เวลาคุณคุยเจรจากับลูกค้า คุณจะมีนิสัยการพูดแนวๆไหน

แม่ผมนิสัยการพูดแนวๆเปิดเผย  บอกหมด  แบบไม่มีชั้นเชิงอะไรเลย  ไม่มีกั๊กเลย
ก็ดูจริงใจดีนะครับ

แต่คนนอกเราไม่รู้ความคิดว่าเขาเป็นคนยังไง  เจอคนดีก็ถือว่าดีเลย
เจอคนไม่ดี  กลายเป็นความจริงใจนั้นทำให้ฝ่ายตรงข้ามที่ไม่หวังดีได้ข้อมูลจุดอ่อนเราไปหมดเลย

การเปิดเผยเป็นสิ่งที่ดีควรทำทุกคน   แต่ควรกั๊กบ้างเพื่อความได้เปรียบเสียเปรียบในบางเรื่อง
แม่ผมนี่บอกหมดเลยชัดเจนตรงๆ  กลัวไม่มีลูกค้า เลยต้องทำดี ง้อแบบเปิดเผย  ความในใจอะไรบอกหมด

ผมจะนิสัยตรงข้ามกับแม่เลย  พูดเปิดเผยเหมือนแม่นั่นเหละแต่วิธีคิดไม่เหมือนกันเลย  เปิดเผยเฉพาะเรื่องหน้างานข้อเท็จจริงทุกอย่างเืท่านั้น
เรื่องที่อยู่ภายในใจ  ความคิดส่วนตัว  ผมจะไม่ให้คู่สนทนารู้เลยว่าเราคิดอะไรอยู่

นี่แม่ให้ลูกค้ารู้สิ่งที่อยู่ในใจว่าอ๋อเรากลัวไม่มีใครซื้อไม่มีใครเช่านี่เอง  ผมไม่เห็นด้วยสุดๆเลย
บางครั้งแม่ไปเจรจากับค่ายโทรศัพท์พูดออกมาชัดเจนเลยว่าต้องการต่อรองเอาโปรโมชั่นเพื่อย้ายค่าย    คือไม่ตรงแบบ100%แต่คำพูดมันหลุดง่ายใครฟังก็รู้ได้ทันที แบบพูดไม่เนียนใครฟังก็รู้ว่าแกล้งย้ายค่ายเพื่อเอาโปร
เป็นผมย้ายค่ายจะแกล้งพูดเนียนๆจะย้ายจริงๆนะ  แต่จะไม่พูดชัดเจนว่าต้องการโปรลด50%  รอให้อีกฝ่ายพูดออกมาเองเท่านั้น 
นี่ผมกับแม่ก็คิดและวิธีพูดไม่เหมือนกันละ

อยากฟังในความคิดชาวPantipว่า   แบบไหนดีกว่ากันผมคิดผิดหรือเปล่า