เวลาออกไปรู้สึกว่ามันเหนื่อยมากอยากอยู่แต่บ้านแล้วรู้สึกเองตลอดเวฃาว่าเราไม่ควรที่จะมีเพื่อนคือเรามักคิดไปเองว่าเพื่อนไม่ชอบเราเลยไม่อยากที่จะไปโรงเรียนอยากอยู่บ้านไปวันๆเล่นอินเตอร์เน็ตเล่นแมวใช้ชีวิตกับตัวเองเวลาออกจากโลกภายนอกรู้สึกว่าโลกภายนอกมันโหดร้ายคือเคยเจอเรื่องแย่ๆเลยคิดว่าโลกภายนอกมันโหดร้ายค่ะแล้วเรามักจะอยู่บ้านคนเดียวตลอดรู้สึกขาดความอบอุ่นบางคนมีพ่อแม่พาไปเที่ยวก็มีอิจฉาาบ้างแต่ส่วนมากเคยคิดว่าทำไมเราไม่เป็นแบบเขาเลยรู้สึกว่าชีวิตไม่มีสีสันเราเกิดมาทำไมปลงทุกอย่างค่ะทุกวันนี่ก็เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆไม่มีเป้าหมายท้อปลง ตอนนี้เราพึ่งอายุ16ค่ะ
รู้สึไม่อยากออกจากบ้านค่ะ