สวัสดีค่ะ อยากขอคำชี้แนะหน่อยนะคะ
เริ่มจากเราคบกับแฟนมา 5 ปี (ยังไม่แต่งงาน) และเราทั้งสองคนพึ่งเรียนจบใหม่ สาขาที่เราทั้งสองคนเรียนก็เป็นสาขาที่ต่อยอดทางบ้านแฟนได้โดยตรง พอเรียนจบแม่แฟนก็เปิดร้านให้อีกหนึ่งร้านอยู่ที่บ้านเขาที่ต่างจังหวัด โดยให้เรากับลูกเขาไปดูแล ส่วนพ่อแม่เขาก็จะดูแลร้านเก่า เราก็ดีใจนะคะที่ได้ยินแบบนั้น เราเลยลาออกจากที่ทำงานตัวเองที่กรุงเทพ เพื่อไปช่วยทางครอบครัวเขา
โดยมีข้อตกลงกันว่า เขาให้เราอยู่ฟรีกินฟรีพักฟรี และเราขอเป็นเงินเดือนของเรา ส่วนแฟนก็ขอให้เขามีเงินเดือน แล้วเงินร้านที่เปิดใหม่ ถ้าเหลือเท่าไหร่ก็ให้แฟนเก็บเข้าบัญชีแบบไม่ได้เอาไปใช้ จะได้มีเครดิตทำอะไรในอนาคต หรือถ้าแฟนจะมีครอบครัวแต่งงาน หรือมีลูกอะไร จะได้มีเงินใช้จ่ายส่วนนี้
ส่วนเงินค่าใช้จ่าย น้ำไฟ ค่าของ ค่าเช่าตึก(ของแม่) ก็ให้ปกติ ตามยอดจริง
อ่า.. ต้องบอกก่อนว่า เงินทุกบาททุกสตางค์ ค่าใช้จ่ายหลัก ตลอดที่ผ่านมา ก่อนที่จะเปิดให้อีกร้าน แม่แฟนจะเป็นคนเดียวที่ดูแล ทุกอย่าง!! พ่อเขาไม่ยุ่งค่ะ
และพอมาอยู่จริงๆ เราเป็นคนที่ทำหมดทุกอย่างอยู่คนเดียว ทั้งการตลาด เปิดปิดร้าน เฝ้าร้าน ทำความสะอาดร้าน เงินที่เราขายได้เท่าไหร่ แม่เขาจะเป็นคนเก็บหมดเลย ช่วงแรกให้เงินเดือนเราแต่เราต้องทวงทุกสิ้นเดือน และแฟนเราที่เป็นลูกเขาไม่เคยได้เงินเดือนเลย อยากได้อะไรต้องขอแม่ ทำอะไรต้องขอแม่หมดทุกอย่าง แล้วเวลาขอเงินแม่ก็จะได้ยากมากๆๆๆ เราก็เคยบอกทำไมไม่ให้เงินเดือนลูกหละ ถ้าวันหนึ่งมีครอบครัวจะทำยังไง แม่ก็บอกว่าค่าตึก ค่าลงของ แม่ออกไปหมดหลายแสน อะเราก็โอเค ก็ตั้งใจขายให้ได้ตามยอดที่แม่ลงของไป
เราทำงานไม่มีวันหยุด ไม่เป็นเวลา จนตัวเองป่วยง่ายมากๆ ขอวันหยุดไปขอเวลาทำงานก็ไม่มีใครสนใจ(บ้านเขาเป็นบ้านที่เรื่อยๆอะไรยังไงก็ได้ ไม่มีแพลน ด้วยค่ะ) ตอนเราป่วยก็ต้องไปเปิดร้านอยู่ร้านนู้นคนเดียวอีก จนเราน้อยใจมากๆๆ รู้สึกเหมือนแค่มาทำงานหาเงินให้เขา แถมเราย้ายมาอยู่นี้ เราเหมือนต้องมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม ไม่มีกิจกรรมให้ทำนอกจากทำงาน ความสุขของเราคือการได้กินของอร่อย แต่บ้านเขาเป็นคนที่ทานง่าย และให้หากินกันเอง จนเราเริ่มร้องไห้เวลาที่เครียด เคยบอกไปแล้วก็ไม่มีเข้าใจเรา จนทำให้ครอบครัวเขาว่าเราจริงจังกับชีวิตเกินไป เคร่งเครียด เราเลยพยายามไม่เครียด หาการตูนดู ดูหนังซีรีย์ของเรา ไม่ค่อยทำการตลาด อาศัยลูกค้าว้อคอินเอา เลยทำให้ยอดเดือนนั้นไม่ค่อยดี เราก็โดนแม่แฟนบ่นเรื่องยอดร้าน และโดนลดเงินเดือน ซึ่ง เราไม่รู้จะทำตัวยังไงเลย บอกแฟนเขาก็บอกอย่าเก็บคำพูดแม่มาใส่ใจสิ อย่าสนใจ ???
