สวัสดีค่ะ คือเราคิดว่าตัวเองแอ๊บแบ๊ว ที่เราคิดแบบนี้เพราะเรารู้สึกว่าเวลาที่ตัวเองอยู่กับเพื่อนๆ เรารู้สึกว่าเราชอบทำตัวน่ารักๆ พูดเสียงหวานแต่ไม่ได้แอ๊บเสียงนะคะ มันเป็นแบบโทนเสียงที่ดูใสซื่อแล้วก็ซื่อบื้อ ไม่ดุเหมือนตอนคุยกับคนอื่น เรารู้สึกว่าเวลาที่เราคุยกับเพื่อนเราชอบทำตัวโลกสวยแต่ภายในใจเรามันไม่ใช่เลยค่ะ เราไม่ได้พยายามที่จะทำตัวน่ารักให้คนอื่นชมหรือเอ็นดู แต่เราแค่รู้สึกว่าอยากทำ เราลองถามเพื่อนคนนึงเขาบอกเราไม่ได้ดูแอ๊บ มันดูเป็นธรรมชาติของเรา บางครั้งเราก็รู้สึกนะคะว่าเราทำตัวแอ๊บแบ๊วแต่ความคิดเรามันลึกซึ้งและซับซ้อนไม่ได้น่ารักใสซื่อเหมือนที่ทำกับเพื่อนๆ ถ้าคุณเป็นเพื่อนเราคุณจะคิดยังไงคะ