ในชีวิตจริงมีปู่ย่าตายายที่เฉยๆกับหลานตัวเอง เเละไม่ค่อยจะสนใจ,รักเเละเอ็นดูหลานตัวเองเท่าลูกตัวเองไหมครับ?

เเค่สงสัยเฉยๆนะครับว่า ในชีวิตจริงมีปู่ย่าตายายที่เฉยๆกับหลานตัวเอง เเละไม่ค่อยจะสนใจ,รักเเละเอ็นดูหลานเท่าลูกตัวเองไหมครับ? เเบบว่ารู้สึกเฉยๆเวลาที่หลานมาเยี่ยมเเละรู้สึกเฉยๆเวลาอยู่กับหลายประมาณนี้

ผมก็เข้าใจอาจเป็นเพราะไม่ได้เลี้ยงหลานตัวเองมากับมือ,หลานตัวเองก็ไม่ได้เกิดกับพวกเขาโดยตรงชีวิตส่วนใหญ่ก็ใช้ชีวิตอยู่กับลูกซะมากกว่าเเบบเลี้ยงลูกมากลับมือ เเละลูกก็เกิดจากพวกเขาโดยตรง ซึ่งไม่เเปลกเลยที่ปู่ย่าตายายบางท่านอาจไม่ค่อยสนใจ,รักเเละเอ็นดูหลานตัวเองเท่ากับลูกเเท้ๆที่เกิดกับตัวเองผมก็เข้าใจเลยครับ ตรงจุดนี้ เพราะในชีวิตส่วนใหญ่เลี้ยงดูลูกเเละใช้ชีวิตอยู่กับลูกซะมากกว่าทำให้ความผูกพันธ์กับลูกเเท้ๆอาจมากกว่าหลานซึ่งเป็นลูกของลูกด้วยซ้ำ

ก็อารมณ์ประมาณลุงป้าน้าอาที่เอ็นดูหลานตัวเองนิดๆหน่อยๆเเต่จะรักลูกตัวเองมากกว่าเยอะประมาณนี้ใช่ไหมครับ? ผมก็เข้าใจเเละไม่ข้องใจตรงจุดนี้เลยครับ ยังไงคนเราก็ต้องรู้สึกผูกพันธ์กับคนที่ตัวเองเลี้ยงดูมานานกว่าเเละคนที่เกิดกับเราโดยตรงอยู่เเล้ว

ก็เลยสงสัยว่าในโลกเรามีปู่,ย่า,ตา,ยายที่เฉยๆกับหลานตัวเองเเละรักเเละเอ็นดูลูกตัวเองมากกว่าหลานตัวเองไหมครับ? ท่านไดช่วยโปรดยกตัวอย่างปู่,ย่า,ตา,ยายทีาเฉยๆกับหลานตัวเองในชีวิตจริงๆได้ไหมครับ? คือผมสงสัยว่าในชีวิตจริงมีปู่ย่าตายายที่เฉยๆกับหลายตัวเองเเละรัก,เอ็นดูเเละผูกพัณธ์กับลูกตัวเองมากกว่าหลานตัวเองไหม?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่