และเข้าเดือนที่สามแม่เราได้เสีย เราก็ช็อคไม่รู้จะตั้งตัวยังไง ขอกลับบ้านไปหาแม่ แฟนกับแม่แฟนก็ไปส่ง แต่พอไปถึงกลับเป็นเราเองต้องอยู่คนเดียว แม่แฟนกับแฟนพากันไปเที่ยวทุกวัน มางานแค่ช่วงเย็นๆ แล้วพอวันเสีย ก็เสียเสร็จแล้วก็ขับรถไปเที่ยวต่อเลย แล้วก็กลับ ทำให้เรารู้สึกเอ๊ะใจกับแฟนกับแม่แฟนมากๆ แต่เราก็ไม่อะไร และในงานญาติผู้ใหญาก็ฝากฝั่งเราไว้กับแม่แฟน เพราะเราไม่เหลือใครแล้วเราก็ดีใจนะ
พออะไรเรียบร้อย กลับมาเราก็มาทำงานต่อ โดยที่เราก็ไปอยู่ร้านใหม่คนเดียวทุกวัน! แฟนกับแม่อยู่ร้านเก่าเขา โดยที่ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกเราเลยว่าเราไหวหรืออะไรไหม และเราก็โดนลดเงินเดือนอีกเหมือนเดิม เหตุผลคือหยุดหลายวัน หยุดไปงานแม่ของตัวเอง😭
ตอนนี้ความรู้สึกเราดิ่งมาก มองไม่เห็นความห่วงใยใดๆจากเขา แถมเครียดกับตัวเอง หาความสุขไม่เจอ จนเราอาจจะแสดงพฤติกรรมไม่ดีออกไปอย่างเช่น ตำหนิแม่เรื่องว่าของไม่เป็นที่ ตำหนิเรื่องร้านที่ทำไมต้องถามหาแต่เงินทุกครั้งที่ก้าวเข้าบ้าน อะไรรแบบนี้
และตลอดเวลาที่เราทำที่นี้ และพ่อแม่เขาเป็นคนรุ่นเก่าที่ลักจำมาทำสายนี้ด้วย แต่กลับเราที่เรียนมาโดยตรงเราก็จะทำแนวทางของเราตามที่เรียนมา แม่แฟนก็จะว่าเรื่องเล็กๆน้อยๆตลอด เช่น ตรวจนานจังลูกค้าว่า เคร่งเครียดจัง ไปเปิดร้านไวจัง อะไรแบบนี้
จนวันหนึ่งเราเห็นว่าคืนทุนค่าที่แม่ลงของเปิดร้านแล้ว เราเลยบอกให้แฟนไปคุยกับแม่ ว่าควรจะมีเงินเดือนเป็นของตัวเอง และเงินที่ได้จากร้านนู้นให้เขาเป็นคนเก็บ ลองฝึกบริหารเองได้แล้ว. แม่ก็ไม่ยอม บอกว่าแม่เหนื่อยทำร้านนู้น เงินแม่ต้องได้คืน มีน้องอีกคน แล้วให้แฟนไปบริหารน้องจะคิดยังไง ขนาดยังไม่ได้บริหารเราก็แทบจะไม่ให้ยุ่ง ดุแม่ ว่าเรานิสัยไม่ดี เรื่องของครอบครัวเขาทำไมต้องมายุ่ง ถามแฟนว่าจะแต่งงานกับคนนี้จริงๆหรอ และว่าเราเสี้ยม บอกแฟนว่าเขาดูคนออกแบบนี้
เราก็ช็อคเลยไม่รู้จำทำยังไงต่อก็เลยบอกแฟนพาไปข้างนอกหน่อยเราเลยมากทม มาเที่ยว แฟนก็พามานะคะ
พอตกอีกวันแม่ก็ไลน์มาแต่เช้าบอกว่า แม่คิดให้แล้วไม่ต้องให้เราไปทำงานที่บ้านแล้ว ให้ไปหางานทำเองเถอะ
เราก็เสียใจนะ แต่มันก็ทำใจยาก
แฟนเลยบอกว่า ให้เรากลับไปขอโทษแม่ แล้วกลับไปทำงานเหมือนเดิม ซึ่งเราอยากถามทุกคนว่า เราผิดไหม แล้วถ้าเป็นทุกคนจะทำยังไงต่อไปคะ 🙏🏻🙏🏻
ปล.ร้านเก่าของแม่ ยอดขายได้เยอะกว่าร้านใหม่2ถึง3เท่า และเรากับแฟนไม่เคยไปยุ่งเรื่องการเงินของร้านนั้นของเขาเลย
ถามปัญหาเกี่ยวกับบ้านแฟน(ยังไม่ได้แต่ง)
