เป็นเรื่องราวจริงๆของจขก.ที่อยากให้ทุกคนได้อ่าน....................
เด็กคนนึงที่เติบโตมาท่ามกลางความเจ็บปวดจากครอบครัว จากเพื่อน สิ่งเดียวที่เด็กคนนี้แสดงออกได้คือ การทำตัวสนุกเพื่อกลบกลืนความเจ็บปวด ตอนเรียนประถมเป็นเด็กขี้เหร่คนนึงที่เพื่อนมักแกล้งและตั้งฉายาต่างๆนาๆให้ แต่เด็กคนนี้ถึงจะรู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งเหล่านั้นเธอมักพยายามทำตัวเองให้ดีขึ้นและหาทางให้เป็นที่ยอมรับ แต่ความพยายามของเธอกลับล้มเหลวเมื่อโชคหรือดวงหรือความดีความพยายามของเธอกลับผลักเธอให้ล้มลง เมื่อเวลาผ่านไปตอนเรียนมัธยมเธอคาดหวังให้ตัวเองเป็นคนที่ดีกว่าเดิมเธอพร้อมเจอสิ่งใหม่ แต่ไม่เลย ความจริงที่เธอเจอ ไม่ต่างอะไรจากตอนประถม ไม่สิ อาจจะแย่กว่า จากเดิม ณ เวลานี้ครอบครัวของเธอได้แตกแยกแล้ว เธอโดนด่า ต่อว่าสารพัดจากทางบ้าน โดนกีดกั้นไม่ให้เรียนต่อ เจ็บกว่านั้น คือการโดนคนที่เป็นพ่อและแม่ตบหน้าด้วยความโมโหที่มีต่อเด็กคนนี้ เมื่ออีกฝั่งจากโรงเรียน อย่างที่ว่ามันแย่มาก มากกว่าตอนประถม โดนแกล้ง โดนด่า โดนว่า ถึงขั้นบ้างวันไปเรียนทั้งๆที่ไม่มีเพื่อนคุยด้วยเลยสักคน แน่นอนสิ่งหนึ่งที่เธออยากทำตลอดการเรียนมัธยม เธออย่างแสดงความสามารถของเธอ เธออยากถูกยอมรับ เธอพยายามไม่ว่าจะทางใดทางหนึ่ง ทางการเรียน กีฬา งานต่างๆ มันดูเหมือนจะทำได้ใช่ไหม ไม่เลยโชคไม่เข้าข้างเธออีกแล้ว ไม่ว่าเธอจะพยายามทำอะไรให้สำเร็จ เธฮล้มเหลวทุกทาง ทุกอย่าง เด็กน้อบคนนี้ดิ้นรนท่ามกลางความเจ็บปวดในครอบครัว โรงเรียน และเพื่อนๆ ลืมบอกไปเด็กน้อยคนนี้มักชอบทำตัวตลกเพื่อให้คนอื่นยิ้มและหัวเราะกับเธอ เธอมีความสุขทุกครั้งที่บ้างครั้งยังมีคนอื่นที่บังเอิญมาทำดีกับเธอ แต่แค่แป้บเดียวเท่านั้น ด้วยความดิ้นรนของเธอ เธอได้เข้ามหาลัย เธอคิดอีกว่า มหาลัยจะต้องทำให้เธอเจอสังคมใหม่ เพื่อนใหม่ และเธอจะตั้งใจเรียนเพื่อประสบความสำเร็จให้ได้ สุดท้ายมันพัง เธอมีเพื่อนกลุ่มแก๊งที่เพิ่งรู้จัก แต่บรรดาคนในแก๊งของเธอหักหลังเธอ ทำกับเธอเหมือนเป็นอากาศ เธอจึงตัดสินใจออกมาอยู่คนเดียว เธอเจ็บปวดที่เพื่อนทำกับเธอแบบนั้น จนในที่สุดเธอก็ผิดหวังเรื่องเพื่อนอีกตามเคย อีกนานไป เธอกลับกลายเป็นคนโง่คนนึงที่เรียนไม่รู้เรื่องเลย แต่ไม่ใช่เธอไม่พยายามน่ะ เธอพยายามแต่ว่าเธอล้มเหลวเธอทำไม่ได้บวกกับการที่เธอไม่มีเพื่อนเลย หลายครั้งหลายงาน เด็กน้อยคนนี้เฟลมาก ร้องไห้ฟูมฟายมาตลอด ว่าทำผิดอะไรไปรึป่าว ทำไมชีวิตถึงได้โชคร้ายขนาดนี้ เด็กน้อยคนร้องไห้ครั้งแล้วครั้งเล่า โกรธเกลียดตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับว่าชีวิตมันมืดไปหมด เธอเจ็บปวดทุกครั้ง จนเธอคิดว่าการไม่มีตัวตนอยู่มันจะดีกว่าไม่ ในเธอเมื่อไม่เคยโชคดีเลยสักครั้ง........................................................................
