เหนื่อย

สวัสดีค่ะเราอายุ 22 ปี เราอยากแวะมาขอกำลังใจหน่อยได้ไหม ใครก็ได้ที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้โปรดให้กำลังใจเราหน่อยนะ เราเหนื่อยมากเลย เราอยากทักบอกพี่สาวแต่พี่สาวทำงานเราไม่อยากไปรบกวน เราอยากบอกพ่อแม่เราก็ไม่กล้าเพราะเห็นว่ามีเรื่องเครียดกันทากมายเราจึงไม่อยากเล่าปัญหาของเราให้คนในครอบครัวฟังเลย 
เราอยากมีใครสักคนที่กอดเรา ไม่ตัดสินเรา มองเห็นถึงความเหนื่อยและความเสียใจของเราจริงๆ ไม่กล่าวหาว่าเราเรียกร้องความสนใจ เราเหนื่อยมากเลยทุกคน เราเหนื่อยทั้งกายและใจ เราอยากมีที่ปรึกษา เราเคยคิดจะไปหาหมอแต่เราไม่มีเงินพอ เราไม่รู้ว่าจะอธิบายสิ่งที่เราเป็นอยู่ยังไงดี เรารู้เพียงแค่ว่ามันแย่มากมันเศร้า เหนื่อยและดิ่ง มันกระทบกับการใช้ชีวิตของเราเยอะเลย ทั้งการเรียนที่ตอนนี้เริ่มไม่มีสมาธิเรียนไม่รู้เรื่อง และเรื่องการทำงานที่สมองมักจะหยุดนิ่งไปแปลกๆ โดยที่เราไม่สามารถจัดการกับมันได้เลย เราได้แต่ร้องไห้คนเดียว เราชอบกอดพี่สาวมากๆ เพราะอบอุ่นเวลาเรากอดเรารู้สึกดีถึงแม้ช่วงเวลาที่เรากอดเราจะแสร้งทำว่าเราตลกมีเสียงหัวเราะแม้ในใจจะแตกสลายมาก เราอยากออกไปพูดกับคนในครอบครัวแต่เรากลัวว่าจะมีคำพูดที่ว่า คนอื่นก็เหนื่อย อะไรแค่นี้เองทำไมทนไม่ได้ เรากลัวคำพวกนี้จริงๆ เราอยากบอกอีกว่าเราไม่ได้อยากมีชีวิตอยู่แล้ว แต่เราเป็นคนที่แย่มากไม่กล้าพอที่จะทำมัน จึงต้องทนอยู่กับอาการเศร้าแบบนี้อยู่เรื่อยๆ ทุกวันนี้เราคิดถึงตัวเองในเมื่อก่อนมากๆเราอยากสัมผัสชีวิตเราในเมื่อก่อนที่มีเสียงหัวเราะ ยิ้มได้ อีกครั้ง