ไม่รู้ว่าฉันควรรู้สึกยังงัยกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังฉันลาออกจากงาน

ฉันอายุ22ปี พึ่งออกจากงานได้5-6วัน เพราะฉันรู้สึกว่างานมันหนักและไกลสำหรับฉัน ฉันรู้สึกเหนื่อยมากกับงานที่ทำ ทำ จ.-ส. โอทีบางวัน2 -4 ชั่วโมง แต่ฉันไม่ทำทุกวันหรอกนะ เพราะร่างกายฉันไม่ไหว ที่จริงเขาบังคับแหละแต่ฉันไม่ทำ อาทิตย์นึ่งที่ทำงานฉันจะทำโอที3-4วัน บางวันมีโอทีวันอาทิตย์ด้วย ฉนั้น อาทิตย์นั้นฉันแทบไม่ได้หยุด ต้องบอกว่าการเดินทางของฉันไปทำงาน ต้องไปก่อน 6.30น. ฉันต้องตื่นประมาณ 5.20เพื่อที่จะอาบน้ำแต่งตัว ไปทำงานแล้วต้องเผื่อเวลาให้ไปก่อน6.30น. เพราะรถ รง. ที่อยู่ใกล้ฉัน ห่างฉันประมา7 ก.ม. และต้องเดินทางถึง  รง. 27 กม. ฉันทำงานได้ประมาณ1เดือน จนก่อนวันสุดท้ายที่ฉัน  ตัดสิ้นใจ ไม่อยากทำงานที่  รง. นี้แล้วคือ ฉันเป็นลม 5555 ทุกคนอาจจะมองว่าฉันอ่อนแอ หรืออะไรแต่ฉันคิดว่าไม่คุ้มกับร่างกายฉันเลย เวลามีโอที4 ชม. ถึง 21.30 กว่ารถจะออกต้อง21.45 วนไป เซ็นเอกสารการออกที่หน้าโรงงาน ซึ่งต้องอ้อมเข้าไปอีกซอยนึ่ง ใช้เวลานิดหน่อย แล้วกว่าจะถึงห้องก็ จะ5ทุ่ม ดีที่แฟนทำอาหารไว้รอ มีเวลานอน 5-6 ชม. รง.ที่ฉันทำมันก็ค่อนข้างที่จะหนักอยู่นะ ทำงานกับสายพาน คนจีนที่เร่งเราตลอด ถ้าไม่ทันใจเขาก็ด่าเรา ตกไลน์ก็มองหน้า ทำหงุดหงิดใส่ (เราแบบน้ำตาซึมเลยตอนนั้น คิดว่างานหนักแล้วแถมร้อน พัดลมโดนบ้างไม่โดนบ้างก็พอตัวอยู่แล้ว แล้วต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก) ยาวมากพอเเล้วก็เข้าเรื่อง วันเสาร์ที่ผ่านมาน้องของแฟนมาพักด้วย1วัน แล้วเอาแฟนเขามาด้วย จะเรียกแฟนของน้องแฟนฉันว่า  ผญ. แล้วกัน ฉันเลิกงานฉันก็นนั่งคุย ผญ. เขาก็ถามเรื่องงานเป็นไงบ้าง ฉันก็เล่าให้เขาฟังว่าวันนี้ ฉันไม่โอเค ฉันเป็นลมดีที่คนขับรถช่วย  แล้วรีบเอายาดมยาหม่อง เอามาให้ฉัน ฉันก็เลยเล่าต่อว่าสงสัยจะพักผ่อนไม่พอแล้วอากาศก็ร้อนด้วย พัดลมถูกบ้างไม่ถูกบาง เเล้วก็พูดเกี่ยวกับงานๆ (ฉันคิดว่าฉันผิดเองที่ไปบ่นให้ ผญ. ฟัง สัก ก็เป็นน้องสะใภ้ฉันแหละ บ่นเหนื่อยอยู่นะ แต่เงินโอเคประมาณนี้) วันรุ่งขึ้นฉันแบบว่าลุกไม่ขึ้น555 หรือว่าคิดไปเอง มันก็ลุกไม่ขึ้นทุกวัน เสียงนาฬิกาปลุก 5.20 น. น้ำตาก็ซึมออกมา (ฉันอยากจะบอกว่าฉันร้องไห้แถบทุกวันที่ออกไปทำงาน ) ฉันก็เลยปลุกแฟน แล้วบอกเขาว่า เธอ.เค้าไม่ไหมแล้ว เค้าไม่อยากไปทำงานแล้ว เค้าไม่ไหวจริงๆ แฟนฉันก็บอกกับฉันว่าแล้วเธอจะออกหรอ ฉันตอบว่าใช่ งั้นจะพาไปลาออก (จริงๆคุยกับแฟนหลายครั้งแล้วว่าจะออกแต่กลัวไม่ได้เงิน ทำจนแน่ใจว่าได้เงินถึงออก) ฉันก็ออกตั้งแต่วันนั้นเลย แล้วน้องแฟน กับผญ. เขาก็รู้เพราะยังไม่กลับ ตอนแรกว่าจะกลับบ้านพร้อมน้องแฟนกับ ผญ. ไปๆมาๆก็เลยไม่ไป และแล้ววันนี้ แม่ฉันก็โทรมา คำแรกที่ถามออกมาว่า  ออกงานแล้วหรอ ฉันก็อึ้ง เพราะยังไม่บอกเเม่ กลัวและอายที่รู้สึกเราไม่มีความอดทนสักนิดเลย แค่นี้ก็ทำไม่ได้ แม่ก็บอกอีกว่า  