เรื่อง : แยงกบ
โดย : ละเว้
ข้องคอกิ่วลูกนั้นยังแขวนอยู่กับเสาข้างฝา ผมลืมมันไปเลย ทันทีที่เหลือบเห็นและนึกได้ก็รีบคว้ามันมา เปิดฝาก้มหน้าสอดสายตาลงไปดู กบตัวหนึ่งแห้งตายอยู่ในนั้น ผมเป็นฅนหากบตัวนี้ได้มาเมื่อหลายวันก่อน แต่แม่คงลืมเอาไปทำกับข้าว มันจึงถูกปล่อยให้แห้งตายอยู่คาข้อง...
.
ไอร้อนกลางทุ่งช่วงหน้าแล้งไม่เคยมีผลอะไรต่อเด็กบ้านนอกอย่างเราสักเท่าไรนัก ทั้งทุ่งไม่ต่างจากสนามเด็กเล่น และการเล่นของเรานั้นบางครั้งก็คือการทำงาน การออกหากิน หรือเรียนรู้ เหมือนอย่างวันนี้ที่ไอ้หมายมาชวนผมออกหาแยงกบกันนั่นแหละ
เมื่อถึงหน้าแล้งกบจะจำศีลอยู่แต่ในรูตามคันนา เราเรียกมันว่าจำศีล แต่เด็ก ๆ อย่างเรามักไม่ปล่อยให้มันจำศีลกันได้สบาย ๆ หรอก เราจะมีหวายที่ติดเหล็กแหลมงอปลายเหมือนเป็ด ไว้คอยหาแหย่ไปในรูและเกี่ยวมันขึ้นมา เราเรียกมันว่าแยงกบ
ช่วงนี้ผมกับไอ้หมายออกหาแยงกบกันทุกวัน และอย่างที่บอกว่าเด็กบ้านนอกอย่างเรานั้น การทำงาน การออกหากิน กับการเล่นจะก้ำกึ่งกัน ซึ่งสำหรับเด็กอย่างผมแล้วคงใช้คำว่าก้ำกึ่งไม่ได้ เพราะผมนั้นมันคือการเล่นสนุกล้วน ๆ ไม่เคยคิดหรอกว่าออกหาแยงกบแล้วจะต้องได้กบ แค่ได้ออกทุ่งก็พอใจแล้ว ผมไม่เคยจริงจังกับการหาแยงกบมากไปกว่าหาดินเหนียวข้างรูกบมาปั้นเล่น จึงไม่ต้องแปลกใจว่าในขณะที่ไอ้หมายแยงกบได้วันละสี่ห้าตัว แต่ผมกลับไม่เคยได้เลยสักตัว ตลอดสี่ห้าวันที่เราออกแยงกบกัน ก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมไอ้หมายมันหากบได้เก่งจัง โดยไม่เคยมองตัวเองเลยนั่นแหละ
และทุกวันจะมีแต่ไอ้หมายที่ต้องคอยแบ่งกบให้ผมตลอด
.
