นิทานเรื่องแพะกับหมาป่า
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว บนยอดเขาสูงชันแห่งหนึ่ง มีแพะตัวหนึ่งอาศัยอยู่ แพะตัวนี้มีขนสีขาวนวลและเขาสีทอง มันเป็นแพะที่สวยงามและแข็งแรง
วันหนึ่ง แพะตัวนั้นตัดสินใจไปกินหญ้าบนทุ่งหญ้าใกล้ๆ มันเดินลงจากภูเขาอย่างระมัดระวัง เมื่อมันมาถึงทุ่งหญ้า มันก็เริ่มกินหญ้าอย่างเอร็ดอร่อย
ทันใดนั้น หมาป่าตัวหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น หมาป่าตัวนั้นมีขนสีน้ำตาลและตาสีเหลือง มันเป็นหมาป่าที่ดุร้ายและหิวโหย
หมาป่ามองดูแพะด้วยความโลภ มันอยากกินแพะตัวนั้นเป็นอาหาร หมาป่าค่อยๆ ย่องเข้าหาแพะอย่างเงียบๆ เมื่อมันอยู่ใกล้พอแล้ว ก็กระโจนเข้าใส่แพะ
แพะตกใจกลัว มันพยายามหนีจากหมาป่า แต่หมาป่าเร็วกว่ามาก หมาป่าตะครุบแพะไว้ได้
แพะร้องขอชีวิตจากหมาป่า มันบอกหมาป่าว่ามันยังเด็กและเนื้อของมันยังไม่อร่อย หมาป่าฟังคำร้องขอของแพะแล้ว มันคิดอยู่ครู่หนึ่ง
"ข้าจะปล่อยเจ้าไป แต่เจ้าต้องสัญญาว่าจะกลับมาให้ข้ากินในอีก 1 อาทิตย์ข้างหน้า" หมาป่าพูด
แพะจำใจสัญญากับหมาป่า หมาป่าจึงปล่อยมันไป
แพะรีบวิ่งหนีจากหมาป่า มันวิ่งกลับขึ้นไปบนภูเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อมันมาถึงยอดเขา มันก็รู้สึกโล่งใจ
แพะคิดหาวิธีที่จะหนีจากหมาป่า มันรู้ว่าถ้ามันกลับไปหาหมาป่า มันก็จะถูกกินเป็นอาหาร
ในที่สุด แพะก็คิดหาวิธีได้ มันไปหาแม่มดที่อาศัยอยู่ในป่า แม่มดเห็นใจแพะและช่วยแพะแปลงร่างเป็นหิน
1 อาทิตย์ต่อมา หมาป่ามาที่ทุ่งหญ้า มันรอให้แพะมาหา แต่แพะก็ไม่มา หมาป่ามองหาแพะทั่วทุ่งหญ้า แต่ก็หาไม่เจอ
ในที่สุด หมาป่าก็เห็นหินก้อนหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ หินก้อนนั้นมีรูปร่างคล้ายกับแพะ หมาป่าคิดว่าหินก้อนนั้นคือแพะที่แปลงร่าง
หมาป่าโกรธมาก มันกระโจนเข้าใส่หินและกัดหินอย่างรุนแรง หินนั้นแข็งมาก หมาป่ากัดหินจนฟันของมันหัก
หมาป่าเจ็บปวดมาก มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด หมาป่าวิ่งหนีไปจากทุ่งหญ้าอย่างรวดเร็ว
แพะที่แปลงร่างเป็นหิน มองดูหมาป่าวิ่งหนีไป มันรู้สึกดีใจที่มันหนีจากหมาป่าได้สำเร็จ
แพะใช้ชีวิตบนภูเขาอย่างมีความสุข มันไม่เคยลงไปกินหญ้าบนทุ่งหญ้าอีกเลย,
คติสอนใจ,
ปัญญาสามารถเอาชนะความโหดร้ายได้
เราควรใช้สติปัญญาในการแก้ปัญหา
เราไม่ควรไว้ใจคนร้าย
นิทานเรื่องแพะกับหมาป่า
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว บนยอดเขาสูงชันแห่งหนึ่ง มีแพะตัวหนึ่งอาศัยอยู่ แพะตัวนี้มีขนสีขาวนวลและเขาสีทอง มันเป็นแพะที่สวยงามและแข็งแรง
วันหนึ่ง แพะตัวนั้นตัดสินใจไปกินหญ้าบนทุ่งหญ้าใกล้ๆ มันเดินลงจากภูเขาอย่างระมัดระวัง เมื่อมันมาถึงทุ่งหญ้า มันก็เริ่มกินหญ้าอย่างเอร็ดอร่อย
ทันใดนั้น หมาป่าตัวหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น หมาป่าตัวนั้นมีขนสีน้ำตาลและตาสีเหลือง มันเป็นหมาป่าที่ดุร้ายและหิวโหย
หมาป่ามองดูแพะด้วยความโลภ มันอยากกินแพะตัวนั้นเป็นอาหาร หมาป่าค่อยๆ ย่องเข้าหาแพะอย่างเงียบๆ เมื่อมันอยู่ใกล้พอแล้ว ก็กระโจนเข้าใส่แพะ
แพะตกใจกลัว มันพยายามหนีจากหมาป่า แต่หมาป่าเร็วกว่ามาก หมาป่าตะครุบแพะไว้ได้
แพะร้องขอชีวิตจากหมาป่า มันบอกหมาป่าว่ามันยังเด็กและเนื้อของมันยังไม่อร่อย หมาป่าฟังคำร้องขอของแพะแล้ว มันคิดอยู่ครู่หนึ่ง
"ข้าจะปล่อยเจ้าไป แต่เจ้าต้องสัญญาว่าจะกลับมาให้ข้ากินในอีก 1 อาทิตย์ข้างหน้า" หมาป่าพูด
แพะจำใจสัญญากับหมาป่า หมาป่าจึงปล่อยมันไป
แพะรีบวิ่งหนีจากหมาป่า มันวิ่งกลับขึ้นไปบนภูเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อมันมาถึงยอดเขา มันก็รู้สึกโล่งใจ
แพะคิดหาวิธีที่จะหนีจากหมาป่า มันรู้ว่าถ้ามันกลับไปหาหมาป่า มันก็จะถูกกินเป็นอาหาร
ในที่สุด แพะก็คิดหาวิธีได้ มันไปหาแม่มดที่อาศัยอยู่ในป่า แม่มดเห็นใจแพะและช่วยแพะแปลงร่างเป็นหิน
1 อาทิตย์ต่อมา หมาป่ามาที่ทุ่งหญ้า มันรอให้แพะมาหา แต่แพะก็ไม่มา หมาป่ามองหาแพะทั่วทุ่งหญ้า แต่ก็หาไม่เจอ
ในที่สุด หมาป่าก็เห็นหินก้อนหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ หินก้อนนั้นมีรูปร่างคล้ายกับแพะ หมาป่าคิดว่าหินก้อนนั้นคือแพะที่แปลงร่าง
หมาป่าโกรธมาก มันกระโจนเข้าใส่หินและกัดหินอย่างรุนแรง หินนั้นแข็งมาก หมาป่ากัดหินจนฟันของมันหัก
หมาป่าเจ็บปวดมาก มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด หมาป่าวิ่งหนีไปจากทุ่งหญ้าอย่างรวดเร็ว
แพะที่แปลงร่างเป็นหิน มองดูหมาป่าวิ่งหนีไป มันรู้สึกดีใจที่มันหนีจากหมาป่าได้สำเร็จ
แพะใช้ชีวิตบนภูเขาอย่างมีความสุข มันไม่เคยลงไปกินหญ้าบนทุ่งหญ้าอีกเลย,
คติสอนใจ,
ปัญญาสามารถเอาชนะความโหดร้ายได้
เราควรใช้สติปัญญาในการแก้ปัญหา
เราไม่ควรไว้ใจคนร้าย