ขอวิธีจัดการความรู้สึก คำพูด อารมณ์ ที่ไม่ใช่วิธีการอธิบายเหตุผลหน่อยค่ะ

บางครั้งเราก็เหนื่อยจากสังคมข้างนอกมามากพอแล้ว พอกลับมาบ้านเราก็เจอคำพูดบั่นทอนจิตใจ  พูดแซะ พูดกระแทก หรือพูดอะไรไม่เข้าหู เราก็จะย้อนกลับ บางครั้งก็ตะคอกใส่พ่อแม่ พอมานึกเอาทีหลังก็รู้สึกเสียใจว่าเขาไม่ได้ทำให้เราเหนื่อย ทำไมเราต้องมาอารมณ์เสียใส่เขา แต่ตัวเราเองไม่เคยบอกว่าเหนื่อยหรือวันนี้เป็นยังไงเลย

  อยู่ทุกวันนี้เหมือนจะบ้าไปทุกวัน เหมือนเรากดดันตัวเอง อยากถีบตัวเองให้ขึ้นสูงๆ เก็บเรื่องนั้นเรื่องนี้มาคิด จะสร้างบ้านตอนอายุเท่าไหร่ จะทำอาชีพอะไรให้รวยเร็วๆรายได้เยอะๆ เรียนมหาลัยต่อไหนดี พ่อแม่จะให้เราต่อไหม ไปเรียนที่นั่นต้องใช้เงินเท่าไหร่ เราหาเงินทางไหนได้บ้าง อยากสวยต้องใช้อะไร แค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว มันห้ามความคิดไม่ได้จริงๆนะ เพราะครอบครัวเราไม่ได้มีเหมือนเขา

  พอ จะบ้า 
ขอบคุณทุกคนค่ะ