ตะวันสายใกล้เที่ยงแล้ว วันนี้ผมกับไอ้หมายออกหาแยงกบกันทั่วทุ่ง ไปแม้ตามพื้นที่ที่ไม่เคยไป แต่ก็ยังไม่มีใครได้กบเลยสักตัว
"กลับกันเหอะมั้ง" ผมเอ่ยปากชวนเพราะเริ่มเบื่อเต็มทีแล้ว
"อือ กลับก็กลับ" คำตอบของไอ้หมายทำให้ผมยิ้มได้
ผมเดินกลับพลางร้องเพลงลั่นทุ่ง ไอ้หมายหัวเราะขำเป็นบางที แต่มันยังไม่วายมองหารูกบแยงไปเรื่อยอยู่นั่นแหละ บางครั้งผมก็เบื่อที่ต้องยืนรอเหมือนกัน
ในขณะที่กำลังเซ็งและเบื่อผมก็เหลือบไปเห็นมัน ที่ข้างคันนานั่น รูกบรูใหญ่ทีเดียว ผมลองแหย่ขอลงไป รู้สึกได้ในขณะชักกลับ ผมร้องออกมา
“ข้าได้กบ” ผมยิ้มดีใจกับกบตัวแรกในชีวิตที่แยงได้
หากแต่วินาทีนั้น ผมก็รู้สึกได้ถึงท่าทีเฉยชาระคนหมั่นไส้จากไอ้หมาย ไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเลย ได้แต่ดึงขอขึ้นมาช้าๆ กบตัวใหญ่ทีเดียวติดอยู่ปลายขอ ความดีใจเมื่อครู่ลดหายไปเป็นครึ่งกับท่าทีของมัน ผมค่อย ๆ ปลดกบออกจากขอกับความคิดสับสน ไอ้หมายเคยแบ่งกบที่แยงได้ให้ผมตลอด แต่กบตัวเดียวจะแบ่งกันอย่างไรได้ล่ะ ที่สำคัญ มันเป็นกบตัวแรกที่ผมหาได้ด้วยนี่นา ผมก็อยากเอาไปอวดแม่เหมือนกัน ผมหย่อนกบลงข้องและเดินกลับบ้านเงียบ ๆ ตลอดทางเราไม่ได้คุยกันเลย
ผมกับไอ้หมายไม่ได้ออกหาแยงกบกันหลายวันแล้ว และผมก็ลืมกบที่หาได้ไปเลย กระทั่งวันนี้
ผมหยิบมันออกมาจากข้อง กบใหญ่ตัวนั้น ตอนนี้มันตายแห้งเหลือตัวนิดเดียว พอ ๆ กับความภูมิใจที่ลีบฝ่อไปแล้วของผม ผมอดนึกถึงไอ้หมายอีกไม่ได้ มันไม่เคยมาชวนออกหาแยงกบอีกเลย
ผมมองซากกบในมือและเหวี่ยงมันทิ้งไปในที่สุด.
แยงกบ
โดย : ละเว้
ข้องคอกิ่วลูกนั้นยังแขวนอยู่กับเสาข้างฝา ผมลืมมันไปเลย ทันทีที่เหลือบเห็นและนึกได้ก็รีบคว้ามันมา เปิดฝาก้มหน้าสอดสายตาลงไปดู กบตัวหนึ่งแห้งตายอยู่ในนั้น ผมเป็นฅนหากบตัวนี้ได้มาเมื่อหลายวันก่อน แต่แม่คงลืมเอาไปทำกับข้าว มันจึงถูกปล่อยให้แห้งตายอยู่คาข้อง...
.
ไอร้อนกลางทุ่งช่วงหน้าแล้งไม่เคยมีผลอะไรต่อเด็กบ้านนอกอย่างเราสักเท่าไรนัก ทั้งทุ่งไม่ต่างจากสนามเด็กเล่น และการเล่นของเรานั้นบางครั้งก็คือการทำงาน การออกหากิน หรือเรียนรู้ เหมือนอย่างวันนี้ที่ไอ้หมายมาชวนผมออกหาแยงกบกันนั่นแหละ
เมื่อถึงหน้าแล้งกบจะจำศีลอยู่แต่ในรูตามคันนา เราเรียกมันว่าจำศีล แต่เด็ก ๆ อย่างเรามักไม่ปล่อยให้มันจำศีลกันได้สบาย ๆ หรอก เราจะมีหวายที่ติดเหล็กแหลมงอปลายเหมือนเป็ด ไว้คอยหาแหย่ไปในรูและเกี่ยวมันขึ้นมา เราเรียกมันว่าแยงกบ
ช่วงนี้ผมกับไอ้หมายออกหาแยงกบกันทุกวัน และอย่างที่บอกว่าเด็กบ้านนอกอย่างเรานั้น การทำงาน การออกหากิน กับการเล่นจะก้ำกึ่งกัน ซึ่งสำหรับเด็กอย่างผมแล้วคงใช้คำว่าก้ำกึ่งไม่ได้ เพราะผมนั้นมันคือการเล่นสนุกล้วน ๆ ไม่เคยคิดหรอกว่าออกหาแยงกบแล้วจะต้องได้กบ แค่ได้ออกทุ่งก็พอใจแล้ว ผมไม่เคยจริงจังกับการหาแยงกบมากไปกว่าหาดินเหนียวข้างรูกบมาปั้นเล่น จึงไม่ต้องแปลกใจว่าในขณะที่ไอ้หมายแยงกบได้วันละสี่ห้าตัว แต่ผมกลับไม่เคยได้เลยสักตัว ตลอดสี่ห้าวันที่เราออกแยงกบกัน ก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมไอ้หมายมันหากบได้เก่งจัง โดยไม่เคยมองตัวเองเลยนั่นแหละ
และทุกวันจะมีแต่ไอ้หมายที่ต้องคอยแบ่งกบให้ผมตลอด
.
