สวัสดีครับทุกท่านวันนี้ผมจะมาเล่าเรื่อง เกี่ยวกับลูกเรื่องราวที่เกี่ยวกับลูกพี่ลูกน้องผม เขานั้นเป็นคนขยันเรียนเก่งทุกอย่างรอบๆตัวเขามันดูดีไปหมดผมนับถือเขามากๆเลยครับ แต่พักหลังนี้ตั้งแต่เขาขึ้นม.ปลายนิสัยเขาก็ดูเปลียนไปจากแต่ก่อนซึงผมรับรูได้ว่าคงน่าจะเป็นเพราะแม่เขาที่ไม่ค่อยสนใจเขาเหมือนเมื่อแต่ก่อน ผลที่เป็นอย่างงั้นก็เพราะว่าแม่ของเขาไปสนใจแต่พี่ชายคนโตที่ขึ่นมหาลัยแล้ว หลังจากที่พี่คนโตขึ้นมหาลัยนั้นแม่เขาก็เอาแต่ไปสนใจพี่คนโตอยู่ฝ่ายเดียว ไม่คิดจะแยแสเขาเลยสักนิดแม้แต่งานวันเกิดเขาก็ไม่ซื้ออะไรให้คิดเพียงแต่ว่าจะส่งพี่คนโตเรียนไห้มันจบๆไปพี่คนโตอยากได้อะไรเขาก็ซื้อให้อยากได้อันโนนอยากได้อันนี้ก็ซื้อให้โดยที่ไม่คิดจะสนใจเขาเลยค่าขนมบางวันก็ไม่ได้เขาเพียงแค่ขอให้ช่วยผ่อนรถให้สักหน่อยแค่นี้เขาทำไห้ไม่ได้เขาขออะไรไปไม่ได้สักอย่างต้องเก็บตังซื้อเองทุกคนลองคิดดูดิพี่คนโตได้ทุกอย่างแต่เขากับไม่ได้อะไรเลยผมอยากรู้เขาเคยเห็นลูกตัวเองอยู่ในสายตาบ้างมั้ยเอะใจบ้างมั้ยว่าทำไมลูกเราไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อน ผมขอพูดเลยนะคนแบบนี้ต่องเห็นลูกตัวเองตายจึงจะรู้สึกผิด ถามว่าทำไมผมถึงพูดอย่างงั้นก็เพราะว่าผมทนไม่ไหวที่เขาทำอย่างงี้กับเขาผมสงสารเขาผมไม่เข้าใจทำไมถึงได้ไม่สนใจเขาเลยเขาขออะไรไปเขาก็โวยวายใส่ทุกครั้งผมอยากรู้ว่าเขาสนใจแต่ความสบายของตนเองหรอถึงได้ทำแบบนี้
เขาเคยสนใจบ้างใหม