ประสบการณ์ผ่าตัดริดสีดวง

ก่อนอื่นเลย จะบอกว่าตัวเองไม่เคยเป็นริดสีดวงเลย จนกระทั้งมีน้อง พอท้องใหญ่เริ่มถ่ายไม่ออก อึแข็ง พอใกล้คลอดเริ่มมีเลือดติดมาด้วย ตอนนั้นก็ทรมานระดับนึงแต่ไม่ได้มากมายเท่าไหร่ พอลังคลอดน้องนึกว่าจะหาย เป็นมายาวๆเลเลยค่ะ

นิสัยการกินหลังคลอด ไม่รุ้เกี่ยวไหมที่ไม่หาย
- อาหารรสจัดตลอด เผ็ดสุดโต่ง
- กินผักเยอะมาก 
- ชาบู ต้องมีทุกอาทิตย์
- เป็นคนถ่ายทุกครั้ง หลังทานอาหาร 
- ไม่ได้นั่งห้องน้ำนานนะคะ แต่ทานน้ำน้อย

ก็ปล่อยปะละเลย ช่างมันไปเรื่อยเปื่อย จนมันกระทบกับการใช้ชีวิตประจำวัน เริ่มมีเลือดออกมาก ทุกครั้งที่ถ่าย จากไม่เจ็บเลย กลายเป็นต้องคลานออกจากห้องน้ำ เพราะทรมานมาก เดินไม่ได้ จะนั่งก็ลำบาก เลยคิดว่า เอาไงก็เอาวะ ลองหาหมอดู เลยเสริจเอาในอากู๋ เจอศูนย์รวมบริการ ที่นึง เคลมว่าผ่าตัดริดสีดวง รองรับประกันไม่สำรองจ่าย ก็เลยติดต่อไปดู 

ลักษณะการของที่นี่คือเริ่ดนะสำหรับเรา ดูแลทุกขั้นตอนจริงๆแค่ทักไแจ้งจุดประสงค์ว่าต้องการรักษาอะไร เค้าจะให้ข้อมูลมาว่า รพ. ในเครือของเค้ามีที่ไหนบ้าง เราก้อเลือกเอาไกล้บ้าน  เวลา สถานที่แจ้งเค้าได้เลย พร้อมส่งบัตรประกันให้เค้า แล้วเค้าจะจัดการให้ทุกอย่างเลย ไม่ต้องทำอะไรใดๆ 

พอถึงวันนัด ก็ไป รพ ก่อนไปจะมีพยาบาลจากศูนย์ที่เราติดต่อไปก่อนหน้านี้จะโทรมาเตือนเรา และแจ้งว่า วันที่เราไป รพ จะมีพยาบาลของทางเราไปดูแลให้ด้วยนะคะ มันดีเด้อ พอไปถึงรพ ยื่นบัตรนัด พยาบาลจากศูนย์ก็เดินมาหาเรา อธิบายนุ่นนี่นั่นไปเรื่อยเปื่อย พาไปพบหมอ เข้าไปพบหมอกับเราด้วย 

จนในที่สุด หมอเชิญขึ้นเตียง โก่งๆ โค้งๆไปตามสภาพ หมอขอตรวจนะครับ ตรวจเปิดโลกครั้งแรกของเรา คว้านๆจิ้มๆ คลำ เสร็จแล้วลงมา ฟังมาอธิบาย 

หมอหยิบกระดาษมา 1 ใบ วาดรูป วงกลม 1 วง ในวงนั้นมีวงใหญ่ 3 วง วงเล็ก 1 วง  เราก็เอาละ งง หมอทำไร แล้วพอก็เริ่มพุดว่า 

วงกลมใหญ่ คือรูทวารเรานะครับ ในทวารของคนไข้ มีริดสีดวงทั้งหมด 4 จุด ใหญ่ 3 และเล็ก 1 ซึ่ง ใหญ่นี่คือใหญ่มากนะครับ คนไข้ทนไหวได้ยังไงครับ ตอนถ่ายต้องทรมานมากเลยนะครับ ใช่คร่าคุณหมอถึงต้องมาเลย 