ทำไมเราถึงไม่เคยโชคดีเหมือนคนอื่น
เด็กคนนึงที่เติบโตมาท่ามกลางความเจ็บปวดจากครอบครัว จากเพื่อน สิ่งเดียวที่เด็กคนนี้แสดงออกได้คือ การทำตัวสนุกเพื่อกลบกลืนความเจ็บปวด ตอนเรียนประถมเป็นเด็กขี้เหร่คนนึงที่เพื่อนมักแกล้งและตั้งฉายาต่างๆนาๆให้ แต่เด็กคนนี้ถึงจะรู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งเหล่านั้นเธอมักพยายามทำตัวเองให้ดีขึ้นและหาทางให้เป็นที่ยอมรับ แต่ความพยายามของเธอกลับล้มเหลวเมื่อโชคหรือดวงหรือความดีความพยายามของเธอกลับผลักเธอให้ล้มลง เมื่อเวลาผ่านไปตอนเรียนมัธยมเธอคาดหวังให้ตัวเองเป็นคนที่ดีกว่าเดิมเธอพร้อมเจอสิ่งใหม่ แต่ไม่เลย ความจริงที่เธอเจอ ไม่ต่างอะไรจากตอนประถม ไม่สิ อาจจะแย่กว่า จากเดิม ณ เวลานี้ครอบครัวของเธอได้แตกแยกแล้ว เธอโดนด่า ต่อว่าสารพัดจากทางบ้าน โดนกีดกั้นไม่ให้เรียนต่อ เจ็บกว่านั้น คือการโดนคนที่เป็นพ่อและแม่ตบหน้าด้วยความโมโหที่มีต่อเด็กคนนี้ เมื่ออีกฝั่งจากโรงเรียน อย่างที่ว่ามันแย่มาก มากกว่าตอนประถม โดนแกล้ง โดนด่า โดนว่า ถึงขั้นบ้างวันไปเรียนทั้งๆที่ไม่มีเพื่อนคุยด้วยเลยสักคน แน่นอนสิ่งหนึ่งที่เธออยากทำตลอดการเรียนมัธยม เธออย่างแสดงความสามารถของเธอ เธออยากถูกยอมรับ เธอพยายามไม่ว่าจะทางใดทางหนึ่ง ทางการเรียน กีฬา งานต่างๆ มันดูเหมือนจะทำได้ใช่ไหม ไม่เลยโชคไม่เข้าข้างเธออีกแล้ว ไม่ว่าเธอจะพยายามทำอะไรให้สำเร็จ เธฮล้มเหลวทุกทาง ทุกอย่าง เด็กน้อบคนนี้ดิ้นรนท่ามกลางความเจ็บปวดในครอบครัว โรงเรียน และเพื่อนๆ ลืมบอกไปเด็กน้อยคนนี้มักชอบทำตัวตลกเพื่อให้คนอื่นยิ้มและหัวเราะกับเธอ เธอมีความสุขทุกครั้งที่บ้างครั้งยังมีคนอื่นที่บังเอิญมาทำดีกับเธอ แต่แค่แป้บเดียวเท่านั้น ด้วยความดิ้นรนของเธอ เธอได้เข้ามหาลัย เธอคิดอีกว่า มหาลัยจะต้องทำให้เธอเจอสังคมใหม่ เพื่อนใหม่ และเธอจะตั้งใจเรียนเพื่อประสบความสำเร็จให้ได้ สุดท้ายมันพัง เธอมีเพื่อนกลุ่มแก๊งที่เพิ่งรู้จัก แต่บรรดาคนในแก๊งของเธอหักหลังเธอ ทำกับเธอเหมือนเป็นอากาศ เธอจึงตัดสินใจออกมาอยู่คนเดียว เธอเจ็บปวดที่เพื่อนทำกับเธอแบบนั้น จนในที่สุดเธอก็ผิดหวังเรื่องเพื่อนอีกตามเคย อีกนานไป เธอกลับกลายเป็นคนโง่คนนึงที่เรียนไม่รู้เรื่องเลย แต่ไม่ใช่เธอไม่พยายามน่ะ เธอพยายามแต่ว่าเธอล้มเหลวเธอทำไม่ได้บวกกับการที่เธอไม่มีเพื่อนเลย หลายครั้งหลายงาน เด็กน้อยคนนี้เฟลมาก ร้องไห้ฟูมฟายมาตลอด ว่าทำผิดอะไรไปรึป่าว ทำไมชีวิตถึงได้โชคร้ายขนาดนี้ เด็กน้อยคนร้องไห้ครั้งแล้วครั้งเล่า โกรธเกลียดตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับว่าชีวิตมันมืดไปหมด เธอเจ็บปวดทุกครั้ง จนเธอคิดว่าการไม่มีตัวตนอยู่มันจะดีกว่าไม่ ในเธอเมื่อไม่เคยโชคดีเลยสักครั้ง........................................................................