เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับปอบ เรื่องนี้เราประสบพบเจอกับตัวเอง
ท้าวความตอนที่เรายังเป็นเด็ก ช่วงนั้นน่าจะอายุ 9 ชวบ ในครอบครัวของเราก็ทำไร่ทำนากัน มีวันนึงไปไร่เช่นเดิมทางผ่านจะมีแค่ 2 ทางแต่ทั้งสองทางเห็นบ้านหลังนึงที่ปลีกตัวออกมาจากหมู่บ้าน ด้วยความที่เป็นเด็กเราก็ถามพ่อแม่ว่า นั่นบ้านใครทำไมมาสร้างตรงนี้ นั่นแค่ความคิดค่ะ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ความคิดก็จะมากับคำถาม นั่นบ้าน... เท่านั้นแหละแม่เอามือมาอุดปากไว้ เราก็เอ๊ะอะไรอะทำไม แม่บอกไม่ต้องไปพูดอีก ผ่านไปมาก็ไม่ต้องสนใจเข้าใจไหม เราก็ยังเด็กอะเนอะก็เชื่อฟังแม่ แต่มันยังคาใจว่าบ้านใครวะ เราก็เรียนที่บ้านจนจบ ป.6 จากนั้นก็เข้าไปเรียนในเมืองเรื่องบ้านหลังนั้นก็ไม่อยู่ในหัวอีกเลย...
จนเราเรียน ม.ต้น ตอนนั้นน่าจะอายุประมาณ13หรือ14ได้มั้ง เราอยู่หอพักวันจันทร์ถึงวันศุกร์ ส่วน เสาร์อาทิตย์จะกลับบ้าน เป็นแบบนี้ประจำ ๆ จนวันนึงที่กลับมาบ้าน เกิดเหตุชุลมุลอะไรกันก็ไม่รู้ เราก็ถามน้า ใครเป็นไร น้าบอกว่า ชาวบ้านไล่อีจวงออกจากหมู่บ้าน จำได้ไหมคะที่เล่าเมื่อตอน 9 ขวบ บ้านหลังนั้นเป็นบ้างของยัยจวงคนนี้นี่แหละ คือแกยังไม่แก่นะคะ เรียกป้าได้เลยแหละ แต่ขอเรียกอิจวงนะคะ เพราะเรียกป้าจวงก็ยังไง ๆ อยู่ เอ้าน้าเขาไล่แกทำไม มันเป็นปอบเล่นของจนเข้าตัว หนำซ้ำมันทำเสน่ห์เล่กลอีก ชาวบ้านก็เลยไล่มันให้ออกไปจากหมู่บ้าน ก็ไล่มาถึงหน้าบ้านของเรา เราที่ใส่ชุดนักเรียนยืนค้ำเอวดูชาวบ้านไล่ จนอิจวงคนนั้นเห็นเรามองอยู่ ทุกคนเชื่อไหมสิ่งที่เราเห็นคือ... นางใส่ชุดสีดำ แล้วก็ฟ้อนรำเเละตามองมาที่เรากับน้าและอีกหลายคนที่บ้าน แต่สายตามันจ้องที่เรามากสุดแล้วก็ยิ้มร่าเลยค่ะ เราก็ขมวดคิ้วแล้วด่าสะเหล่อนะอะ มันก็ยังยิ้มอยู่อย่างนั้น.