ตะวันสายใกล้เที่ยงแล้ว วันนี้ผมกับไอ้หมายออกหาแยงกบกันทั่วทุ่ง ไปแม้ตามพื้นที่ที่ไม่เคยไป แต่ก็ยังไม่มีใครได้กบเลยสักตัว
"กลับกันเหอะมั้ง" ผมเอ่ยปากชวนเพราะเริ่มเบื่อเต็มทีแล้ว
"อือ กลับก็กลับ" คำตอบของไอ้หมายทำให้ผมยิ้มได้
ผมเดินกลับพลางร้องเพลงลั่นทุ่ง ไอ้หมายหัวเราะขำเป็นบางที แต่มันยังไม่วายมองหารูกบแยงไปเรื่อยอยู่นั่นแหละ บางครั้งผมก็เบื่อที่ต้องยืนรอเหมือนกัน
ในขณะที่กำลังเซ็งและเบื่อผมก็เหลือบไปเห็นมัน ที่ข้างคันนานั่น รูกบรูใหญ่ทีเดียว ผมลองแหย่ขอลงไป รู้สึกได้ในขณะชักกลับ ผมร้องออกมา
“ข้าได้กบ” ผมยิ้มดีใจกับกบตัวแรกในชีวิตที่แยงได้
หากแต่วินาทีนั้น ผมก็รู้สึกได้ถึงท่าทีเฉยชาระคนหมั่นไส้จากไอ้หมาย ไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเลย ได้แต่ดึงขอขึ้นมาช้าๆ กบตัวใหญ่ทีเดียวติดอยู่ปลายขอ ความดีใจเมื่อครู่ลดหายไปเป็นครึ่งกับท่าทีของมัน ผมค่อย ๆ ปลดกบออกจากขอกับความคิดสับสน ไอ้หมายเคยแบ่งกบที่แยงได้ให้ผมตลอด แต่กบตัวเดียวจะแบ่งกันอย่างไรได้ล่ะ ที่สำคัญ มันเป็นกบตัวแรกที่ผมหาได้ด้วยนี่นา ผมก็อยากเอาไปอวดแม่เหมือนกัน ผมหย่อนกบลงข้องและเดินกลับบ้านเงียบ ๆ ตลอดทางเราไม่ได้คุยกันเลย
ผมกับไอ้หมายไม่ได้ออกหาแยงกบกันหลายวันแล้ว และผมก็ลืมกบที่หาได้ไปเลย กระทั่งวันนี้
ผมหยิบมันออกมาจากข้อง กบใหญ่ตัวนั้น ตอนนี้มันตายแห้งเหลือตัวนิดเดียว พอ ๆ กับความภูมิใจที่ลีบฝ่อไปแล้วของผม ผมอดนึกถึงไอ้หมายอีกไม่ได้ มันไม่เคยมาชวนออกหาแยงกบอีกเลย
ผมมองซากกบในมือและเหวี่ยงมันทิ้งไปในที่สุด.