ความหวังของคนรอ

สวัสดีครับ ผมมีเรื่องราวสั่นๆ เรื่องหนึ่งอยากจะเล่าให้ฟัง
10เดือนก่อนครับ ผมได้เจอน้องผู้หญิงคนหนึ่ง เราโสดด้วยกันทั้งคู่ครับ เราคุยกันทุกวัน ทุกช่วงเวลา มันมีความสุขมากๆครับ ผ่านมาได้2เดือน ผมเองครับที่หายไปจากน้องเขา เพราะความไม่รู้จักพอของผม หลังจากนั้นอีกหลายเดือนครับ น้องเขารับปริญญา ผมได้เข้าไปแสดงความยินดีกับเขา และได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง แต่การกลับมาคุยกันครั้งนี้ผมกับน้องไม่สามารถสานสัมพันธ์ต่อได้ครับ เพราะน้องเขามีแฟนแล้ว ผมรู้นะครับว่ามันผิดที่คุยกับน้องต่อ ผมคุยกับน้องต่อครับ แรกๆเราคุยกันเกือบทุกวัน หลังๆเราคุยกันทุกวันครับ วีดีโอคอล คาสายเวลาน้องนอนหลับ ทำไรไปไหนรายงานทุกอย่าง จนวันนึงครับ เราสองคนได้เจอกันครั้งแรก เราได้ไปเที่ยวพักผ่อนกันครับ ไปทะเล น้องชอบทะเลมากๆ เราสองคนเหมือนกันมากครับ ชอบอะไรที่สบายๆทไม่เร่งรีบ อยากไปไหนก็ไป อยากกินอะไรก็กิน อยากทำอะไรก็ทำ มันคือความสุข ที่รู้สึกว่าสุขจริงๆ ที่ผมไม่เคยได้รับความสุขแบบนี้จากที่ไหนมาก่อน ถึงวันกลับระหว่างทางที่ผมขับรถไปส่งน้องที่คอนโด ความคิดในหัวผมสับสนไปหมดเลยครับ

ผมรอน้องมา10เดือนเพื่อที่จะสานความสัมพันธ์ต่อ แต่น้องมีแฟน ผมไม่อยากให้ผมเข้าไปในความรู้สึกน้อง ไม่อยากให้ตัวผมเป็นเหตุผลถ้าวันหนึ่งเขาต้องเลิกกัน

พอถึงคอนโดน้อง ผมได้เปิดใจคุยกับน้องครับ เราทั้งสองคนมีความรู้สึกดีๆต่อกันทั้งคู่ ผมได้ตัดสินใจบอกน้องไปว่า หลังจากที่เราแยกย้ายกัน พี่ขอหายไปจากหนูนะ หนูใช้ชีวิตให้ความสุข ไปมีความสุขกับเขาให้เต็มที่ วันหนึ่งถ้าเราสองคนไม่มีใคร เราคงได้รักกัน 
ก่อนแยกจากกัน เรากอดกันแล้วร้องไห้

ทุกวันนี้ผมได้แค่คอยเฝ้าดู ยินดีกับเขา แต่ก็หวังว่าสักวันผมจะได้รักเขาในแบบที่ผมต้องการบ้าง #ความหวังของคนรอ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่