เราจะเล่าเป็นพารากราฟนะคะอาจจะยาวสักนิด พวกชาวบ้านก็ไล่ตะเพิดกันใหญ่เลยค่ะ ไม่ว่าจะถือไม่เท้าถือของปาใส่ ก็ไล่จนมันออกจากหมู่บ้านน่ะค่ะ จากนี้ขอเรียก อิจวง ว่ามันนะคะ จำได้ไหมคะตอนที่มันยิ้มใส่เราและลุงป้าน้าอาหลายๆคน มันไม่ได้ยิ้มให้เเค่คนอยู่ตรงหน้านะคะ ทุกคนลองอ่านและจินตนาการตามนะคะมันเชื่อมกันค่ะกับเรื่องยาย ยายเราเป็นคนขวัญอ่อนมากคือธาตุอ่อนสุด ๆ โดนผีเข้าหลายครั้งมาก วันนั้นจึงพายายไปหาพระอาจารย์ ยายเราเป็นคนจิตใจดีไม่เคยพูดคำหยาบหรือกระเเนะกระเเหนใครเลย วันนั้นยายด่าน้องชายเราว่าสาระแนนักนะไอ้ควายมาจับตัวกูแล้วตะโกนอีกปล่อยแขนกู ยายเราเป็นคนตัวเล็กมากค่ะ ไม่มีทางที่จะสะบัดแขนน้องออกได้ แต่วันนั้นน้องชายที่จับแขนยายอยู่โดนสะบัดออกจนน้องล้ม ครั้งนี้ไม่ได้เเล้ว ต้องพาไปวัดป่าด่วน วัดบ้านไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรนะคะช่วยอะไรไม่ได้ แต่พระอาจารย์ที่วัดป่าแกช่วยยายหลายครั้งแล้วค่ะ ครั้งนี้ต้องมีคนช่วยหลายคนแล้วแหละ ยายพูดว่าอย่าเข้ามาใกล้กูนะไม่งั้นกูจะกินมันตรงนี้แหละกูขอได้ไหมล่ะร่างอีแก่นี่ไหน ๆ ก็ได้มาแล้ว น้องสาวพยายามเรียกยาย ยาย ยายได้ยินให้ยายคืนสติ มันก้มหน้าแล้วเงยขึ้นช้าๆพร้อมกับพูดว่านี่ยายเองจ้าหลาน เเล้วก็อมยิ้ม จากที่ทุกคนตกตะลึงอยู่ อยู่ยายเราก็รีบวิ่ง วิ่งแบบเร็วมาก วิ่งตรงกะจะไปที่บ้านหลังนั้นแหละ วิ่งเร็วมากกกกกกกกกก ที่บ้านก็ตะโกนกัน จับแม่ยายไว้ จับลาวไว้ อิจวงมันเข้าลาว เราเป็นคนอิสานค่ะ ขอใช้ภาษาถิ่นนิดนึง ทุกคนวิ่งตาม แต่ยังไงมันก็ไปถึงบ้านนั้นไม่ได้แน่ ๆ เพราะว่ามันไกล ยายเราก็วิ่งไปจนทุกคนเริ่มเหนื่อยหอบกันแล้วอะ เรากับน้องชายขึ้นขี่มอไซค์ไปดักหน้าเลยค่ะ น้องเราเป็นคนขับ ไปดักหน้าก็ไม่ทันค่ะสวนกันแค่นิดเดียว พวกคุณตา ลุง ป้า น้า อาในหมู่บ้านบอกว่าอย่าตามมันอย่าตามมันไป
อยู่ๆก็เอะใจค่ะ บอกว่าน้องจอดรถ รู้สึกเหมือนมันล่อเราออกมา เราก็เลยให้พวกน้าขับไปแทน ไปดักหน้าไว้ทัน จนอุ้มยายมาเข้าในหมู่บ้าน แม่ใญ่ลาวเป็นหยัง น้าก็บอกว่าข่อยถีบ ถ้าบ่ถีบนิ่เอามาบ่ได้ ถีบยายที่มีอีจวงสิงอยู่ค่ะ ขณะที่อุ้มตามันเหลือก กัดปากจนเลือกออก เราเห็นแล้วนั่นยายกูนะ เอามือจิกเล็บเอย ด้วยความที่มันโมโหมาก จึงทำอย่างนั้น จากนั้นก็พายายไปที่วัดป่าหาหลวงตาเพื่อไล่วิญญาณให้มันกลับไปเข้าร่างมัน ทุกคนจับยายนอนหงายบนเสื่อยายก็ดิ้นพล่านเลยต้องมาจับแขนจับขาไว้แล้วมัด มัดไม่พอต้องจับไว้ด้วยอีกเพราะแรงเยอะมาก ยายก็ร้องลั่นเลย แต่เสียงโหยหวนนั่นไม่ใช่เสียงยาย มันร้องลอยไปตามลม แบบ โอย โอย ไม่กริ๊ดนะคะ แต่ร้องอย่างนั้นนานมากยอมรับเลยค่ะของจริงหน้ากลัวมาก วังเวงสุด ขนาดยังไม่ค่ำนะเนี่ย
พระอาจารย์เริ่มทำพิธีค่ะ มีขันจ์5 ที่น้าสาวไปเตรียมมา เทียนเล่มใหญ่ เทียนเล่มเล็ก ธูป จ๋าไม่รู้นะคะว่าใช้ธูปเทียนกี่ดอก ธูปก็กำใหญี่พอควรค่ะ
ต้องบอกก่อนนะคะว่าไม่ได่มีการตอกไข่ ไม่มีการกินน้ำมนต์แล้วอ้วก หยิบธูปกำใหญ่แล้วพระอาจารย์ก็สวดเลยค่ะ สวดเสร็จก็ให้ลูกศิษย์เอาธุปไปปักไว้ จากนั้นสวดอีกรอบ ครั้งนี้ไม่ใช่เสียงโอย ๆ นะคะ ครั้งนี้กรี๊ดลั่นเลยค่ะอร๊าย อร๊าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ลูกฮ๊... กูจะจบบีบคอ อร๊ายยย..... พูดไมใ่รู้ความเลยค่ะ อายาืทว้มัทสเสเั อะไรมั่วไปหมด ตัวยายของจ๋าเนี่ยค่ะหายใจเร็วมากเหมือนคนโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเลย เอาเป็นว่าพระอาจารย์ก็เอาวิญญาณมันส่งกลับไป แล้วก็บอกว่าไม่ใช่อีจวงมาสิงนะ มันเป็นผีบริวารของมัน แล้วบอก พ่อใหญ่ทองนำอิจวงอยากได้เป็นผัว
งง กันเป็นแถบ เอ้านี่ขวดน้ำมนต์เอาไปใส่ขันไว้ ถ้าเกิดหยังขึ้น โยมต้องพาอิจวงไปไหว้บ้านมันก่อนเที่ยงคืนเด้อ แล้วถ่าสูไปฮอดเฮือนมันเเล้ว ขึ้นรถแล้วอย่าหันกลับเด็ดขาด อย่าลืมเด็ดขาด...
