ช่วยเเต่งกาพย์ยานี 11 บทที่2 เกี่ยวกับความรักหน่อยค่ะ

คำแรกนี้ที่ลูกพูดได้ก็คือ...แม่ ผู้ที่มอบรักแท้ดูแลฉัน ป้อนนมป้อนน้ำทุกค่ำวัน นับตั้งแต่วันนั้นยังเยาว์วัย ยังระลึกนึกถึงพระคุณแม่ มิเปลี่ยนแปรรักแม่สุดหัวใจ ทดแทนบุญคุณแม่ทุกชาติไป ลูกสุขใจแม่ยิ้มได

เมื่อเธอต้อง หมองหม่น จากคนนั้น อยากให้รู้ ว่าฉัน นั้นเจ็บกว่า แม้ยังไร้ ความหมาย ในสายตา ในอุรา ของฉัน นั้นห่วงใย ​ขอเป็นผ้า ที่วาง อยู่ข้างเธอ พร้อมเสมอ เมื่อตอน เธออ่อนไหว จะไม่ถาม น้ำตา มาจากใค

ป่านนี้เธอ เป็นอย่างไร อยู่ไหนหนอ มีคนคลอเคลียข้างอยู่บ้างไหม กายใจสุข ทุกข์หรือไม่ เป็นเช่นไร มีหรือไม่ ใครคนใหม่ ในใจเธอ เคยหวนคิด ถึงฉัน นั้นบ้างไหม มีหรือไม่ มีบ้างไหม เมื่อใจเผลอ เคยคิดไหม ว่าอย

***คิดถึงเหลือเกิน*** อยากจะบอกออกไปให้รู้ว่า แม้นเวลาผ่านกาลนานแค่ไหน ครั้งเราต้องห่างกันนั้นแสนไกล แต่ดวงใจใฝ่เพ้อละเมอครวญ ยามราตรีเงียบงันฉันมิหลับ นอนกระสับกระส่ายร่ำไห้หวน คิดถึงเมื่อวา