เริ่มจากเราคบกับแฟนมา 5 ปี (ยังไม่แต่งงาน) และเราทั้งสองคนพึ่งเรียนจบใหม่ สาขาที่เราทั้งสองคนเรียนก็เป็นสาขาที่ต่อยอดทางบ้านแฟนได้โดยตรง พอเรียนจบแม่แฟนก็เปิดร้านให้อีกหนึ่งร้านอยู่ที่บ้านเขาที่ต่างจังหวัด โดยให้เรากับลูกเขาไปดูแล ส่วนพ่อแม่เขาก็จะดูแลร้านเก่า เราก็ดีใจนะคะที่ได้ยินแบบนั้น เราเลยลาออกจากที่ทำงานตัวเองที่กรุงเทพ เพื่อไปช่วยทางครอบครัวเขา
โดยมีข้อตกลงกันว่า เขาให้เราอยู่ฟรีกินฟรีพักฟรี และเราขอเป็นเงินเดือนของเรา ส่วนแฟนก็ขอให้เขามีเงินเดือน แล้วเงินร้านที่เปิดใหม่ ถ้าเหลือเท่าไหร่ก็ให้แฟนเก็บเข้าบัญชีแบบไม่ได้เอาไปใช้ จะได้มีเครดิตทำอะไรในอนาคต หรือถ้าแฟนจะมีครอบครัวแต่งงาน หรือมีลูกอะไร จะได้มีเงินใช้จ่ายส่วนนี้
ส่วนเงินค่าใช้จ่าย น้ำไฟ ค่าของ ค่าเช่าตึก(ของแม่) ก็ให้ปกติ ตามยอดจริง
อ่า.. ต้องบอกก่อนว่า เงินทุกบาททุกสตางค์ ค่าใช้จ่ายหลัก ตลอดที่ผ่านมา ก่อนที่จะเปิดให้อีกร้าน แม่แฟนจะเป็นคนเดียวที่ดูแล ทุกอย่าง!! พ่อเขาไม่ยุ่งค่ะ
และพอมาอยู่จริงๆ เราเป็นคนที่ทำหมดทุกอย่างอยู่คนเดียว ทั้งการตลาด เปิดปิดร้าน เฝ้าร้าน ทำความสะอาดร้าน เงินที่เราขายได้เท่าไหร่ แม่เขาจะเป็นคนเก็บหมดเลย ช่วงแรกให้เงินเดือนเราแต่เราต้องทวงทุกสิ้นเดือน และแฟนเราที่เป็นลูกเขาไม่เคยได้เงินเดือนเลย อยากได้อะไรต้องขอแม่ ทำอะไรต้องขอแม่หมดทุกอย่าง แล้วเวลาขอเงินแม่ก็จะได้ยากมากๆๆๆ เราก็เคยบอกทำไมไม่ให้เงินเดือนลูกหละ ถ้าวันหนึ่งมีครอบครัวจะทำยังไง แม่ก็บอกว่าค่าตึก ค่าลงของ แม่ออกไปหมดหลายแสน อะเราก็โอเค ก็ตั้งใจขายให้ได้ตามยอดที่แม่ลงของไป
เราทำงานไม่มีวันหยุด ไม่เป็นเวลา จนตัวเองป่วยง่ายมากๆ ขอวันหยุดไปขอเวลาทำงานก็ไม่มีใครสนใจ(บ้านเขาเป็นบ้านที่เรื่อยๆอะไรยังไงก็ได้ ไม่มีแพลน ด้วยค่ะ) ตอนเราป่วยก็ต้องไปเปิดร้านอยู่ร้านนู้นคนเดียวอีก จนเราน้อยใจมากๆๆ รู้สึกเหมือนแค่มาทำงานหาเงินให้เขา แถมเราย้ายมาอยู่นี้ เราเหมือนต้องมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม ไม่มีกิจกรรมให้ทำนอกจากทำงาน ความสุขของเราคือการได้กินของอร่อย แต่บ้านเขาเป็นคนที่ทานง่าย และให้หากินกันเอง จนเราเริ่มร้องไห้เวลาที่เครียด เคยบอกไปแล้วก็ไม่มีเข้าใจเรา จนทำให้ครอบครัวเขาว่าเราจริงจังกับชีวิตเกินไป เคร่งเครียด เราเลยพยายามไม่เครียด หาการตูนดู ดูหนังซีรีย์ของเรา ไม่ค่อยทำการตลาด อาศัยลูกค้าว้อคอินเอา เลยทำให้ยอดเดือนนั้นไม่ค่อยดี เราก็โดนแม่แฟนบ่นเรื่องยอดร้าน และโดนลดเงินเดือน ซึ่ง เราไม่รู้จะทำตัวยังไงเลย บอกแฟนเขาก็บอกอย่าเก็บคำพูดแม่มาใส่ใจสิ อย่าสนใจ ???