พอแบบเข้าร่างยายขอกินยายไม่พอ มันขอลุงของเราที่เป็นน้องสาวยายเป็นผัว เอาของออกจากยายเสร็จช่วงประมาณ6โมง-ทุ่มนึง ไม่พากลับบ้านนะคะ เอาไว้ที่วัด มีน้าๆนอนเฝ้าอยู่ พระอาจารย์บอกฟ่าวไปบอกพ่อใหญ่ทองเด๊อ มันสิมาบ้านอีกคืนนี้ล่ะ บอกเบิดคุ้มเลยเด๊อว่าให้มาตุ้มโฮมกันอยู่หมู่ 6 แบบมารวมกันที่หมู่6น่ะค่ะ ตอนนั้นไปบอกลุงเเล้วว่าให้มาที่บ้านใหญ่ก็คือบ้านยายนี่แหละ มันมาแล้ว อิจวงมาแล้ว เจ้าระวังเด้อตาทอง อย่าให้มันเด็ดดดดดดดดดดดดดดขาด ในหมู่ชาวบ้านที่กำลังมัดตัวอิจวง มันไม่ร้องสักแอะเลยค่ะ แต่สายตามันมองหาอะไรซักอย่าง จับมัดแทบไม่ต้องใช้แรงเลยมันเดินปกติแต่เเววตาขึงแล้วมองๆๆๆ มองไปทั่ว เอามันมานั่งไว้ที่บ้านป้าตรงข้ามกับบ้านยยายนี่แหละค่ะ จับมัดขึงใส่เสา หนีไม่ได้แน่นอนเพราะมัดแน่มากๆ อ้ายทอง อ้ายทอง อ้ายทอง เรียกอยู่อย่างนั้นจนมันตะโกนออกมา ออกมา ออกมา ลุงจ๋าก็ออกไป พอมันเห็นลุง นี่ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ ทำหน้าเขินอาย มีคนด่าไม่รู้ใครปอบกะหี่ตัวนิ่ ใครด่าอะไรไม่สน มองลุงเราแล้วยิ้ม มองอยู่อย่างนั้นน่ะ ทั้งยิ้ม ทั้งทำเขินอาย
อิจวง จำได้ไหมคะว่ามันมียาเสน่ห์ ทุกคนควานหา ดูตามตัว หาตามตัวก็ไม่เจอค่ะ ไปเจอในปากมันค่ะ เป็นขวดเล็กๆ อันนี้แหละคาดว่าที่มันจะทำใส่ลุง ถ้าพระอาจารย์ไม่บอกว่ามันหมายปองลุงให้เอาลุงมาบ้านยาย ป่านนี้มันเข้าบ้านลุงไปแล้ว กำลังจะเทขวดยานั่นทิ้งแล้วเผา เผายังไงก็ไม่ไหม้ค่ะ มันหัวเราะแบบดีใจสุดขีด อีจวง อีปอบห่า ต่างคนต่างด่าสาปแช่งสารพัด แค่เผายังไงมันก็ไม่ไหม้เลยค่ะ ต้องเผาทิ้งอะค่ะเพราะทุบไม่ได้ แม้เเต่หยดเล็กๆหยดเดียงวก็หลงค่ะ ของมันแรง ฝั่งน้าชายที่พระจารย์เอาน้ำมนต์มาให้ น้าเทน้ำมนต์ใส่ขันเลยค่ะ เอ๋าลองเอาขวดเอาฝามาใส่เบิ่ง จากนั้นมีเสียงกรีดร้องออกมาจากขันเงินใบนั้นที่เอาขวดยาจุ่มลงไป เสียงผู้หญิงร้องดังมากทุกคนในหมู่บ้านได้ยินกันหมด ต้องบอกก่อนว่าไม่มีใครไม่ใส่พระนะคะ5555 ทุกคนใส่พระค่ะ มีสีดำ ๆ คล้ายหมอกควันค่ะลอยออกจากขันวิ่งเข้าอิจวงค่ะสยดสยองมาก เพราะหลังจากไอ้สีดำๆรุมเข้าตัวมัน มันอ๊วกออกมาเป็นซากใบพูลกองเต็มเลย ทั้งอ้วกเป็นน้ำสีดำ และที่น่าสยดสยองกว่านั้น