คือตอนป.3อ่ะเรามีเพื่อนคนนึงเป็นผู้หญิงชอบทำร้ายร่างกายเราตลอดชอบตบหน้า ตีหลัง ชอบจักจี้ ทำอะไรที่มันรุนแรงอ่ะค่ะเวลามันตีไม่ใช่จิ๊บๆเลยนะคะเจ็บมากชอบด่าเราด้วยตอนนั้นเราไม่กล้าบอกครูเพราะคนนั้นคือเพื่อนสนิทเรามันทำอย่างนี้จนถึงป4-5เลยค่ะป.5เทอม2เราพึ่งมาคิดได้ว่ามันทำอะไรรุนแรงตอนนั้นเรามีแฟนอยู่1คนเป็นรักแรกเลยค่ะรักแรกคนนี้เรารักเขามากๆรักสุดหัวใจเลยค่ะ😞 เพื่อนคนนั้นก็รู้ค่ะพอมันรู้มันก็หาไอจีแฟนเราแล้วไปทำลายความรักของเราซึ่งตอนนั้นเราเจ็บมากๆเลยค่ะตอนนั้นเราสภาพจิตใจเราย่ำแย่มากเราคิดอยากจะหายไปจากโลกใบนี้ร้องไห้ทุกวันทำร้ายตัวเองคิดแต่เรื่องไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้แล้วชอบอยู่คนเดียวเพื่อนก็ไม้รู้หรอกค่ะมันไม่เคยสนใจอยู่แล้วเราเป็นแบบนี้มา1ปีกว่าๆ กว่าจะมาทำใจได้จากคนที่ร่าเริงในวันนั้น เราไม่เคยคิดเลยว่าเพื่อนคนนี้จะทำให้ฉันเกือบเป็นโรคซึมเศร้าเราเครียดตลอดทุกวันก็โดนทำร้ายจากมันกลับบ้านมาก็ต้องมานั่งเครียดเรื่องความรักเรื่องเพื่อน เราก็อกหักมาอยู่หลายๆครั้งมากจนตัดสินใจไม่มีแฟนและพักใจ เราไม่กล้าบอกพ่อแม่หรอกค่ะบอกไปไร้ประโยชน์เปล่าๆ จนวันนึงเราเครียดมากๆและเศร้าเราก็รู้สึกเจ็บหัวใจแปลบๆเหมือนมีอะไรมาแทงหัวใจเราเราเลยไปค้นหา เจอว่ามันคือโรคหัวใจสลาย แต่เราคิดว่ามันไม่ใช่หรอกเราไม่กล้าไปตรวจดูด้วยเผลอๆถ้าบอกพ่อแม่ไปเขาไม่เชื่ออยู่ดีและเราก็ไม่อยากให้พ่อแม่เป็นห่วงเราด้วย