และเข้าเดือนที่สามแม่เราได้เสีย เราก็ช็อคไม่รู้จะตั้งตัวยังไง ขอกลับบ้านไปหาแม่ แฟนกับแม่แฟนก็ไปส่ง แต่พอไปถึงกลับเป็นเราเองต้องอยู่คนเดียว แม่แฟนกับแฟนพากันไปเที่ยวทุกวัน มางานแค่ช่วงเย็นๆ แล้วพอวันเสีย ก็เสียเสร็จแล้วก็ขับรถไปเที่ยวต่อเลย แล้วก็กลับ ทำให้เรารู้สึกเอ๊ะใจกับแฟนกับแม่แฟนมากๆ แต่เราก็ไม่อะไร และในงานญาติผู้ใหญาก็ฝากฝั่งเราไว้กับแม่แฟน เพราะเราไม่เหลือใครแล้วเราก็ดีใจนะ
พออะไรเรียบร้อย กลับมาเราก็มาทำงานต่อ โดยที่เราก็ไปอยู่ร้านใหม่คนเดียวทุกวัน! แฟนกับแม่อยู่ร้านเก่าเขา โดยที่ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกเราเลยว่าเราไหวหรืออะไรไหม และเราก็โดนลดเงินเดือนอีกเหมือนเดิม เหตุผลคือหยุดหลายวัน หยุดไปงานแม่ของตัวเอง😭
ตอนนี้ความรู้สึกเราดิ่งมาก มองไม่เห็นความห่วงใยใดๆจากเขา แถมเครียดกับตัวเอง หาความสุขไม่เจอ จนเราอาจจะแสดงพฤติกรรมไม่ดีออกไปอย่างเช่น ตำหนิแม่เรื่องว่าของไม่เป็นที่ ตำหนิเรื่องร้านที่ทำไมต้องถามหาแต่เงินทุกครั้งที่ก้าวเข้าบ้าน อะไรรแบบนี้
และตลอดเวลาที่เราทำที่นี้ และพ่อแม่เขาเป็นคนรุ่นเก่าที่ลักจำมาทำสายนี้ด้วย แต่กลับเราที่เรียนมาโดยตรงเราก็จะทำแนวทางของเราตามที่เรียนมา แม่แฟนก็จะว่าเรื่องเล็กๆน้อยๆตลอด เช่น ตรวจนานจังลูกค้าว่า เคร่งเครียดจัง ไปเปิดร้านไวจัง อะไรแบบนี้
จนวันหนึ่งเราเห็นว่าคืนทุนค่าที่แม่ลงของเปิดร้านแล้ว เราเลยบอกให้แฟนไปคุยกับแม่ ว่าควรจะมีเงินเดือนเป็นของตัวเอง และเงินที่ได้จากร้านนู้นให้เขาเป็นคนเก็บ ลองฝึกบริหารเองได้แล้ว. แม่ก็ไม่ยอม บอกว่าแม่เหนื่อยทำร้านนู้น เงินแม่ต้องได้คืน มีน้องอีกคน แล้วให้แฟนไปบริหารน้องจะคิดยังไง ขนาดยังไม่ได้บริหารเราก็แทบจะไม่ให้ยุ่ง ดุแม่ ว่าเรานิสัยไม่ดี เรื่องของครอบครัวเขาทำไมต้องมายุ่ง ถามแฟนว่าจะแต่งงานกับคนนี้จริงๆหรอ และว่าเราเสี้ยม บอกแฟนว่าเขาดูคนออกแบบนี้
เราก็ช็อคเลยไม่รู้จำทำยังไงต่อก็เลยบอกแฟนพาไปข้างนอกหน่อยเราเลยมากทม มาเที่ยว แฟนก็พามานะคะ
พอตกอีกวันแม่ก็ไลน์มาแต่เช้าบอกว่า แม่คิดให้แล้วไม่ต้องให้เราไปทำงานที่บ้านแล้ว ให้ไปหางานทำเองเถอะ
เราก็เสียใจนะ แต่มันก็ทำใจยาก
แฟนเลยบอกว่า ให้เรากลับไปขอโทษแม่ แล้วกลับไปทำงานเหมือนเดิม ซึ่งเราอยากถามทุกคนว่า เราผิดไหม แล้วถ้าเป็นทุกคนจะทำยังไงต่อไปคะ 🙏🏻🙏🏻
ปล.ร้านเก่าของแม่ ยอดขายได้เยอะกว่าร้านใหม่2ถึง3เท่า และเรากับแฟนไม่เคยไปยุ่งเรื่องการเงินของร้านนั้นของเขาเลย