เป็นคนไม่ชอบเด็ก แต่โดนคนอื่นมองว่าใจดำ

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เล่าก่อนว่าเราไม่ได้เกลียดเด็กอะไรขนาดนั้น แต่แค่ไม่ชอบที่เด็กมักจะกรี๊ดหรือเสียงดังแบบไร้เหตุผลเลยชอบความเงียบมากกว่าจะมีเด็กมาอยู่ใกล้ๆ โดยที่ระแวกบ้านจะเป็นซอยๆหนึ่งที่มักจะมีเด็กอาศัยอยู่ในซอยเป็นเรื่องปกติ เราก็อยู่บ้านปกติจู่ก็มีเสียงดังที่ประตูบ้านดัง ปัง! เราตกใจมากเลยเลยเดินออกไปดูสรุปมีเด็กเล่นสเก็ตบอร์ดชนประตูรั้วบ้านเราจนมันหลุดจากราง แต่ดีที่ไม่ล้มทับเด็กไม่รู้ว่าเล่นกันแรงแบบไหนจนมันหลุด พอเรามองเด็กนั่นก็หัวเราะใส่แล้วไถสเก็ตออกไปเลย…จากนั้นเราก็มักจะได้ยินเด็ก3-4คนกรี๊ดใส่กัน ด่ากันแบบดังมากตามประสาเด็กเล่นกัน(น้องน่าจะอายุ9-10กว่าไม่แน่ใจ) ทุกเย็นจนค่ำ 
เราก็ไม่ได้ออกไปว่าอะไรเพราะว่าเด็กก็อาจจะมีเสียงดังบ้าง เราเลยทำแค่ปิดประตูกระจกให้เสียงมันเข้าบ้านเบาลง แต่วันนี้พอทำแบบเดิม ยายของเด็กในนั้นคงมองมาสักพักว่าทุกครั้งเราจะปิดประตูกระจกที่ลูกหลานแกมาเล่นแถวหน้าบ้านเรา พอเราออกไปรดน้ำต้นไม้ ยายแกก็พูดกับป้าบ้านตรงข้ามว่า วัยรุ่นสมัยนี้มันใจจืดใจดำจริงๆ เด็กมันก็เล่นของมัน แล้วก็พูดอะไรอีกสักพักเราไม่ได้ฟังต่อ 

คือเราแค่อยากอยู่แบบเงียบๆ พักผ่อนในบ้านคือนี่เราใจดำแล้วหรอคะ??  เราไม่ได้ทำความรู้จักกับใครในซอยต่างคนต่างอยู่ยายแกเลยไม่รู้จักเรา แต่เราอยู่บ้านมาเกือบ4ปีแล้ว คือยายแกต้องการอะไรจากเราคะ พาหลานมาเล่นเสียงดังหน้าบ้านเราที่อยู่กลางซอยกับบ้านแกที่อยู่หน้าซอยหรือเราจะอคติเกินไป