หมอก็บอกว่า จะทำการผ่าได้แค่ 3 จุด ถ้าผ่าหมดจะทำให้หูรูดมีปัญหา จะผ่าโดยการบลอคหลัง และเลเซอร์ นอนพักฟื้นแค่ 1 คืน ก็กลับบ้านได้ แต่ก็สามารถกับมาเป็นใหม่ได้นะครับ  มันจะเจ็บมากนะครับเพราะค่อนข้างใหญ่มาก 

เราก็คิดในใจ ชีวิตนี้ผ่าคลอดทรมานสุดละสำหรับเรา อันนี้คงสบายๆ ก็ตกลงคุยนัดวันกับหมอเรียบร้อย ออกมา พยาบาลที่ดูแลเราก้อจ้งว่า จะยื่นค่าใช้จ่ายทั้งหมด ไห้ประกันอีกทีแล้วรอดูผลว่าจะอนุมัติไหม เบื้องต้นรอ 2-3 วัน คำนวนค่าใช้จ่ายที่จะยื่นประกันทั้งหมด จะอยู่ที่ประมาณ 155,000 เราก็ฟังรายละเอียดแค่นั้น แล้วก็กลับ 

หลังจากนั้น 3 วัน รพ ก็โทรมาแจ้งผลอนุมัติเต็มวงเงิน พร้อมนัดวันผ่าเรียบร้อย

*****เหตุการณ์วันจริง ณ วันผ่า คือบอกก่อนนะคะ เราเลิฟหมอมาก หมอน่ารัก อธิบายดี เป็นกันเองสุดๆ พยาบาลที่ดูแลก็น่ารักมาก ***

หมอนัด 09.00 งดน้ำอาหารหลัง 07.00 นัดผ่าที่ 16.00 พอไปถึง รพ ก็เจอพยาบาลที่ดูแลเราคนเดิม พาไปตรวจโควิด เจาะเลือด เอ็กเรย์ปอด ตรวจคลื่นหัวใจ ใดๆทั้งหมดก่อนขึ้นแอดมินเข้าห้องประมาณ 11.00 ก็เข้าห้องนอนรอเวลาผ่าตัด 

14.30 หมอที่ผ่าก็เข้ามาที่ห้อง แจ้งขั้นตอนให้เราทราบอีกครั้งก่อนผ่า 
15.00 หมอวิสัญญี ก็เข้ามา แจ้งว่าจะทำการบลอคหลังคนไข้นะคะ แล้วจะทำไห้คนไข้หลับด้วยนะคะ ทำใจสบายๆนะคะ 
พอใกล้เวลา ตอนแรกก็ชิวๆจัด ทำไมพอใกล้เวลาเริ่มพะวงหนอ 5555
15.30 ก็มีรถมารับ เข็นลงไปผ่าตัด ลงไปไม่รอใดๆ เข้าห้องทันที
16.00 เริ่มบลอคหลัง เริ่มชา ไม่รุ้สึก เราเคยผ่าคลอดละ รุ้ว่ามันจะประมาณไหน หมอก็ถามรุ้สึกไหมค่ะ เอาแอลกอฮอลเย็นๆลูบก้น เราไม่รุ้สึกใดๆ แล้วสักพักก็หลับไป หมอก้อเริ่มจัดการไปเรื่อย ใช้เวลาประมาณ 1 ชม
17.40 ตื่นมาอีกที ก็อยู่ข้างหน้าห้องผ่าตัดแล้ว ออกมานอนรอดูอาการหน้าห้องผ่าตัด เรายังชาขยับขาไม่ได้ นอนรอไปนิ่งนิไม่หลับไม่ง่วงใดๆ จนเกือบ 1 ทุ่ม ก็ถูกส่งตัวกลับห้องพัก แฟนก็ถามเป็นไงบ้าง เราก็มึนๆงงๆ มันยังชา ก็ไม่ค่อยรุ้สึกเท่าไหร่ แต่หิวโคตร 
20.00 หมอพยาบาลก็เอายาแก้ปวดมาให้ เอายาระบายมาให้ทาน แล้วแจ้งว่า ให้นอนราบจนถึง 23.00 นะคะ ตะแคงได้แต่ห้ามลุก
21.00 ให้แฟนถามพยาบาล กินได้ไหม หิวมาก สรุปกินได้ เราก้อไห้แฟนป้อนข้าวกับไก่ แบบนอนกิน ความหิวชนะสุด แล้วกินข้าวกับไก่นะ ไม่กินข้าวต้มด้วยจ้า ตอนนนั้นยาชาเริ่มหมดฤท เริ่มขยับได้บ้างละ กินเสรจสบายใจ นอนเล่นดูหนัง นอนไปสักพัก ตุ่ยๆท้อง อย่างที่บอกว่า จะถ่ายทุกครั้งหลังกินไช่ไหม มันมาเลยจ้า ตอนนั้น 23.50 จำได้แม่น ปวดมากไม่ไหว ให้แฟนไปบอกพยาบาล 

