ระบาย รู้สึกบ้านไม่ใช่เซฟโซน

เรื่องมีอยู่ว่าครอบครัวเรามีพ่อที่ว่างงาน และมีแม่จบแค่ป.4ทำงานหาเช้ากินค่ำ ซึ่งเรามีพี่น้องอยู่4คน เราเป็นคนน้องสุด เริ่มแรกพี่คนโตอยากเรียนมหาลลัยแต่แม่ไม่อยากให้เรียนเพราะกลัวเลี้ยงไม่ไหว แต่พี่ก็ยืนยันว่าอยากจะเรียนและพ่อก็มีความคิดว่าอยากให้ลูกเรียนสูงๆด้วย แต่ไม่เคยคิดจะมีความรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายเลย พี่เลยต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย และระหว่างนั้นแม่ก็ส่งด้วยแต่เราไม่ค่อยรู้เรื่องค่าใช้จ่ายตรงนี้เลย จากนั้นพอเราจบป.6 พ่อก็พาไปเรียนที่รร.ประจำจนจบม.6 และรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยจะสนิทกับคนในครอบครัวเลยสักคน คนเดียวมี่เราพูดด้วยแล้วสบายใจที่สุดคือแม่ พีคนโตจบป.ตรี ตอนเราอยู่ม.3 และพี่ก็ได้ทำงานและให้เงินแม่ทุกเดือน แม่เราก็เอามาส่งเราเรียน พอเรากลับมาบ้านแต่ละครั้งแม่จะบอกว่าให้ทำดีกลับพี่คนโตให้มากๆ เขาเลี้ยงเรมา ส่งค่าเทอมให้ เราก็ทราบซึ้ง แต่ด้วยความที่พี่เราเป็นคนชอบพูดตรงๆ เวลาโมโหจะเรียกเราขึ้นไอ้ อี แต่เวลาเราโมโหเราเรียกเขาแบบนั้นไม่ได้เลย และพี่เราเวลาโมโหจะชอบเสียงดังจนโตก็ยังเสียงดังอยู่ จนเราไม่อยากจะทะเลาะด้วยแล้ว เราอายคนข้างบ้าน เวลารู้ว่าพี่จะกำลังเริ่มทะเลาะเราจะทำอะไรก็ได้ให้มันจบไวที่สุด ล่าสุดเรากำลังจะแต่งตัวไปทำงานซึ่งวันนั้นลาไม่ได้เด็ดขาด พี่เราเข้ามาขอใช้ครีมกันแดด เราบอกว่าให้ใช้อันเก่าให้หมดก่อน แต่มันไม่ใช้และบอกว่าทำไมจะใช้อะไรหวงตลอด ไม่นึกถึงตอนทีใช้ของมันบ้าง และเริ่มบอกว่าครีมทาตัวอันนี้มันซื้อมา เราก็บอกว่าไม่ใช่ เราเป็นคนซื้อมา และเรามันมีครีมอันนึงที่มันซื้อมาและเห็นว่าไม่ได้ใช้แล้วเราเลยหยิบมาใช้ เราเลยบอกว่าครีมอันนี้ของมันและให้มันเอาไปเลย เราจะไม่ใช้ของมัน มันก็บอกว่าแค่นี้ยืมใช้ไม่ได้ เห็นเราใช้แต่ของดีๆ(เราทำงานได้เงินเดือน 1100 ให้แม่เดือนละ5000 เสื้อผ้าทำงานเราไม่เคยซื้อเลย หาเสื้อเชิ้ตเก่าจากตู้มาใส่ และส่วนของใช้ที่อยากได้เช่นกระเป๋า รองเท้า เราก็ประหยัดเงินเก็บตังซื้อมา) มันแต่งตัวซ่อมซ่อไปทำงานเพื่อเอาเงินมาเลี้ยงเรา เคยขับรถไปส่งที่ไหนก็ไม่เคยเก็บค่าน้ำมัน (ปล.เราขับรถไม่เป็นและเวลาจะไปไหนแม่จะให้พี่ไปส่งทุกครั้ง เราไม่เคยเอ่ยปากขอ มีแต่จะบอกว่าเราไปเองได้)และบอกว่าไม่ทวงค่าเทอมก็บุญแล้ว (พูดยังงี้ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน) ในใจเราคิดว่าทุกอย่างที่มันพูดมาเราไม่เคยขอเลย แล้วมาทวงบุญคุณ จริงเราอยากเป็นหัวหน้าครอบครัวหาเงินให้ได้เยอะๆเพื่อเลี้ยงทุกคนตอนแก่ แต่พอทะเลาะกันทีไรมันก็จะมีแวบนึงในความคิดว่าเราไม่อยากอยู่รวมกับพี่เราเลย ถ้าอยู่ด้วยเราจะต้องทะเลาะกันจนแก่ตายแน่ เราเบื่อและรำคาญมาก แต่ก็ทำไรไม่ได้ ได้แต่แอบร้องคนเดียวเพราะถ้าเราพูดมันก็จะทะเลาะอีก จนตอนนี้เราไม่อยากจะอยู่บ้านนี้แล้ว ไม่อยากอยู่ร่วมกับมัน ช่วยหาทางออกให้ทีค่ะ