มีชิ้นเนื้อสดปะปนมากับน้ำสีดำๆด้วย มายก้อดทุกคนช็อค อึ้ง ยังไม่พอที่คอยมีรอยแดงราวกับว่าถูกบีบคอ อิจวงก็ร้อง มันพยายามสวดคาถาคุณไสย์ของมันมั้งค่ะเห็นปากขยับ จากนั้นไม่รอช้าค่ะน้าชายสาดน้ำมนที่ขันใส่เลยค่ะ ผมมันที่โดนน้ำมนต์สาดใส่มันค่อย ๆ ร่วงออกทีละนิด ทีละนิด ไม่ร่วงหมดหัวนะคะ ผมที่ร่วงมาอะค่ะ มีหนอนสีดำๆไต่ยั้วเยี้ย นี่กูดูอะไรวะเนี่ย ตอนนั้นไม่ไหวละจะกลับบ้านไปนอน แต่น้องบอกอย่าไป อันตราย ไม่ใช่จากคนนะ จากผีนี่แหละ อันนี้แทบอ้วกแตกเลยค่ะมันออกมาทางหูอะ
ไม่ไหวค่ะ นี่วิ่งไปอ้วกเลย ทุกมันน่าเกลียดมากทั้งเลือดทั้งหนองอะ ดึงแขนน้องออกมาดูไกลๆค่ะ อยู่ไกล้มันยิ่งเห็นว่ามันน่าเกลียดขนาดไหน น้ำเลือดน้ำหนองสิ่งปฏิกูลทั้งหลายในร่างกายมันออกจากทวารทั้ง9เลยค่ะ แล้วเหม็นมากๆ เหม็นเกินจะอธิบายว่าเหม็นเหมือนสุดดด เหม็นมากกกกกก ทุกคนต้องเอาเสื้อผ้า ผ้าขอมม้ามาปิดจมูกไว้ ขนาดปิดยังได้กลิ่นคิดเอาเหอะว่าเห็นขนาดไหน เวลาล่วงเลยไปกี่โมงยามแล้วก็ไม่รู้ สิ้นเสียงกรี๊ดของอิจวงมันก็สิ้นสติไป น้านึกขึ้นได้ที่หลวงตาบอกว่าต้องเอามันไปไว้ที่บ้านมันก่อนเที่ยงคืน จักโมงแล้วสู น้าถาม ห้าทุ่มกว้าแล้วล่ะ แก้มัดมันออกจากเสาเร็วๆ พระอาจารย์เพิ่นบอกพามันไปไว้เฮือนมันก่อนเที่ยงคืน น้าข่อยฟ่าวไปหยิบกุญแจรถมา อิจวงนอนอยู่ท้ายรถกระบะมีคนไปด้วย6คน น้าชายขับแล้วความไม่กล้าไปคนเดียวมั้งคะ เรียกคนนั่งหน้าด้วย ขนาดข้างหลังมี 6 คนแล้วนะ รถเป็นรถกระบะมีแคปนะคะ หน้า2 แคป4 จะเบียดๆหน่อย ไปกันเยอะเพราะกลัว ก่อนออกรถน้าบอก พระอาจารย์บอกว่าเอามันไปฮอดเฮือนแล้ว ให้ขึ้นรถเมือเลย บ่ว่าสิเกิดหยังขึ้นก็ตาม ห้ามหันหน้ากลับไปเด็ดขาด ทุกคนไปฮอดกะวางอิจวงไว้หน้าบ้านแล้วก็ขึ้นรถ ระหว่างรถจะออก ได้ยินเสียงไม่ใช่ร้อง
กริ๊ดวิ้ดว้ายนะ แต่เป็นเสียงของคนอ้าปากกว้างๆ อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ลากยาวอย่างนี้จนสิ้นสุดปลายเสียงด้วยเสียงร้องไห้ ดีที่ทุกคนใจแข็งไม่หันกลับไปดู จนกลับมาบ้านนี่แหละ หน้าบ้านป้าไหวอะเหม็น จัดการยังไงดี เลยไปนิมนต์พระอาจารย์มาทำพิธีให้ ต้องทำก่อนพระอาทิตย์ขึ้น เสาที่เอาอิจวงไปมัดให้เอาน้ำมนต์ราด ส่วนเศษที่มันอ๊วกออกมากให้จุดไผเผา ขวดยาเสน่ห์ที่อยู่ขันก็เอาลงไปเผาด้วย ครั้งนี้เผาขวดแบบมอดไหม้เลย ทั้งๆที่ตอนนั้นพยายามเผาก็ไม่ไหม้ซักที แปลกมาก ดินนี่ที่สูเผา ให้รถมาขุดออกไปทิ้งป่าช้า ขุดไปจนสุดจนบ่เห็นว่ามีรอยไหม้รอยดำ จากนั้นเรียกรถขนดินมาถมใหม่ แล้วทำบุญบ้านใหม่ ลุงก็ด้วย
