หน้าที่"หน้าห*" นี่แหละของแท้
แล้วเขาก็พาลมาด่าเราว่าเราไม่ทำงาน แต่ตอนนั้นเรากำลังนั่งเคลียร์บิลยาอยู่นะ งงกับแก? สักพักเขาก็เดินไปพูดกับพี่ในร้านว่าเราแอบเล่นมือถือจะไล่เราออก เราพอได้ยินก็เดินไปขอเจ๊ลาออกเลย แต่เจ๊เขาไม่ให้เราออกยืนคุยกันอยู่สักพักเขาให้เรากลับมาบ้านพักก่อนแช้วให้กลับไปทำงาน แต่ถามว่าเจอแบบนี้ใครจะอยู่จะไปทำงานต่อยังไง ไปทำงานเหนื่อยกายแป็ปๆก็หายแต่ใจนี่สิ โดนแบบนี้ไม่อยู่นะ
แล้วเจ๊บอกเราว่าไม่ต้องไปคิดมากแล้ว
กลับมาทำงานไม่ต้องออกหรอก ร้านเขาคนเข้าออกเป็นร้อยเพราะปากเฮียถ้าเรากลับไปทำก็ต้องเจอหน้าเขาอีกต้องทำงานกับเขาอีกเหนื่อยเน้อ แต่เจ๊ยังไม่ได้ให้เราเซ็นลาออกเลยมันยังมีประวัติเข้างานที่นี่อยู่ ไม่อยากไปแช้วมันเครียดมันปวดประสาทไปหมดเลย