พยาบาลเดินเข้ามาแจ้งว่า ยังลุกไม่ได้นะคะ ต้องรอ 23.00 เอาแพมเพิสหรือกระโถนก่อนไหมค่ะ 

Wtf แบบปวดไม่ไหว แล้วไห้ใช้แพมเพิส ไม่เอา ไม่ได้ค่ะ ส่ายหน้าเหวอๆ แฟนยืนขำ เลยบอกพยาบาลว่าจะอดทนค่ะ หลังจากนั้น นาทีชีวิตสุดๆ ไม่ได้สนใจว่าจะเจ็บไหมถ้าอึตอนนี้ แต่ไม่ไหวแล้ว พลิกไปพลิกมาอดทนนอนรอจนเวลา 22.45 ไม่ไหวแล้วจริงๆ จะแตกแล้ว ให้แฟนไปบอกพยาบาล ว่าขอลุก 

พยาบาลเข้ามาช่วยประคอง เราก้อเก่งเลยไหวค่ะ ขอชุดด้วยนะคะ อยากอาบน้ำ พยาบาล ถามย้ำ ไหวแน่นะคะ เราก้อยืนยัน มันไม่ได้เจ็บขนาดนั้น ไหวค่ะ 

พอเข้าปุป นั่งปัป มันออกจริงๆ มาทั้งอึทั้งเลือด ทั้งความเจ็บปวด คลื่นไส้จะอาเจียน เวียนหัว เจ็บแผล ใจสั่น มาหมด พอถ่ายเสร็จ เรียกแฟนด้วยเสี่ยงสั่นไม่ไหวแล้ว มาช่วยพยุงหน่อย แล้วแฟนเปลี่ยนชุดให้ มาพยุงขึ้นที่นอน หลังจากนั้น ความเจ็บคูณร้อย เจ็บแบบมากๆ โคตรเจ็บโคตรทรมาน ยาชาหมดฤท มันสุดๆ เจ็บกว่าผ่าคลอด 10 เท่า มันไม่มีคำบรรยายใดๆเลย นอนร้องเป็นหมา เรียกพยาบาลขอยาแก้ปวด มาแบบเป็นขวด ไม่อยุ่ ร้องไม่หยุด พยาบาลมาจัดมอฟีนไห้ ตอนโดนฉีดมือนี่ชาแล้วหลับไปเลย ตอนนั้นน่าจะ เที่ยงคืนได้  