เรื่องก็จบที่ตรงนี้ค่ะ มันอาจจะไม่น่ากลัวสำหรับหลายๆคนนะคะ แต่ว่าแค่อยากมาเล่าค่ะ
กูขอนะ
เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับปอบ เรื่องนี้เราประสบพบเจอกับตัวเอง
ท้าวความตอนที่เรายังเป็นเด็ก ช่วงนั้นน่าจะอายุ 9 ชวบ ในครอบครัวของเราก็ทำไร่ทำนากัน มีวันนึงไปไร่เช่นเดิมทางผ่านจะมีแค่ 2 ทางแต่ทั้งสองทางเห็นบ้านหลังนึงที่ปลีกตัวออกมาจากหมู่บ้าน ด้วยความที่เป็นเด็กเราก็ถามพ่อแม่ว่า นั่นบ้านใครทำไมมาสร้างตรงนี้ นั่นแค่ความคิดค่ะ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ความคิดก็จะมากับคำถาม นั่นบ้าน... เท่านั้นแหละแม่เอามือมาอุดปากไว้ เราก็เอ๊ะอะไรอะทำไม แม่บอกไม่ต้องไปพูดอีก ผ่านไปมาก็ไม่ต้องสนใจเข้าใจไหม เราก็ยังเด็กอะเนอะก็เชื่อฟังแม่ แต่มันยังคาใจว่าบ้านใครวะ เราก็เรียนที่บ้านจนจบ ป.6 จากนั้นก็เข้าไปเรียนในเมืองเรื่องบ้านหลังนั้นก็ไม่อยู่ในหัวอีกเลย...
จนเราเรียน ม.ต้น ตอนนั้นน่าจะอายุประมาณ13หรือ14ได้มั้ง เราอยู่หอพักวันจันทร์ถึงวันศุกร์ ส่วน เสาร์อาทิตย์จะกลับบ้าน เป็นแบบนี้ประจำ ๆ จนวันนึงที่กลับมาบ้าน เกิดเหตุชุลมุลอะไรกันก็ไม่รู้ เราก็ถามน้า ใครเป็นไร น้าบอกว่า ชาวบ้านไล่อีจวงออกจากหมู่บ้าน จำได้ไหมคะที่เล่าเมื่อตอน 9 ขวบ บ้านหลังนั้นเป็นบ้างของยัยจวงคนนี้นี่แหละ คือแกยังไม่แก่นะคะ เรียกป้าได้เลยแหละ แต่ขอเรียกอิจวงนะคะ เพราะเรียกป้าจวงก็ยังไง ๆ อยู่ เอ้าน้าเขาไล่แกทำไม มันเป็นปอบเล่นของจนเข้าตัว หนำซ้ำมันทำเสน่ห์เล่กลอีก ชาวบ้านก็เลยไล่มันให้ออกไปจากหมู่บ้าน ก็ไล่มาถึงหน้าบ้านของเรา เราที่ใส่ชุดนักเรียนยืนค้ำเอวดูชาวบ้านไล่ จนอิจวงคนนั้นเห็นเรามองอยู่ ทุกคนเชื่อไหมสิ่งที่เราเห็นคือ... นางใส่ชุดสีดำ แล้วก็ฟ้อนรำเเละตามองมาที่เรากับน้าและอีกหลายคนที่บ้าน แต่สายตามันจ้องที่เรามากสุดแล้วก็ยิ้มร่าเลยค่ะ เราก็ขมวดคิ้วแล้วด่าสะเหล่อนะอะ มันก็ยังยิ้มอยู่อย่างนั้น.
