ต้องทำยังไงกับคำด่าว่าเกิดมาทำไมดีคะ?

เรื่องของเรื่องคือน้องสาวของเรา(ไม่ใช่น้องแท้ๆแต่เป็นลูกพี่ลูกน้องที่โตมาด้วยกัน)เราสองคนทะเลาะกันบ่อยมากจนครั้งหนึ่งเราบล็อคน้องทุกช่องทางเจอหน้าก็ไม่ยอมคุยกันเกือบเดือนเพราะตอนนั้นเหมือนจะทะเลาะกันสักอย่างแล้วรุนแรงมากๆซึ่งตัวเราอ่ะเสียความรู้สึกมากๆแต่น้องก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่อมาเราก็ปลดบล็อคน้องแล้วก็กลับมาคุยกันปกติจนน้องต้องยืมวัตถุดิบเราที่ไว้ทำขนมไปทำโครงงานซึ่งเราก็ให้ยืมทั้งยังช่วยทำจนเสร็จแล้วก็เก็บเงินค่าวัตถุดิบ น้องก็บอกว่าเดี๋ยวคืนสุดสัปดาห์ซึ่งเราก็ไม่ว่าอะไรเพราะน้องรับปากดิบดีจนกระทั่งถึงวันต้องคืนเงินน้องเรากลับบ้านดึกมาก(ประมาณห้าทุ่ม)เราก็ลืมเรื่องเงินจนนึกออกก็ทวงแล้วก็ทะเลาะกันเล็กน้อย วันต่อมาเราทักไปทวงน้องอีกรอบแล้วเราไปทำธุระข้างนอกซึ่งน้องก็เอาเงินมาคืนแต่คืนเงินสดซึ่งตอนแรกในแชทเราพูดชัดเจนตั้งแต่วันแรกที่ยืมแล้วว่าว่าขอเป็นโอนเท่านั้น(เน้นย้ำด้วยว่าขอเป็นโอน)เพราะไม่ชอบพกเงินสดเราก็ทักไปท้วงจนทะเลาะกันแล้วน้องก็หลุดพูดมาคำหนึ่งว่า‘เกิดมาทำไมว่ะ‘ทำให้ตอนนั้นสติเราหลุดไปเลยค่ะ เพราะน้องเองก็รู้ว่าตอนนี้เราป่วยเป็นโรคซึมเศร้าอยู่ซึ่งรักษามานานมากๆแล้วพอได้ยินคำนี้เราก็หลบไปตั้งสติในห้องน้ำแล้วร้องไห้ออกมาเลยเพราะก่อนหน้านั้นก็ทะเลาะกับแม่มาไม่นานก่อนจะคิดอยากตายจนเอามีดเอากรีดแขนตัวเองเป็นแผลแล้วแม่ก็เดินมาถามหน้าห้องว่าร้องไห้ทำไมเราก็ตอบตามความเป็นจริงว่าน้องมันพูดแบบนี้แม่ก็เลยไปโวยแทนเราว่าทำไมถึงพูดอย่างนี้ทั้งๆที่พี่เขาป่วยซึ่งน้องก็ตอบมาว่านึกว่าหายแล้ว เห็นทำตัวปกติแล้วก็ขอโทษแบบส่งๆซึ่งตอนนั้นเราตะโกนขึ้นมาเลยว่าไม่รับเพราะมันหลายครั้งมากจนทำให้เรามีความคิดอยากไล่น้องออกจากบ้านหลายครั้งมาก(พ่อของน้องเสียตั้งแต่เด็กส่วนแม่ก็กลับไปอยู่บ้านเกิดทำให้แม่เราเป็นคนเลี้ยงน้องมาตั้งแต่เด็กๆ) คำถามคือเราควรจัดการยังไงกับตัวเองดีคะเพราะตอนนี้น้องมันทำตัวปกติมาก พาเพื่อนมาบ้านสนุกเฮฮาเหมือนเดิมแต่เรายังจำฝังใจกับคำพูดนั้นอยู่