ทำไมต้องให้แม่รู้เป็นคนสุดท้ายทั้งที่จริงแม่ก็ต้องรู้ก่อนเพื่อนเลย มีอะไรทำไมไม่บอก เกิดอะไรขึ้น(แม่ร้องไห้) ทำไมทุกทีแม่ต้องรู้เป็นคนสุดท้าย มีอะไรก็ปรึกษาสิ บอกสิ รู้ไหมว่าแม่เป็นห่วงแค่ไหน นอนไม่หลับตั้งแต่เมื่อวานที่ เขาบอกแม่ว่าหนูลาออก เพราะเเค่ ร้อนไม่มีพัดลม (เขานี้หมายถึงแม่แฟน) เป็นอย่างที่เขาว่าจริงหรอลูก ตกลงนี้หนูมีความอดทนบ้างไหม ภาระหนูเยอะนะ เป็นห่วงจนนอนไม่หลับเลยรู้ไหม แล้วโทรเมื่อวานทำไมไม่รับ ทำไรอยู่ (ที่ฉันไม่รับแม่เพราะฉันไม่กล้า ไม่กล้าที่จะบอกว่าฉัน ออกจากงานแล้ว ไม่กล้าบอกว่าฉันความอดทนไม่ดีพอฉันอายแม่ ที่ต้องพูดว่า แม่หนูออกจากงานแล้ว) แม่ก็พูดขึ้นอีกว่า ทำไม่ให้แม่พูดอยู่คนเดียว พูดออกมาเถอะลูก ฉันก็เลยว่า หนูไม่กล้าบอก หนูอายที่หนูไม่มีความอดทนมากพอ แม่ก็พูดว่า แม่รู้หนูไม่ค่อยสบาย (ฉันมีปัญหากับลำไส้ และการขับถ่าย)กินข้าวหรือยัง ซื้อยามากินสิที่หนูซื้อให้พ่อ กินบำรุงตัวเอง จะได้ไม่ป่วยบ่อย ..กินแล้วค่ะหนูกินแล้วพรุ่งนี้หนูจะซื้อยาบำรุงมากิน แม่ก็ถามขึ้นอีกว่า แล้วทำไม่แม่แฟนถึงบอกกับแม่อย่างนั้น ฉัน. ก็คงฟันจาก ผญ. แม่.ชั่งเถอะ ใครจะคิดยังงัยก็ชั่ง แม่เข้าใจหนูแล้ว .ตัดสาย. ตลอดเวลาที่คุยกับแม่แฟนฉันก็นั่งอยู่ข้าง ไม่รู้ว่าได้ยินหรือแกล้งไม่ได้ยิน เพราะเขาก็นั่งเล่นเกมอยู่ หนูก็นเลยพูดกับแฟนว่า แม่แฟน พูดอย่างนี้ เธอไปพูดให้เขาฟังหรอ แฟนหนูก็ปฏิเสธ ก็คงจะเป็นน้องชายแฟนกับ ผญ. เป็นคนบอก บอกว่าที่ฉันออกงานเพราะฉันร้อน ไม่มีแอร์ อยู่ไม่ได้ ฉันก็เลยออกจากงาน ..(เมื่อวันก่อนพ่อแฟนโทรมาก็พูดประมาณว่า ไหนบอกจะกลับบ้าน ถ้ากลับบ้านทำงาน3เดือนได้ไหมให้ล่วงหน้าเลยเอาไหม) เราก็แอบน้อยใจ เขาคงจะมองเราไม่อดทนงาน  ขี้เกียจ 😔ทุกอย่าง ก็คงใช่อย่างที่เขาคิดล่ะ แล้วฉันก็เลยพูดกับแฟนว่า ผญ. ก็คงบอก อย่างนั้นแหละ ก็ตามใจก็ให้เขาชื่นชอบลูกสะใภ้คนโปรดของเขาไป ส่วนฉันเป็นได้เเค่คนที่เกียจที่ไม่มีอะไรดีเลย แฟนก็ว่า เขาคงไม่คิดอย่างนั้นหรอก ไอ้เราก็แอบบน้อยใจอยู่นะ ทำไมเวลานี้ไม่พูดเเทนเราบ้าง แล้วเวลาผิดใจกัน มีปัญหากัน ก็บอกแต่เขา ไม่คุยกันเอง😔 ต้องบอกให้พ่อแม่รู้ แล้วเขาก็มาว่าให้พ่อแม่ฉันฟัง เเล้วแม่ฉันก็มาบอกฉันอีกที โธ่ชีวิต ฉันไม่รู้ว่าฉันจะรู้สึกกับน้องแฟนกับ ผญ.  ยังไง ที่ไปพูดให้เขาดข้าใจแบบนั้น แล้วฉันก็ ไม่รู้จะรู้สึกกับแฟนยังงัย เขาไม่ออกมาปกป้องฉันสักนิด ทั้งคาวมรู้สึก เขามีเเค่หัวเราะยิ้มแห้งแล้วบอกว่า แม่แฟน คงไม่คิดแบบนั้นหรอก (ถ้าไม่คิดจะพูดออกมาได้ไง) ตอนนี้ฉันรู้สึกน้อยใจ เสียใจ เศร้าทุกอย่าง ใครจะรู้ดีกว่าฉัน ความเศร้ามันอยู่กับฉันมาเป็นปีแล้วเหมือนกัน ..ฉันอาจจะเรียงคำหรืออธิบายในนี้ไม่ค่อยเข้าใจ เพราะตอนนี้ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ฉันไม่หวังให้ใครมาอ่าน แต่ฉันแค่อยากระบาย มันนอนไม่หลับ ไม่กล้าคุยกับแฟนต่อ เพราะนั้นก็ครอบครัว ฉันขออยู่ตรงนี้แล้วกัน ..ขอบคุณ..