สวัสดีครับ ผมมีปัญหาที่อยากจะถามผู้ปกครองหลายๆคนที่มีลูกครับ ว่าเหตุการณ์ที่ผมเจออยู่นั้นเรียกว่า ห่วงเกินไปรึป่าว
ต้องเล่าอย่างงี้ก่อนครับ ผมเมื่อตอนอายุ 15 -16 ปี ผมได้ประสบอุบัติเหตุรถชนโดยที่ผมซ้อนจักรยานยนต์ของเพื่อน จนต้องเข้า รพ. ทำการผ่าตัด กระดูกใบหน้า เพราะ กระดูกใบหน้าแตก พักรักษา 1 เดือน
ซึ่งนี้เองที่ทำให้คุณแม่ของผมเกิดอาการเป็นห่วงผมอย่างมากจนไม่อยสกให้ผมไปเที่ยวเล่นเเถวไหนกับเพื่อนหลังเลิกเรียน กลับบ้านดึกไม่ได้ ถึงเหตุผลจะเป็นเรื่องการทำงานอยู่ที่รร. เพราะเป็นงานที่ต้องรับผิดชอบ แต่ก็มีการบ่นการว่า จนบางครั้งผมคิดว่า เขาเป็นห่วงผมเกินไปไหม แต่ก็ปล่อยความรู้สึกแบบนี้ผ่านไป จนเหตุการณ์ล่าสุดที่ทำให้ผมต้องมาถามคนในกระทู้
ปัจจุบันอายุ 17 จะ 18 แล้ว เดือน 5 ก็ 18 แล้วครับ และผมก็ต้องไปเรียนมหาลัยเเล้ว ต้องไปใช่ชีวิตอยู่ในกรุงเทพเเล้ว เรื่องของเรื่อง ใกล้จะวินเกิดแฟนผมแล้ว ผมกับแฟนผมตั้งใจจะไปหอศิลป์ผ่านทางรถโดยสารเข้ากรุงเทพไป
เเต่เมื่อผมขออนุญาตกับได้คำตอบที่ทำให้ผมตกใจ แม่บอกผมว่า ไม่ให้ไป
แม่รับผิดชอบชีวิตคนอื่นไม่ได้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวเขาขึ้นจะรับผิดชอบยังไง มันทำให้ผมอึ้งกับประโยคนี้ และบอกว่า ทุกวันนี้ เดินทางไปรร.ก็ภาวนาไม่ให้ผมเป็นอะไร ถึงมันอาจจะดูซึ้ง แต่ในใจผมกลับคิดว่า ทำไมละ โตแล้วนะ ขอไปเที่ยวสักครั้งนึง ที่ผ่านว่าก็โดนกักไว้มามากแล้ว อยากไปเที่ยวสักหน่อยไม่ได้หรอ อนาคต อีกไม่กี่เดือนก็ไปมหาลัยแล้วแบบนี้แม่ผมไม่แต่ผมจะไม่ห่วงเเย่เลยหรอครับ ผมขอถามนะครับ
1.แบบนี้เป็นห่วงเกินไปไหมครับ
2.ขอเหตุผลที่ทำไมแม่ผมถึงเป็นห่วง
3.แต่ละคนปล่อยลูกไปเที่ยวเล่นมากน้อยเเค่ไหนบ้างครับ ให้ช่วงอายุของลูกจะ 18 ปี
4.ถ้าผมอยากไปผมต้องคุยยังไงกับแม่ดี
( ถึงจะดูเอาแต่ใจ แต่ผมอยากรู้ว่าควรทำยังไงครับ)
แบบนี้เเม่เป็นห่วงเกินไปไหมครับ?
ต้องเล่าอย่างงี้ก่อนครับ ผมเมื่อตอนอายุ 15 -16 ปี ผมได้ประสบอุบัติเหตุรถชนโดยที่ผมซ้อนจักรยานยนต์ของเพื่อน จนต้องเข้า รพ. ทำการผ่าตัด กระดูกใบหน้า เพราะ กระดูกใบหน้าแตก พักรักษา 1 เดือน
ซึ่งนี้เองที่ทำให้คุณแม่ของผมเกิดอาการเป็นห่วงผมอย่างมากจนไม่อยสกให้ผมไปเที่ยวเล่นเเถวไหนกับเพื่อนหลังเลิกเรียน กลับบ้านดึกไม่ได้ ถึงเหตุผลจะเป็นเรื่องการทำงานอยู่ที่รร. เพราะเป็นงานที่ต้องรับผิดชอบ แต่ก็มีการบ่นการว่า จนบางครั้งผมคิดว่า เขาเป็นห่วงผมเกินไปไหม แต่ก็ปล่อยความรู้สึกแบบนี้ผ่านไป จนเหตุการณ์ล่าสุดที่ทำให้ผมต้องมาถามคนในกระทู้
ปัจจุบันอายุ 17 จะ 18 แล้ว เดือน 5 ก็ 18 แล้วครับ และผมก็ต้องไปเรียนมหาลัยเเล้ว ต้องไปใช่ชีวิตอยู่ในกรุงเทพเเล้ว เรื่องของเรื่อง ใกล้จะวินเกิดแฟนผมแล้ว ผมกับแฟนผมตั้งใจจะไปหอศิลป์ผ่านทางรถโดยสารเข้ากรุงเทพไป
เเต่เมื่อผมขออนุญาตกับได้คำตอบที่ทำให้ผมตกใจ แม่บอกผมว่า ไม่ให้ไป
แม่รับผิดชอบชีวิตคนอื่นไม่ได้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวเขาขึ้นจะรับผิดชอบยังไง มันทำให้ผมอึ้งกับประโยคนี้ และบอกว่า ทุกวันนี้ เดินทางไปรร.ก็ภาวนาไม่ให้ผมเป็นอะไร ถึงมันอาจจะดูซึ้ง แต่ในใจผมกลับคิดว่า ทำไมละ โตแล้วนะ ขอไปเที่ยวสักครั้งนึง ที่ผ่านว่าก็โดนกักไว้มามากแล้ว อยากไปเที่ยวสักหน่อยไม่ได้หรอ อนาคต อีกไม่กี่เดือนก็ไปมหาลัยแล้วแบบนี้แม่ผมไม่แต่ผมจะไม่ห่วงเเย่เลยหรอครับ ผมขอถามนะครับ
1.แบบนี้เป็นห่วงเกินไปไหมครับ
2.ขอเหตุผลที่ทำไมแม่ผมถึงเป็นห่วง
3.แต่ละคนปล่อยลูกไปเที่ยวเล่นมากน้อยเเค่ไหนบ้างครับ ให้ช่วงอายุของลูกจะ 18 ปี
4.ถ้าผมอยากไปผมต้องคุยยังไงกับแม่ดี
( ถึงจะดูเอาแต่ใจ แต่ผมอยากรู้ว่าควรทำยังไงครับ)