อยากทราบพระสูตรที่พระพุทธเจ้าปฏิเสธการมีอยู่ของอัตตาหรืออาตมัน

เช่นบทนี้เป็นต้น.... ขอยกมาโดยย่อเพราะพระสูตรมันยาว... พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖ มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ ๖. ฉฉักกสูตร (๑๔๘) ผู้ใดกล่าวว่า เวทนาเป็นอัตตา คำของผู้นั้นไม่

ปฏิจจสมุปบาทในแบบขณะจิต หรือขณะจิตเดียวอะไรเนี่ย มีตัวอย่างให้ดูไหมครับ จากอภิธรรมขอสักตัวอย่างหนึ่ง ถ้ามาจากพระสูตรขอแบบที่เริ่มด้วย พระพุทธเจ้าตรัสว่า ...เราจักแสดงปฎิจจสมุปปบาท ...แล้วแสดงไม่ครบ

ความตายเป็นความสิ้นทุกข์(สุข) หรือ เป็นทุกข์ กับ จิตเป็นอัตตาหรืออนัตตา มันคล้ายกันไหมครับ ตรงที่จะตีความให้เป็นแบบไหนก็ได้ เช่น ความตายคือความสิ้นทุกข์=ความตายเป็นสุข ความตายคือความทุกข์=ต้องพลัดพรา

จากที่สนทนา ที่คุณ 8284111 กล่าวว่า "ข้ามภพข้ามชาติ" ไปไม่ได้เลย ไม่ว่ากรณึใดๆ ในแง่ไหนๆ ซึ่งปฏิเสธอภิธรรมปิฏกและอรรถกถา ที่คุณ 8284111 กล่าวในกระทู้อื่นๆ ที่ตัดมาในประเด็นหลักสนทนา...

เรามี หรือเราไม่มี .............. อัตตานุสัย .......... เพราะความยึดมั่น จึง มีทิฐิว่าเรามีหรือไม่มี เพราะไม่ยึดมั่น จึงไม่มีเรา ไม่มีทุกข์ แต่ แต่ แต่ ............... นักปฎิบัติ มักหลง ไป ลืมไป ใ

แปลบาลีเป็นไทยจากdeep seek ขอแปลส่วนนี้ซึ่งเป็นพระธรรมเทศนาที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนท่านพาหิยะให้ครับ ข้อความภาษาบาลีต้นฉบับ: ทุติยมฺปิ โข ภควา พาหิยํ ทารุจีริยํ เอตทโวจ อกาโล โข ตาว พาหิย อนฺตรฆรํ ปวิ