เราจะเล่าเป็นพารากราฟนะคะอาจจะยาวสักนิด พวกชาวบ้านก็ไล่ตะเพิดกันใหญ่เลยค่ะ ไม่ว่าจะถือไม่เท้าถือของปาใส่ ก็ไล่จนมันออกจากหมู่บ้านน่ะค่ะ จากนี้ขอเรียก อิจวง ว่ามันนะคะ จำได้ไหมคะตอนที่มันยิ้มใส่เราและลุงป้าน้าอาหลายๆคน มันไม่ได้ยิ้มให้เเค่คนอยู่ตรงหน้านะคะ ทุกคนลองอ่านและจินตนาการตามนะคะมันเชื่อมกันค่ะกับเรื่องยาย ยายเราเป็นคนขวัญอ่อนมากคือธาตุอ่อนสุด ๆ โดนผีเข้าหลายครั้งมาก วันนั้นจึงพายายไปหาพระอาจารย์ ยายเราเป็นคนจิตใจดีไม่เคยพูดคำหยาบหรือกระเเนะกระเเหนใครเลย วันนั้นยายด่าน้องชายเราว่าสาระแนนักนะไอ้ควายมาจับตัวกูแล้วตะโกนอีกปล่อยแขนกู ยายเราเป็นคนตัวเล็กมากค่ะ ไม่มีทางที่จะสะบัดแขนน้องออกได้ แต่วันนั้นน้องชายที่จับแขนยายอยู่โดนสะบัดออกจนน้องล้ม ครั้งนี้ไม่ได้เเล้ว ต้องพาไปวัดป่าด่วน วัดบ้านไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรนะคะช่วยอะไรไม่ได้ แต่พระอาจารย์ที่วัดป่าแกช่วยยายหลายครั้งแล้วค่ะ ครั้งนี้ต้องมีคนช่วยหลายคนแล้วแหละ ยายพูดว่าอย่าเข้ามาใกล้กูนะไม่งั้นกูจะกินมันตรงนี้แหละกูขอได้ไหมล่ะร่างอีแก่นี่ไหน ๆ ก็ได้มาแล้ว น้องสาวพยายามเรียกยาย ยาย ยายได้ยินให้ยายคืนสติ มันก้มหน้าแล้วเงยขึ้นช้าๆพร้อมกับพูดว่านี่ยายเองจ้าหลาน เเล้วก็อมยิ้ม จากที่ทุกคนตกตะลึงอยู่ อยู่ยายเราก็รีบวิ่ง วิ่งแบบเร็วมาก วิ่งตรงกะจะไปที่บ้านหลังนั้นแหละ วิ่งเร็วมากกกกกกกกกก ที่บ้านก็ตะโกนกัน จับแม่ยายไว้ จับลาวไว้ อิจวงมันเข้าลาว เราเป็นคนอิสานค่ะ ขอใช้ภาษาถิ่นนิดนึง ทุกคนวิ่งตาม แต่ยังไงมันก็ไปถึงบ้านนั้นไม่ได้แน่ ๆ เพราะว่ามันไกล ยายเราก็วิ่งไปจนทุกคนเริ่มเหนื่อยหอบกันแล้วอะ เรากับน้องชายขึ้นขี่มอไซค์ไปดักหน้าเลยค่ะ น้องเราเป็นคนขับ ไปดักหน้าก็ไม่ทันค่ะสวนกันแค่นิดเดียว พวกคุณตา ลุง ป้า น้า อาในหมู่บ้านบอกว่าอย่าตามมันอย่าตามมันไป
อยู่ๆก็เอะใจค่ะ บอกว่าน้องจอดรถ รู้สึกเหมือนมันล่อเราออกมา เราก็เลยให้พวกน้าขับไปแทน ไปดักหน้าไว้ทัน จนอุ้มยายมาเข้าในหมู่บ้าน แม่ใญ่ลาวเป็นหยัง น้าก็บอกว่าข่อยถีบ ถ้าบ่ถีบนิ่เอามาบ่ได้ ถีบยายที่มีอีจวงสิงอยู่ค่ะ ขณะที่อุ้มตามันเหลือก กัดปากจนเลือกออก เราเห็นแล้วนั่นยายกูนะ เอามือจิกเล็บเอย ด้วยความที่มันโมโหมาก จึงทำอย่างนั้น จากนั้นก็พายายไปที่วัดป่าหาหลวงตาเพื่อไล่วิญญาณให้มันกลับไปเข้าร่างมัน ทุกคนจับยายนอนหงายบนเสื่อยายก็ดิ้นพล่านเลยต้องมาจับแขนจับขาไว้แล้วมัด มัดไม่พอต้องจับไว้ด้วยอีกเพราะแรงเยอะมาก ยายก็ร้องลั่นเลย แต่เสียงโหยหวนนั่นไม่ใช่เสียงยาย มันร้องลอยไปตามลม แบบ โอย โอย ไม่กริ๊ดนะคะ แต่ร้องอย่างนั้นนานมากยอมรับเลยค่ะของจริงหน้ากลัวมาก วังเวงสุด ขนาดยังไม่ค่ำนะเนี่ย
