มีหลายสาเหตุครับ
1) คุณภาพของคนต่ำมาก ระดับการศึกษาและความสามารถในการแยกแยะผิด-ถูกต่ำสุดๆ
2) ระบบการปกครองประเทศที่มีกลุ่มคนเพียงไม่กี่คนที่ควบคุมอำนาจได้เบ็ดเสร็จ แถมกุมอำนาจยาวนานนนนมาก และไม่มีท่าทางว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง
3) เนื่องด้วยมีคนเพียงแค่ไม่กี่คนที่กุมอำนาจในประเทศ คนกลุ่มเดียวกันย่อมขยายอำนาจของตนเข้าไปเกาะกุมอำนาจทางเศรษฐกิจด้วย พอเศรษฐกิจถูกควบคุมโดยคนเพียงแค่ไม่กี่คน มันก็ไม่เกิดการแข่งขัน เมื่อไม่มีการแข่งขัน ก็ไม่มีการพัฒนา เข้าข่ายเป็น extractive economic เต็มรูปแบบอย่างไม่มีข้อสงสัย
4) คนกลุ่มเดิมที่ครองอำนาจยาวนานนั้น ขาดความใส่ใจในการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานหรือพัฒนาระบบเศรษฐกิจ ไม่มีการสร้างจุดแข็งของประเทศ ไม่มีการเน้นว่าประเทศควรจะเน้นส่งออกอะไร เน้นปลูกอะไรเป็นพืชเศรษฐกิจอะไร เน้นการส่งเสริมพัฒนาอุตสาหกรรมอะไร เน้นว่าจะดึงดูดนักลงทุนกลุ่มไหน สิ่งเหล่านี้ผมไม่เคยพบเห็นจากประเทศเพื่อนบ้านเลย ทุกอย่างเหมือนจะเป็นการพัฒนาแบบปล่อยไปตามสภาพ
5) กัมพูชาเหมือนจะดำเนินนโยบายแบบพึงพิงเป็นหลัก สมัยหนึ่งก็พึงพิงสยาม สมัยหนึ่งก็หันไปพึงพิงเวียดนาม และปัจจุบันก็พึงพิงจีนเป็นหลัก และในพักหลังๆ การพึงพิงของกัมพูชาดูจะหนักขึ้นเรื่อยๆ เช่น การพึงพิงแหล่งทุนจากจีน การยอมให้จีนมาตั้งฐานทัพ การแสดงตนเป็นปฏิปักษ์กับเมกาอย่างสุดๆ สิ่งเหล่านี้ไม่ได้มีแต่ผลดี แต่มีผลเสียและผลกระทบตามมาด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้