เราเกลียดตัวเองมาก

เรารู้สึกว่าเราโง่มากเราเป็นฝาแฝดคนน้องเราเป็นคนเล็กของบ้านเราโง่มากเราอยู่ม.2เราไม่ได้วิชาคณิตเลยเราสอบคณิตตกตลอด(เราเรียนห้องกิ๊ฟเต็ด)เรามีเพื่อนอยู่2คนอีกคนเป็นพี่ฝาแฝดเราเราจะเรียนพี่ฝาแฝดเราว่าเอนะค่ะเพื่อนเราก็เรียกว่าจีนะค่ะจีเรียนเก่งมากท็อปหลายวิชาเลยส่วนเอก็เรียนได้ค่ะได้ท็อปบางวิชาส่วนเราไม่เคยได้ท็อปเลยค่ะคณิตก็ไม่ได้เลยโง่มากให้เอสอนเอก็ประสาทจะกินเพราะเราโง่คณิตมากถามอะไรก็ตอบไม่ได้เลยบางทีเอถามเราก็ไม่กล้าตอบเพราะเรากลัวตอบผิดแล้วเหมือนโชว์ความโง่ของตัวเองออกมาบางทีเราก็อิจฉาที่เอกับจีสอบผ่านคณิตส่วนเราไม่เคยสอบผ่านเลยเราเครียดมากตอนทำคณิตบางทีพ่อกับพี่ชายและเอมาสอนเราก็ยังไม่ได้เราสมาธิหลุดง่ายมากเรียนๆอยู่ก็คิดถึงเรื่องอื่นตอนเราทำคณิตแล้วเราทำไม่ได่มันยากมากเราก็จะเริ่มรู้สึกด้อยค่าตัสเองเกลียดตัวเองที่โง่แบบนี้ทุกครั้งที่เราทำคณิตไม่ได้เรารู้สึกอยากตายอยากหายไปเราเริ่มรู้สึกอยากตายตอนม.1เพราะคณิตมันเครียดและยากมากจนเราไม่อยากเรียนไม่อยากเจอคณิตอยากหนีไปให้ไกลๆแล้วมีครูคณิตคนหนึ่งที่เราเกลียดเค้ามากโดยที่เค้าไม่ได้ทำอะไรเลยแต่เรากับเกลียดเค้ามาและไม่ไใช่เราคนเดียวที่รู้สึกแบบนั้นเพื่อนในห้องก็รู้สึกแบบเดียวกันกับเราเรารับความกดดันไม่ค่อนได้เลยเราไม่ช บเลยที่เป็นแบบนี้เราเตี้ยมากเราเกลียดตัวเองที่เตี้ยและโง่เราไม่สวยและไม่น่ารักเลยบางทีเราเห็นเพื่อนรุ่นเดียวกันที่สวยเราก็คิดว่าอยากสวยแบบนี้บ้างจังทำไมเราไม่สวยแบบนี้แล้วก็รู้สึกอยากตายอีกเราอยากเกิดใหม่เรายังอยากใช้ชีวิตนะแต่ไม่ใช่ชีวิตแบบนี้เรารู้สึกว่าเราไม่เก่งอะไรเลยเรารู้สึกว่าเราโครตโง่เลยทำไงดีเราอยากหลุดผลกับเรื่องแบบนี้ทำไงดีคะ