คือเมื่อก่อนเราแอบชอบรุ่นน้องคนหนึ่งมากๆ
(รุ่นน้องอายุเกือบเท่าเรา)
เราพยายามเป็นแบบอย่างแต่ก็เป็นตัวของตัวเองแต่ด้วย ความเป็นเด็ก+รักแรกของเรา ตอนนั้นยังไม่เข้าใจเรื่องความรักดีๆเลย และวันหนึ่งเค้าก็เปลี่ยนไปเราทั้งคู่ก็ทนความสำพันธุ์แบบซับซ้อนแทบไม่คุยกัน ตอนนั้นเราไม่อยากถามรอให้เค้าตอบถึงแม้จะรอขนาดไหนเค้าไม่เคยตอบแถมเมินไม่คุยกับเรา จนกระทั่งวันหนึ่งเราทนไม่ไหวกับความสำพันธุ์แบบนี้ คิดว่าไม่มีเค้าก็ไม่เป็นไรเลยบอกเลิกกับเค้าตามคำแนะนำของเพื่อน
แต่เค้าก็ดูไม่เสียใจอะไร กับเป็นเราที่เจ็บแต่ไม่ได้ร้องให้หรืออะไร ตั้งแต่วันนั้นเราไม่คุยกันหรืออะไรเลย แต่ทุกครั้งทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจเราสบตากันทุกครั้ง ตอนเเรกๆไม่ได้คิดอะไรจนทำไปเรื่อยๆเราเริ่มขนลุก
ย้อนนิดหนึ่งนะคะ
สมัยคบกัน เราแค่เป็นห่วงแต่ไม่ได้อะไรมากมาย
ฝันถึงเค้าแค่ครั้ง สองครั้ง และอื่นๆ
แต่ ตอนนี้เรากับคิดถึงเค้าถึงขั้นฝันบ่อยๆทุกครั้งที่มองเค้าเราจะรู้สึกแน่นอก อยากคุยกับเค้านะแต่ก็กลัว เราเป็นแบบนี้จนใกล้จบเลยค่ะ ทำไงดีคะ
เราควรทำไงดีคะ เราไม่เข้าใจว่าเราคิดยังไงกับเค้า
(รุ่นน้องอายุเกือบเท่าเรา)
เราพยายามเป็นแบบอย่างแต่ก็เป็นตัวของตัวเองแต่ด้วย ความเป็นเด็ก+รักแรกของเรา ตอนนั้นยังไม่เข้าใจเรื่องความรักดีๆเลย และวันหนึ่งเค้าก็เปลี่ยนไปเราทั้งคู่ก็ทนความสำพันธุ์แบบซับซ้อนแทบไม่คุยกัน ตอนนั้นเราไม่อยากถามรอให้เค้าตอบถึงแม้จะรอขนาดไหนเค้าไม่เคยตอบแถมเมินไม่คุยกับเรา จนกระทั่งวันหนึ่งเราทนไม่ไหวกับความสำพันธุ์แบบนี้ คิดว่าไม่มีเค้าก็ไม่เป็นไรเลยบอกเลิกกับเค้าตามคำแนะนำของเพื่อน
แต่เค้าก็ดูไม่เสียใจอะไร กับเป็นเราที่เจ็บแต่ไม่ได้ร้องให้หรืออะไร ตั้งแต่วันนั้นเราไม่คุยกันหรืออะไรเลย แต่ทุกครั้งทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจเราสบตากันทุกครั้ง ตอนเเรกๆไม่ได้คิดอะไรจนทำไปเรื่อยๆเราเริ่มขนลุก
ย้อนนิดหนึ่งนะคะ
สมัยคบกัน เราแค่เป็นห่วงแต่ไม่ได้อะไรมากมาย
ฝันถึงเค้าแค่ครั้ง สองครั้ง และอื่นๆ
แต่ ตอนนี้เรากับคิดถึงเค้าถึงขั้นฝันบ่อยๆทุกครั้งที่มองเค้าเราจะรู้สึกแน่นอก อยากคุยกับเค้านะแต่ก็กลัว เราเป็นแบบนี้จนใกล้จบเลยค่ะ ทำไงดีคะ