สวัสดีค่ะ
ก่อนอื่น เราต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่าเป็นคนที่ชอบฟังรายการ The Ghost มากๆแต่ฟังแบบย้อนหลังนะคะ แบบสดไม่เคยไหว😅
เราชอบฟังะ แต่ไม่เคยนั่งจับผิดเลยว่าเรื่องเหล่านั้นจะเป็นเรื่องจริงหรือแต่งขึ้นมาเพราะเราเป็นคนที่อยากโทรไปเล่าเรื่องของเราเหมือนกัน แต่ดันติดเป็นคนที่พูดไม่รู้เรื่อง ติดอ่างบางคำซะอีก เราเลยอยากมาแชร์เรื่องของเราให้ทุกคนอ่านในนี้ และหวังว่าสักวัน พี่แจ็คจะผ่านมาเห็นรื่องของหนูนะคะ
และช่วยหนูหาคำตอบให้ตัวเองหน่อยค่ะ😅
เรื่องของเราเริ่มต้นขึ้นเมื่อตอนเราอายุประมาน 13-14 ปี เราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะ ใช้ชีวิตอยู่จังหวัดนึงในภาคอีสาน ซึ่งการใช้ชีวิตของเราเหมือนเด็กคนอื่นเลยค่ะ ตอนนั้นเราไม่มีโทรศัพท์ กิจกรรมที่เรากับเพื่อนๆชอบรวมตัวทำก็คือ เล่นน้ำตามลำห้วยแถวๆหมู่บ้าน เราไปกับเพื่อน 8 คนค่ะ ผู้หญิง 5 คน ผู้ชาย 4 คน เราทั้ง 8 คนก็เล่นน้ำกันปกติเลยค่ะ ความรู้สึกตอนนั้นคือมันสนุกมากๆ จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันหยุด เราเล่นกันช่วงเที่ยงๆ จนเวลาล่วงเลยมาถึงประมาน 16.00 น. เราอยู่ในน้ำกับเพื่อนๆ เราเห็นเพื่อนคนนึงเดินไปตามลำห้วยเหมือนกำลังจะไปไหนสักที่ เราตะโกนถาม จิ๊บ ไปไหนอ่ะ สิ้นเสียงเราถาม จิ๊บหันหน้ามาแล้วทำท่าตกใจ พร้อมกับหันไปมองข้างหลังสลับกัหันมามองเรา หลังจากนั้นจิ๊บยืนตัวสั่นเลยค่ะ หันหน้ามามองเราตาไม่กระพริบแล้วก็ร้องไห้ออกมา เรากับเพื่อนๆคนที่เหลือเห็นแบบนั้น เลยรีบขึ้นฝั่งเพื่อจะไปดูจิ๊บ
ระหว่างที่เราและเพื่อนๆกำลังเดินเพื่อจะขึ้นไปบนฝั่ง น้ำไม่ลึกมากนะคะ ตรงที่เราเล่นกันถ้ายืนก็อยู่ระดับเกือบๆถึงคอเรา เรากับเห็นรองเท้าตัวเองลอยผ่านไป เลยรีบเอื้อมมือไปคว้า แต่อยู่ดีๆเราเหมือนโดนกระชากลงไปในน้ำ ลงไปเลยค่ะ เราพยายามตะเกียกตะกายขึ้นมาแต่เหมือนมีมือดึงแขนเราลงไป เราตัดสินใจลืมตาดูนึกว่าเพื่อนแกล้ง แต่เรามองไม่เห็นอะไรค่ะ ด้วยความที่น้ำมันไม่ได้ใสขนาดนั้น จังหวะนั้นมีมืออีกมือดึงเราขึ้นจากด้านบน เป็นเพื่อนเราเองค่ะ เพื่อนเราถามว่า ทำอะไร เดี๋ยวก็ตายหรอก (ขออนุญาตนะคะ) เราตอบเพื่อนว่า จะไปเอารองเท้า เหมือนมีคนดึงลงไปในน้ำ เพื่อนตอบกลับมาทันทีว่า รองเท้าอยู่นี่กูเอื้อมไปหยิบมาให้แล้ว พวกกูเห็นยืนเฉยๆแล้วก้มลงเอาหน้ามุดลงไปในน้ำเนี่ย เราได้แต่งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทั้งๆที่ตัวเราตะเกียกตะกายขนาดนั้น แต่เราไม่พูดอะไรต่อ รีบขึ้นจากน้ำ อยากออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด
เราขึ้นมาได้ ก็เป็นธรรมดาของคนเราเลยค่ะ จะชอบหันมองในจุดเกิดเหตุ เราหันไปมอง สิ่งที่เราเห็นคือ หน้าคนคนนึง อยู่ใต้ผิวน้ำ แต่เรามองเห็นชัดเจนเลยค่ะ ชัดมากๆว่าเป็นหน้าเรา ใช่ค่ะ อ่านไม่ผิดแน่ หน้าเรา เราเองนี่แหละ เราในน้ำค่อยจมลงจนหายไป เราตัวสั่นไปหมด ก้าวขาไม่ออก จังหวะนั้นในหัวคือโล่งไปหมด ตาเริ่มพร่ามัว และ เป็นลมค่ะ เราเป็นลมล้มลงไป
เราตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเพื่อนคนนึงเรียกเรา เรามองไปรอบๆเพื่อนรุมล้อมเต็มไปหมด เพื่อนคนนึงถามว่า เป็นไร โอเคมั้ย ค่อยๆลุกขึ้น พร้อมกับพะยุงเราค่อยๆนั่ง เราดีขึ้น อาการต่างๆหายไป เราก็มองเพื่อนๆทุกๆคน จนไปสะดุดตาที่พฤติกรรมของจิ๊บ จิ๊บยืนมองเราพร้อมกับบีบมือตัวเองแน่น เราหันไปสบตา จิ๊บหลบตาเราทันที เราลุกขึ้นยืนได้ปกติ เดินได้ปกติ เพื่อนๆจึงพากันเก็บของเพื่อนจะกลับบ้าน
หลังจากนั้นเราและเพื่อนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน หลังจากวันนั้น ในคืนนั้น เราก็ใช้ชีวิตปกติไม่ได้อีกเลยค่ะ
อยากให้เรื่องนี้ถึงพี่แจ็ค เดอะโกสต์…..
ก่อนอื่น เราต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่าเป็นคนที่ชอบฟังรายการ The Ghost มากๆแต่ฟังแบบย้อนหลังนะคะ แบบสดไม่เคยไหว😅
เราชอบฟังะ แต่ไม่เคยนั่งจับผิดเลยว่าเรื่องเหล่านั้นจะเป็นเรื่องจริงหรือแต่งขึ้นมาเพราะเราเป็นคนที่อยากโทรไปเล่าเรื่องของเราเหมือนกัน แต่ดันติดเป็นคนที่พูดไม่รู้เรื่อง ติดอ่างบางคำซะอีก เราเลยอยากมาแชร์เรื่องของเราให้ทุกคนอ่านในนี้ และหวังว่าสักวัน พี่แจ็คจะผ่านมาเห็นรื่องของหนูนะคะ
และช่วยหนูหาคำตอบให้ตัวเองหน่อยค่ะ😅
เรื่องของเราเริ่มต้นขึ้นเมื่อตอนเราอายุประมาน 13-14 ปี เราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะ ใช้ชีวิตอยู่จังหวัดนึงในภาคอีสาน ซึ่งการใช้ชีวิตของเราเหมือนเด็กคนอื่นเลยค่ะ ตอนนั้นเราไม่มีโทรศัพท์ กิจกรรมที่เรากับเพื่อนๆชอบรวมตัวทำก็คือ เล่นน้ำตามลำห้วยแถวๆหมู่บ้าน เราไปกับเพื่อน 8 คนค่ะ ผู้หญิง 5 คน ผู้ชาย 4 คน เราทั้ง 8 คนก็เล่นน้ำกันปกติเลยค่ะ ความรู้สึกตอนนั้นคือมันสนุกมากๆ จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันหยุด เราเล่นกันช่วงเที่ยงๆ จนเวลาล่วงเลยมาถึงประมาน 16.00 น. เราอยู่ในน้ำกับเพื่อนๆ เราเห็นเพื่อนคนนึงเดินไปตามลำห้วยเหมือนกำลังจะไปไหนสักที่ เราตะโกนถาม จิ๊บ ไปไหนอ่ะ สิ้นเสียงเราถาม จิ๊บหันหน้ามาแล้วทำท่าตกใจ พร้อมกับหันไปมองข้างหลังสลับกัหันมามองเรา หลังจากนั้นจิ๊บยืนตัวสั่นเลยค่ะ หันหน้ามามองเราตาไม่กระพริบแล้วก็ร้องไห้ออกมา เรากับเพื่อนๆคนที่เหลือเห็นแบบนั้น เลยรีบขึ้นฝั่งเพื่อจะไปดูจิ๊บ
ระหว่างที่เราและเพื่อนๆกำลังเดินเพื่อจะขึ้นไปบนฝั่ง น้ำไม่ลึกมากนะคะ ตรงที่เราเล่นกันถ้ายืนก็อยู่ระดับเกือบๆถึงคอเรา เรากับเห็นรองเท้าตัวเองลอยผ่านไป เลยรีบเอื้อมมือไปคว้า แต่อยู่ดีๆเราเหมือนโดนกระชากลงไปในน้ำ ลงไปเลยค่ะ เราพยายามตะเกียกตะกายขึ้นมาแต่เหมือนมีมือดึงแขนเราลงไป เราตัดสินใจลืมตาดูนึกว่าเพื่อนแกล้ง แต่เรามองไม่เห็นอะไรค่ะ ด้วยความที่น้ำมันไม่ได้ใสขนาดนั้น จังหวะนั้นมีมืออีกมือดึงเราขึ้นจากด้านบน เป็นเพื่อนเราเองค่ะ เพื่อนเราถามว่า ทำอะไร เดี๋ยวก็ตายหรอก (ขออนุญาตนะคะ) เราตอบเพื่อนว่า จะไปเอารองเท้า เหมือนมีคนดึงลงไปในน้ำ เพื่อนตอบกลับมาทันทีว่า รองเท้าอยู่นี่กูเอื้อมไปหยิบมาให้แล้ว พวกกูเห็นยืนเฉยๆแล้วก้มลงเอาหน้ามุดลงไปในน้ำเนี่ย เราได้แต่งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทั้งๆที่ตัวเราตะเกียกตะกายขนาดนั้น แต่เราไม่พูดอะไรต่อ รีบขึ้นจากน้ำ อยากออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด
เราขึ้นมาได้ ก็เป็นธรรมดาของคนเราเลยค่ะ จะชอบหันมองในจุดเกิดเหตุ เราหันไปมอง สิ่งที่เราเห็นคือ หน้าคนคนนึง อยู่ใต้ผิวน้ำ แต่เรามองเห็นชัดเจนเลยค่ะ ชัดมากๆว่าเป็นหน้าเรา ใช่ค่ะ อ่านไม่ผิดแน่ หน้าเรา เราเองนี่แหละ เราในน้ำค่อยจมลงจนหายไป เราตัวสั่นไปหมด ก้าวขาไม่ออก จังหวะนั้นในหัวคือโล่งไปหมด ตาเริ่มพร่ามัว และ เป็นลมค่ะ เราเป็นลมล้มลงไป
เราตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเพื่อนคนนึงเรียกเรา เรามองไปรอบๆเพื่อนรุมล้อมเต็มไปหมด เพื่อนคนนึงถามว่า เป็นไร โอเคมั้ย ค่อยๆลุกขึ้น พร้อมกับพะยุงเราค่อยๆนั่ง เราดีขึ้น อาการต่างๆหายไป เราก็มองเพื่อนๆทุกๆคน จนไปสะดุดตาที่พฤติกรรมของจิ๊บ จิ๊บยืนมองเราพร้อมกับบีบมือตัวเองแน่น เราหันไปสบตา จิ๊บหลบตาเราทันที เราลุกขึ้นยืนได้ปกติ เดินได้ปกติ เพื่อนๆจึงพากันเก็บของเพื่อนจะกลับบ้าน
หลังจากนั้นเราและเพื่อนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน หลังจากวันนั้น ในคืนนั้น เราก็ใช้ชีวิตปกติไม่ได้อีกเลยค่ะ