ตอนนี้ผมอายุ 21 ปี แล้วครับ
ผมไม่เคยอยากทำงานที่ร้านพ่อเลย ผมรู้สึกว่าผมทำมันไม่ได้ครับ มันมีสาเหตุประมาณ 2-3 อย่าง
ผมเห็นพ่อกับแม่ทำร้านนี้มาตั้งแต่เด็กๆ ค่อยๆช่วยกันทำขึ้นมา และเห็นพวกเขาลำบากและเครียดมากในแต่ละวัน แล้วพอผมโตขึ้นมาหน่อยพ่อก็เริ่มให้ผมไปช่วยที่ร้าน แต่ผมก็รู้สึกว่าทำไม่ได้ รู้สึกว่าทำอะไรก็ผิดพลาดไปหมด ซ้ำยังเป็นลูกเจ้าของร้าน ที่ทำให้รู้สึกว่าหนักอึ้ง ไม่มีความสุขและไม่คุ้มที่จะทำเลย เพราะ ผมทำแล้วไม่ได้เงิน ไม่ได้รับคำชม มีแต่ทำพลาดแล้วโดนว่ากลับมา ผมรู้สึกว่าไปทำงานข้างนอก ผมน่าจะมีความสุขกว่า เพราะอย่างน้อย ทำงานข้างนอก เงินก็จะเข้ามาในบ้าน และมีเงินเดือนที่ทำให้ผมรู้สึกว่านี่คือรางวัลที่ผมตั้งใจทำงานครับ ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมคิดและกำลังจะทำมันดีหรือเปล่า แต่ในใจผมรู้สึกว่า อยากมีความสุข มากกว่ามีตังค์ ทั้งที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าจะออกไปทำงาน มันจะมีความสุขไหม 5555
พ่ออยากให้ผมทำงานที่ร้าน(กิจการของพ่อ) แต่ผมไม่เคยรู้สึกอยากทำเลยสักครั้งเดียวครับ
ผมไม่เคยอยากทำงานที่ร้านพ่อเลย ผมรู้สึกว่าผมทำมันไม่ได้ครับ มันมีสาเหตุประมาณ 2-3 อย่าง
ผมเห็นพ่อกับแม่ทำร้านนี้มาตั้งแต่เด็กๆ ค่อยๆช่วยกันทำขึ้นมา และเห็นพวกเขาลำบากและเครียดมากในแต่ละวัน แล้วพอผมโตขึ้นมาหน่อยพ่อก็เริ่มให้ผมไปช่วยที่ร้าน แต่ผมก็รู้สึกว่าทำไม่ได้ รู้สึกว่าทำอะไรก็ผิดพลาดไปหมด ซ้ำยังเป็นลูกเจ้าของร้าน ที่ทำให้รู้สึกว่าหนักอึ้ง ไม่มีความสุขและไม่คุ้มที่จะทำเลย เพราะ ผมทำแล้วไม่ได้เงิน ไม่ได้รับคำชม มีแต่ทำพลาดแล้วโดนว่ากลับมา ผมรู้สึกว่าไปทำงานข้างนอก ผมน่าจะมีความสุขกว่า เพราะอย่างน้อย ทำงานข้างนอก เงินก็จะเข้ามาในบ้าน และมีเงินเดือนที่ทำให้ผมรู้สึกว่านี่คือรางวัลที่ผมตั้งใจทำงานครับ ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมคิดและกำลังจะทำมันดีหรือเปล่า แต่ในใจผมรู้สึกว่า อยากมีความสุข มากกว่ามีตังค์ ทั้งที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าจะออกไปทำงาน มันจะมีความสุขไหม 5555