ทำยังไงกับสังคมในโรงเรียนดี??

ก็คือแบบว่าไม่รู้เราทำตัวยังไงเพื่อนทั้งห้องถึงไม่ชอบเราเลย บางคนไม่คุยด้วยบางคนก็คุยนะแต่ก็ยังไปนินทาเรากับเพื่อนในห้องคนอื่นๆ ใช่ซึ่งเรารู้หน้าที่เราก็เลยปรับตัวแต่เราปรับจนท้อถ้าปรับอีกทีคงไม่อยากพูดอะไรแล้ว ปรับคำพูดแต่เขาท้อกสิกใสซึ่งเราก็ทนไม่ได้จึงท้อกสิกกลับ ก็เป็นอย่างที่คาด เพื่อนทั้งห้องไม่คุยกับเรา ช่วงนั้นเราเว้งมากหันไปคุยกับใครก็ไม่กล้ามีอยู่ทางเดียวก็คือหลับในห้องเรียน เราก็เคยปรึกษากับแม่นะ แต่แม่เราก็หัคิดโบราณเคยทำแล้วแต่ก็ไม่เป็นอย่างนั้นเพื่อนทั้งห้องคงไม่คุยกับเราเหมือนเดิม เราเคยคิดจะ ฆ.ต.ต ด้วยนะแต่เราก็ทำไม่ลงเพราะอายุแค่นี้เองยังมีอนาคตอีกเยอะแต่มันทำไงได้เรื่องมันเป็นแบนี้มาสักระยะ 1อาทิตย์ได้แล้วอ่ะคือร้องไห้ทุกวันหลังกลับบ้าน แม่เราก็พูดว่า เห้อจะให้แม่ทำยังไงจะไปบังคับความคิดเขาไม่ได้หรอกนะจะให้เขามาชอบลูกตัวเองมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้ เราก็เลยมาย้อนคิดดูเอาก็จริงอย่างที่แม่พูด เช้าวันไปเรียนและคบแรกในห้องเราพยายามคุยกับเพื่อนพยายามพูดน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ อยู่กลุ่มกับเพื่อนบ้างอยู่คนเดียวบ้างซึ่งมันก็ได้ผลอยู่ช่วยให้เราไม่เหงา แค่นิดนึงสุดท้ายกินข้าวเราก็นั่งคนเดียวอยู่ดี ทุกคนมีความคดเห็นกันอย่างไรบ้างคะ ช่วยแนะมาทีเหงามากเลยอยากมีเพื่อนมากค่ะ ต้องทำตัวยังไงถึงมีเพื่อนคะะ TwT