พระอาจารย์เริ่มทำพิธีค่ะ มีขันจ์5 ที่น้าสาวไปเตรียมมา เทียนเล่มใหญ่ เทียนเล่มเล็ก ธูป จ๋าไม่รู้นะคะว่าใช้ธูปเทียนกี่ดอก ธูปก็กำใหญี่พอควรค่ะ
ต้องบอกก่อนนะคะว่าไม่ได่มีการตอกไข่ ไม่มีการกินน้ำมนต์แล้วอ้วก หยิบธูปกำใหญ่แล้วพระอาจารย์ก็สวดเลยค่ะ สวดเสร็จก็ให้ลูกศิษย์เอาธุปไปปักไว้ จากนั้นสวดอีกรอบ ครั้งนี้ไม่ใช่เสียงโอย ๆ นะคะ ครั้งนี้กรี๊ดลั่นเลยค่ะอร๊าย อร๊าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ลูกฮ๊... กูจะจบบีบคอ อร๊ายยย..... พูดไมใ่รู้ความเลยค่ะ อายาืทว้มัทสเสเั อะไรมั่วไปหมด ตัวยายของจ๋าเนี่ยค่ะหายใจเร็วมากเหมือนคนโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเลย เอาเป็นว่าพระอาจารย์ก็เอาวิญญาณมันส่งกลับไป แล้วก็บอกว่าไม่ใช่อีจวงมาสิงนะ มันเป็นผีบริวารของมัน แล้วบอก พ่อใหญ่ทองนำอิจวงอยากได้เป็นผัว
งง กันเป็นแถบ เอ้านี่ขวดน้ำมนต์เอาไปใส่ขันไว้ ถ้าเกิดหยังขึ้น โยมต้องพาอิจวงไปไหว้บ้านมันก่อนเที่ยงคืนเด้อ แล้วถ่าสูไปฮอดเฮือนมันเเล้ว ขึ้นรถแล้วอย่าหันกลับเด็ดขาด อย่าลืมเด็ดขาด...
พอแบบเข้าร่างยายขอกินยายไม่พอ มันขอลุงของเราที่เป็นน้องสาวยายเป็นผัว เอาของออกจากยายเสร็จช่วงประมาณ6โมง-ทุ่มนึง ไม่พากลับบ้านนะคะ เอาไว้ที่วัด มีน้าๆนอนเฝ้าอยู่ พระอาจารย์บอกฟ่าวไปบอกพ่อใหญ่ทองเด๊อ มันสิมาบ้านอีกคืนนี้ล่ะ บอกเบิดคุ้มเลยเด๊อว่าให้มาตุ้มโฮมกันอยู่หมู่ 6 แบบมารวมกันที่หมู่6น่ะค่ะ ตอนนั้นไปบอกลุงเเล้วว่าให้มาที่บ้านใหญ่ก็คือบ้านยายนี่แหละ มันมาแล้ว อิจวงมาแล้ว เจ้าระวังเด้อตาทอง อย่าให้มันเด็ดดดดดดดดดดดดดดขาด ในหมู่ชาวบ้านที่กำลังมัดตัวอิจวง มันไม่ร้องสักแอะเลยค่ะ แต่สายตามันมองหาอะไรซักอย่าง จับมัดแทบไม่ต้องใช้แรงเลยมันเดินปกติแต่เเววตาขึงแล้วมองๆๆๆ มองไปทั่ว เอามันมานั่งไว้ที่บ้านป้าตรงข้ามกับบ้านยยายนี่แหละค่ะ จับมัดขึงใส่เสา หนีไม่ได้แน่นอนเพราะมัดแน่มากๆ อ้ายทอง อ้ายทอง อ้ายทอง เรียกอยู่อย่างนั้นจนมันตะโกนออกมา ออกมา ออกมา ลุงจ๋าก็ออกไป พอมันเห็นลุง นี่ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ ทำหน้าเขินอาย มีคนด่าไม่รู้ใครปอบกะหี่ตัวนิ่ ใครด่าอะไรไม่สน มองลุงเราแล้วยิ้ม มองอยู่อย่างนั้นน่ะ ทั้งยิ้ม ทั้งทำเขินอาย
