รู้สึกเกร็งและเขินๆอายๆเวลาคุยกับผู้ชายไทยจะแก้ยังไงดีคะ

สวัสดีดีค่ะ จากกระทู้ก่อนๆหน้านี้ที่เราเคยตั้งมาทุกคนก็น่าจะพอรู้ว่าเราใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมาโดยตลอดตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้เรากลับไทยมาได้เกือบเดือนแล้วค่ะ และตอนนี้ก็มีคนคุยที่เป็นคนไทย ก่อนหน้านี้เราเคยบอกว่าเราเคยมีแฟนมาแล้ว2คนเป็นคนต่างชาติทั้งคู่แต่ก็ได้เลิกรากันไป เราก็มีคุยกับผู้ชายไทยบ้างทางช่องทางออนไลน์ต่างๆ คือตอนนี้เราคุยกับผู้ชายไทยคนนึงมาสักระยะแล้วคุยกันตั้งแต่ตอนที่เราอยู่ต่างประเทศ ก็มีวีดีโอคอลกันบ้างบางครั้งแต่ก็ไม่บ่อย เพราะเราเป็น introvert หรือโลกส่วนตัวสูงนั่นเอง ส่วนมากจะแชทคุยกันเป็นส่วนมาก พอเรากลับมาที่ไทยเราก็พักอาศัยอยู่ในกรุงเทพซื้งเค้าเองก็อยู่กรุงเทพเหมือนกัน เราก็เลยได้นัดเจอกัน เค้าแก่กว่าเรา3ปี เค้า27เรา24 ส่วนตัวเราเรียกแทนตัวเค้าว่าพี่แทนตัวเราว่าเค้า คือวันแรกที่ได้เจอหน้ากันจริงๆเราเขินมากอาจเป็นเพราะเราไม่เคยคุยกับคนไทยจนได้มานัดเจอกันแบบนี้เราไม่กล้าแม้แต่จะสบตาพี่เค้าเลยค่ะ เค้าก็เป็นสุภาพบุรุษดูแลเทคแคร์เราดีมากๆ และก็รับรู้เรื่องราวของเราที่เราเคยตั้งกระทู้ไว้อันแรก คือเค้าไม่ติดอะไรเลยเค้ารับได้หมดทุกอย่าง แต่ตอนนี้คือปัญหามันอยู่ที่ตัวเราล้วนๆเลยค่ะ เรารู้สึกเกร็งและเขินอายตลอดเวลา และรู้สึกไม่กล้าที่จะอยู่ใกล้ๆเค้า นั่งทานข้าวด้วยกันคือเราก็แทบกินไม่ลง ปกติแล้วเวลาออกเดทกับผู้ชายต่างชาติเราไม่ได้รู้สึกเกร็งหรือเขินแบบนี้มาก่อนเลย มันจะรู้สึกชิวๆสบายๆเหมือนนั่งทานข้าวกับเพื่อน หรืออาจจะเป็นเพราะเราต่างภาษา แต่พอมาเจอคนที่คุยภาษาเดียวกันมันเลยทำให้เราไปต่อไม่เป็น พี่เค้าก็คือคุยเก่งมาก และที่เขินอีกอย่างก็คือเค้าก็หน้าตาดีมากเช่นกัน🤭😅 ตอนนี้สถานะของเราก็ยังเป็นแค่คนคุยกันนะคะยังไม่ได้มีใครขอกันเป็นแฟนก่อนเพราะก็คุยกันยังไม่ถึง3เดือน แต่ในความรู้สึกก็คือเหมือนพี่เค้ารุกเราหนักอยู่จากที่แชทคุยกันเค้าก็จะเป็นใ่ายโทรมามากกว่า คือตอนโทรคุยกันเราก็ไม่ได้รู้สึกเขินเหมือนตอนเจอหน้ากันก็คุยกันได้ปกติเลย แต่พอมาเจอหน้ากันทีไรคือเราไม่ไหวจริงๆค่ะมันบอกไม่ถูกไม่รู้จะทำตัวยังไงมันไม่เป็นตัวของตัวเองเลย มันพอจะมีวิธีแก้มั้ยคะแบบนี้คือเราเองก็อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์กับเค้าเหมือนกันแต่เราดันเป็นแบบนี้ บางทีกลับจากเดทเค้าโทรมาเค้าก็จะถามว่าทำไมเวลาเจอกันเราไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย เราก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันจริงๆค่ะ🥹🥹