ตามหัวข้อครับ
บอกก่อนว่าพรรษาที่แล้วเราบวชอยู่วัดป่าได้ 1พรรษา เสียคุณพ่อจากมะเร็งระยะสุดท้าย หลังจากสึกออกมาก็เสียคุณยาย บ้านที่เคยอยู่มาทั้งชีวิตก็โดนญาติพี่น้องขอคืน ที่สวนที่คุณพ่อเดินเรื่องทุกอย่างเพื่อขายไป ก็ไม่ได้ส่วนแบ่งเลยสักบาท
แต่อย่างหนึ่งเมื่อตอนที่เราบวชอยู่วังน้ำเขียวมีหลวงตาท่านหนึ่ง ท่านอยู่วัดที่หัวหิน บอกเราไว้ว่า ถ้าสึกไปแล้วไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนก็ให้ไปอยู่กับท่าน ไปดูแลวัดไปบูรณะให้ศาสนา ใครจะไปคิดว่าคำพูดของท่านมันมาเตือนสติเราในวันที่เราออกมาแล้วรู้สึกว่าตัวเองไม่เหลืออะไรเลย
ทุกวันนี้ก็ตัดสินใจที่จะไปอยู่กับท่าน ได้ช่วยเหลือท่านดูแลวัดบูรณะปฏิสังขรณ์วัดเรียกว่าเป็นกรรมกรเลยแต่เรารู้สึกมันสุขใจมากๆ แต่อีกใจนึงก็รู้สึกเสียดายทั้งการงาน เสียดายสังคมที่เคยมีมา
เลยอยากได้ความคิดเห็นครับว่าชีวิตแบบนี้มันก็ไม่แย่ใช่ไหมถ้าเราสุขใจ..
?.ชีวิตในวัย 33ไม่มีอะไรเหลือเลยในชีวิตแต่ได้มาอยู่วัดดูแลครูบาอาจารย์ก็ถือว่าเป็น ชีวิตที่ดีใช่ไหม?
บอกก่อนว่าพรรษาที่แล้วเราบวชอยู่วัดป่าได้ 1พรรษา เสียคุณพ่อจากมะเร็งระยะสุดท้าย หลังจากสึกออกมาก็เสียคุณยาย บ้านที่เคยอยู่มาทั้งชีวิตก็โดนญาติพี่น้องขอคืน ที่สวนที่คุณพ่อเดินเรื่องทุกอย่างเพื่อขายไป ก็ไม่ได้ส่วนแบ่งเลยสักบาท
แต่อย่างหนึ่งเมื่อตอนที่เราบวชอยู่วังน้ำเขียวมีหลวงตาท่านหนึ่ง ท่านอยู่วัดที่หัวหิน บอกเราไว้ว่า ถ้าสึกไปแล้วไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนก็ให้ไปอยู่กับท่าน ไปดูแลวัดไปบูรณะให้ศาสนา ใครจะไปคิดว่าคำพูดของท่านมันมาเตือนสติเราในวันที่เราออกมาแล้วรู้สึกว่าตัวเองไม่เหลืออะไรเลย
ทุกวันนี้ก็ตัดสินใจที่จะไปอยู่กับท่าน ได้ช่วยเหลือท่านดูแลวัดบูรณะปฏิสังขรณ์วัดเรียกว่าเป็นกรรมกรเลยแต่เรารู้สึกมันสุขใจมากๆ แต่อีกใจนึงก็รู้สึกเสียดายทั้งการงาน เสียดายสังคมที่เคยมีมา
เลยอยากได้ความคิดเห็นครับว่าชีวิตแบบนี้มันก็ไม่แย่ใช่ไหมถ้าเราสุขใจ..