อิจวง จำได้ไหมคะว่ามันมียาเสน่ห์ ทุกคนควานหา ดูตามตัว หาตามตัวก็ไม่เจอค่ะ ไปเจอในปากมันค่ะ เป็นขวดเล็กๆ อันนี้แหละคาดว่าที่มันจะทำใส่ลุง ถ้าพระอาจารย์ไม่บอกว่ามันหมายปองลุงให้เอาลุงมาบ้านยาย ป่านนี้มันเข้าบ้านลุงไปแล้ว กำลังจะเทขวดยานั่นทิ้งแล้วเผา เผายังไงก็ไม่ไหม้ค่ะ มันหัวเราะแบบดีใจสุดขีด อีจวง อีปอบห่า ต่างคนต่างด่าสาปแช่งสารพัด แค่เผายังไงมันก็ไม่ไหม้เลยค่ะ ต้องเผาทิ้งอะค่ะเพราะทุบไม่ได้ แม้เเต่หยดเล็กๆหยดเดียงวก็หลงค่ะ ของมันแรง ฝั่งน้าชายที่พระจารย์เอาน้ำมนต์มาให้ น้าเทน้ำมนต์ใส่ขันเลยค่ะ เอ๋าลองเอาขวดเอาฝามาใส่เบิ่ง จากนั้นมีเสียงกรีดร้องออกมาจากขันเงินใบนั้นที่เอาขวดยาจุ่มลงไป เสียงผู้หญิงร้องดังมากทุกคนในหมู่บ้านได้ยินกันหมด ต้องบอกก่อนว่าไม่มีใครไม่ใส่พระนะคะ5555 ทุกคนใส่พระค่ะ มีสีดำ ๆ คล้ายหมอกควันค่ะลอยออกจากขันวิ่งเข้าอิจวงค่ะสยดสยองมาก เพราะหลังจากไอ้สีดำๆรุมเข้าตัวมัน มันอ๊วกออกมาเป็นซากใบพูลกองเต็มเลย ทั้งอ้วกเป็นน้ำสีดำ และที่น่าสยดสยองกว่านั้น มีชิ้นเนื้อสดปะปนมากับน้ำสีดำๆด้วย มายก้อดทุกคนช็อค อึ้ง ยังไม่พอที่คอยมีรอยแดงราวกับว่าถูกบีบคอ อิจวงก็ร้อง มันพยายามสวดคาถาคุณไสย์ของมันมั้งค่ะเห็นปากขยับ จากนั้นไม่รอช้าค่ะน้าชายสาดน้ำมนที่ขันใส่เลยค่ะ ผมมันที่โดนน้ำมนต์สาดใส่มันค่อย ๆ ร่วงออกทีละนิด ทีละนิด ไม่ร่วงหมดหัวนะคะ ผมที่ร่วงมาอะค่ะ มีหนอนสีดำๆไต่ยั้วเยี้ย นี่กูดูอะไรวะเนี่ย ตอนนั้นไม่ไหวละจะกลับบ้านไปนอน แต่น้องบอกอย่าไป อันตราย ไม่ใช่จากคนนะ จากผีนี่แหละ อันนี้แทบอ้วกแตกเลยค่ะมันออกมาทางหูอะ
กริ๊ดวิ้ดว้ายนะ แต่เป็นเสียงของคนอ้าปากกว้างๆ อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ลากยาวอย่างนี้จนสิ้นสุดปลายเสียงด้วยเสียงร้องไห้ ดีที่ทุกคนใจแข็งไม่หันกลับไปดู จนกลับมาบ้านนี่แหละ หน้าบ้านป้าไหวอะเหม็น จัดการยังไงดี เลยไปนิมนต์พระอาจารย์มาทำพิธีให้ ต้องทำก่อนพระอาทิตย์ขึ้น เสาที่เอาอิจวงไปมัดให้เอาน้ำมนต์ราด ส่วนเศษที่มันอ๊วกออกมากให้จุดไผเผา ขวดยาเสน่ห์ที่อยู่ขันก็เอาลงไปเผาด้วย ครั้งนี้เผาขวดแบบมอดไหม้เลย ทั้งๆที่ตอนนั้นพยายามเผาก็ไม่ไหม้ซักที แปลกมาก ดินนี่ที่สูเผา ให้รถมาขุดออกไปทิ้งป่าช้า ขุดไปจนสุดจนบ่เห็นว่ามีรอยไหม้รอยดำ จากนั้นเรียกรถขนดินมาถมใหม่ แล้วทำบุญบ้านใหม่ ลุงก็ด้วย
เรื่องก็จบที่ตรงนี้ค่ะ มันอาจจะไม่น่ากลัวสำหรับหลายๆคนนะคะ แต่ว่าแค่อยากมาเล่าค่ะ