เมื่อดอกไม้โรย -ดวงใจ รวิปรีชา-

เพื่อนๆช่วยเเปลความ ตีความ วิเคราะห์หน่อยค้าบบ

๐ ดอกไม้สีม่วงร่วงตรงหน้า

   น้ำตาพร่าพร่างกลางกลีบอ่อน

   โอ้ใครไหนเลยจะเชยช้อน

   ร้าวรอนแหลกเปล่าเฉาช้ำ

๐ ลมหยุดพัดผ่านไปนานนัก

   ไม่ทายทักใบไม้ไม่ชื่นฉ่ำ

   ท้องฟ้าวันนี้เป็นสีดำ

   สายน้ำนิ่งสงบซบเซา

๐ โลกแตกดับแล้วหรือนี่

   ทันทีที่สบตารู้ว่าเขา

   สักนิดมิได้รักเรา

   โศกเศร้าเจ็บปวดทั่วหัวใจ

๐ โอ้ความใยดีที่มอบมั่น

   เขาหยันหยามเราเท่าไหน

   ซื่อนักโง่นักเมื่อรักใคร

   เทิดเทินให้ได้ทั้งนั้น

๐ ความทรงจำเมื่อวันวานอ่อนหวานยิ่ง

   ทุกสิ่งงดงามคือความฝัน

   เพียงกระพริบตาก็ดับฉับพลัน

   ตื้นตันน้ำตาอาวรณ์

๐ ดอกไม้สีม่วงร่วงต่อหน้า

   รอเขามาเหยียบยับกับกลีบอ่อน

   และหัวใจผู้หญิงเขลาซึ่งร้าวรอน

   จะวางซ้อนอ่อนแอบอยู่แทบเท้า