นอนไปสักพัก สลึมสลือตื่นขึ้นมา ตี1 นิดๆ ความปวดมาเยือนอีก ลุกขึ้นนั่งๆตะแคง นอนพลิกไปมา ร้องไห้ มันเจ็บมากจริงๆ จนตีสาม พยาบาลมาฉีดมอฟีนไห้อีก หลับยาว ตื่นมาอีกที 7 โมง เพราะปวดอึ

ในใจแบบกลัวห้องน้ำมาก ไม่อยากเข้าแล้วกลัวแล้ว พี่พยาบาลก้อเข้ามาพร้อมกับที่แช่ก้น บอกว่าถ่ายถ่ายเสรจเอาน้ำอุ่นแช่ก้นน้า เราก้อเลยไห้แฟนลงไปซื้ผ้าอนามัย อยากอาบน้ำมาก เพราะเลือกมันไหลซึมเปื้อนที่กางเกง พอแฟนขึ้นมา เราก้อไห้แฟนอาบน้ำไห้ เพราะไม่ไหวจริงๆ พออาบน้ำเสร็จเราขอ อึ ความรุ้สึกเดิม โคตรเจ็บ เจ็บน้อยกว่าวันแรกแต่โคตรเจ็บอยู่ดี ร้องไห้ไปด้วยนั่งแช่ก้นไปด้วย

ประมาณ 09.00 หมอมาหาเรา คำแรกที่หมอทักคือ มันเจ็บมากเลยใช่ไหมครับ เราเลยหยักหน้าบอกว่ามากๆค่ะ หมอก็ตอบว่ารู้เลยครับ เพราะมันใหญ่มากๆ คนอื่นเค้าจะเล็กผสมใหญ่ ของคนไข้ใหญ่หมด แล้วมันรอบรูก้น จะขยับทางไหนก็เจ็บ แต่3-4 วันจะดีขึ้นครับ หมอนัดทุกอาทิตย์นะครับ และก็ให้ลาพักยาวๆเลย 2 อาทิตย์ วันนี้ไห้กลับบ้านได้นะครับ แล้วก็อธิบายใดๆเรื่องการปฏิบัติตัว

10.00 พยาบาลที่ดูแลเราก็มาพร้อมกระเช้าผลไม้ น่ารักมาก มาแจ้งว่าเครมประกันเรียบร้อย เดี่ยวรอยาเอกสารครบก็กลับบ้านได้เลยนะคะ 

ถึงเวลา ก็มีพยาบาลประจำวอร์ด บุรุษพยาบาลอีก2คน มาส่งถึงรถ ส่งเราขึ้นรถกลับ อาการตอนนั้นคือตึงๆหน่วงๆ นั่งรถกลับ เจ็บกระแทกๆ 

หลังจากกลับมาได้ 2 วัน เริ่มมีหนองปนเลือด เจ็บทุกครั้งที่ถ่าย ทรมานจริงๆค่ค่ะ

ตอนนี้ผ่านมา 7 วัน ยังมีเลือดปนหนองบ้าง เจ็บทุกครั้งที่ถ่าย แต่ไม่มากแล้ว 

พยาบาลก็ยังโทรสอบถามอาการเรื่อยๆ 

การผ่าตัดริดสีดวงครั้งนี้ จำจนตายเลยนะเอาจริงๆ ทรมานเจียนตาย แต่ก็ดีกแต่ว่าปล่อยเรื้อรัง คิดว่าหลังจากนี้ถ้าแผลหายแล้ว คงใช้ชีวิตในห้องน้ำแบบแฮปปี้สุดๆ และจะไม่ทำให้มันกลับมาอีก ที่สำคัญประทับใจ รพ คุณหมอ และศูนย์รวมบริการและพยาบาลที่คอยดูแล คือน่ารักสุดๆ เราแค่เตรียมใจ รับมันให้ได้ก็พอค่ะ 

ก็ไม่รุ้ว่ากว่าจะหายสนิทนานแค่ไหน ต้องอดทนไปก่อน ตอนนี้ผ่านมา 7 วันก็ยังรุ้สึกทรมานอยุ่ดี 😄