โรงเรียนของปู่: รร เทพศิรินทร์

หัวโต  ใจกว้าง  ร่างสมาร์ท
มารยาท  ก็ต้องงาม  ตามวิถี
คิดพูดทำ  อะไร  แต่สิ่งดี
เป็นคำที่  ติดหูมา  อยู่ช้านาน

50 ปี  ก้าวขาเข้า  ไปสู่ถิ่น
“เทพศิรินทร์”  ให้คุณค่า  มหาศาล
ได้มีเพื่อน  คบหา  มาช้านาน
ครูอาจาร์ย  ท่านสอนสั่ง  ถึงฝั่งฝัน

อยู่ 5 ปี  ใต้ร่ม  รำเพยรื่น
เขียวเหลืองชื่น  สดใส  จำได้นั่น
เดินวิ่งเล่น  ใต้หูกวาง  ทุกกลางวัน
ความผูกพัน  นั้นฝังใจ  ไปจนโต

มีบางครั้ง  เผลอพลั้ง  ทำสิ่งผิด
ลืมภาษิต  สอนไว้เพราะ  ใจโมโห
“น สิยา โลกวฑฺฒโน”
เลยทำโง่  รกโลก  เบียดเบียนคน

ถ้าตั้งใจ  ไม่เผลอ  ลืมสติ
ยึดคติ  ภาษิตไว้  ก็ให้ผล
ชีวิตนี้ก็  ร่มเย็น  เป็นมงคล
เฝ้าเตือนตน  ให้ถูก “ลูกแม่รำเพย”

รักเคารพ  บูชา  ศรัทธาต่าง
คนละข้าง  ต่างฝั่ง  ชังชอบเฉย
หกสิบกว่า  แล้วอย่ามา  เปลี่ยนกันเลย
จะลงเอย  ขัดเคือง มีเรื่องกัน

หัวก็หงอก  พุงก็ใหญ่  ใจต้องกว้าง
คิดเห็นต่าง  พูดต่าง  ต้องสร้างสรรค์
เลิกพูดจา  ด่ากระแทก  ไปแดกดัน
สถาบัน  การเมือง  จะเคืองใจ

กรูก็รู้  เท่าที่  ฆึงก็รู้
ที่ฆึงดู  กรูก็ดู  อ่านคิดได้
ฆึงกับกรู  ตีความ  ต่างกันไป
กรูรักใคร  เกลียดใคร  เรื่องของกรู

กรูมีคน  กรูศรัทธา  บูชานัก
ฆึงไม่รัก  เรื่องของฆึง  อย่าลบหลู่
ฆึงรักใคร  ศรัทธาซึ้ง  ฆึงเอ็นดู
กรูก็รู้  ไม่ขัดเคือง  เรื่องของฆึง

“นสิยา โลกวฑฺฒโน” 
ไม่ควรเป็นคนรกโลก