เหตุการณ์มีอยู่ว่า เเฟนเราจะไปบรรจุที่ ระยอง ชล เเล้วก่อนวันที่จะเดินทางไป เขาก็โทรมาบอกว่าเขาจะไปพรุ่งนี้เช้านะ เเล้วก็คุยกันสักพักก็วางสายไปเก็บของต่อ เเล้ววันถัดมาเขาต้องเดินทางไปชล เราก็เข้าใจได้ไม่กวน ไม่เเชทหา ไม่โทร ตกเย็นๆเราเลยโทรหาว่าจะถามว่าเป็นไงถึงไหนเเล้ว ประมาณนี้ เเต่เขาก็ไม่รับโทรศัพท์ โอเคสงสัยคงยุ่งอยู่มั่งเข้าใจได้ไม่ได้โกรธหรือรู้สึกอะไร วันต่อเราก็คิดว่าเขาจะติดต่อมา เเต่ก็ไม่สงสัยคงยุ่งมาก เราเลยโทรไปหาอีกตอนเย็น 1 ครั้ง ไม่รับ โอเคพรุ่งนี้เขาต้องไปรายงานตัวสงสัยอยากพักผ่อนมั่ง พรุ่งนี้เย็นโทรไปอีกเเฟนก็ไม่รับอีกตามเคย เราโทรหาเเฟนทุกวันวันละครั้ง
จนครบ 1 อาทิตย์ เขาค่อยรับโทรศัพท์ เเล้วบอกเราว่ายุ่งอยู่นะ พอเราบอกว่าเวลามี24 ชั่วโมงจะไม่ว่างเลยหรอ เขาบอก ป่วย ไม่อยากทำอะไรเลย สอนมาเเล้วเหนื่อย ง่วง กินยาเเล้วนอนะเลย ก็เลยไม่สนใจอะไร ขนาดเเม่โทรมายังไม่รับเลย เขาบอกน้ำเสียงเหวียงๆไม่พอใจเหมือนเราไม่พอใจนั้นแหละ
เขาบอกขอเวลาปรับตัวก่อน เขาบอกว่าถ้าต่อไปเขาทั้งทำงานเเล้วก็เรียนกะติดต่อไม่ได้เลย เพราะทำงานทั้งสัปดาห์
เราควรจะบอกยังไงเขาถึงจะเขาใจว่าเราไม่ได้ต้องการคุยกับเขาเเค่เราต้องการให้เขาบอกว่าหายไปเพราะอะไรทำอะไรอยู่ไม่ใช่หายไปเลย หรือเพราะเขาไม่ได้รักเราเลยไม่จำเป็นต้องเเคร์ความรู้สึกเรา หรือเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวซึ่งเขาเป็นเเบบนี้มา4_5ปีเเล้วจนถึงตอนนี้
เราควรยอมรับความจริงหรือเลิกกับเขาดี
จนครบ 1 อาทิตย์ เขาค่อยรับโทรศัพท์ เเล้วบอกเราว่ายุ่งอยู่นะ พอเราบอกว่าเวลามี24 ชั่วโมงจะไม่ว่างเลยหรอ เขาบอก ป่วย ไม่อยากทำอะไรเลย สอนมาเเล้วเหนื่อย ง่วง กินยาเเล้วนอนะเลย ก็เลยไม่สนใจอะไร ขนาดเเม่โทรมายังไม่รับเลย เขาบอกน้ำเสียงเหวียงๆไม่พอใจเหมือนเราไม่พอใจนั้นแหละ
เขาบอกขอเวลาปรับตัวก่อน เขาบอกว่าถ้าต่อไปเขาทั้งทำงานเเล้วก็เรียนกะติดต่อไม่ได้เลย เพราะทำงานทั้งสัปดาห์
เราควรจะบอกยังไงเขาถึงจะเขาใจว่าเราไม่ได้ต้องการคุยกับเขาเเค่เราต้องการให้เขาบอกว่าหายไปเพราะอะไรทำอะไรอยู่ไม่ใช่หายไปเลย หรือเพราะเขาไม่ได้รักเราเลยไม่จำเป็นต้องเเคร์ความรู้สึกเรา หรือเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวซึ่งเขาเป็นเเบบนี้มา4_5ปีเเล้วจนถึงตอนนี้