สวัสดีครับทุกคน
ขอเล่าประสบการณ์ที่เลวร้ายอันแสนเจ็บปวด เกิดมาเป็นเด็กกำพร้า ชีวิตรันทด จนตอนนี้อายุ25ปีแล้ว ชีวิตไม่มีอะไรเลย
ตั้งแต่เกิดมาเป็นเด็กกำพร้าครับ ถูกทิ้งตั้งแต่เด็ก ก็ยังไม่ได้เจอพ่อแม่เลยสักครั้งนึง พยายามตามหาพ่อแม่ในอินเทอร์เน็ตบ้าง ในโซเชียลบ้าง แต่ก็ไม่มีวี่แวว หาทุกวิถีทางจนรุ้สึกว่าท้อแท้และสิ้นหวัง ชาตินี้คงไม่ได้เจอพ่อแม่แล้วแน่ๆ แต่ยังมีโชคอยู่บ้างที่ได้อยู่สถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า มีที่อยู่อาศัย มีที่เรียน มีข้าวกิน จนเรียนจบแค่ ม.6
และได้ตัดสินใจออกจากที่นั้น และมีเงินเก็บแค่1000กว่าบาท(ตอนนั้นคิดว่าเยอะมากนะครับ) ด้วยที่ตัวเองคิดว่าออกมาทำงานน่าจะได้เงินและอยากเจอสังคมด้วย แต่ผิดจากที่คาดเอาไว้ ชีวิตลำบากกว่าเดิมมอีก555 หางานมาหลายวัน หาไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่ที่ไหนรับ เงินเก็บก็เริ่มหมด
ต้องเร่ร่อนหางานทำ งานอะไรก็ได้ งานเซริฟตามร้านอาหาร ร้านกาแฟ ร้านสะดวกซื้อ ฯลฯ หามาหลายที่ก็ไม่มีที่ไหนรับเลย T_T
จนต้องหาข้าวในถังขยะ(ตอนเด็กทำบ่อย) ขอข้าวจากร้านค้าตามตลาดบ้าง และผมอายมากเลยครับที่ต้องออกมาขอทานเพื่อให้มีข้าวกินในแต่ละวัน
ไม่มีที่ซุกหัวนอน นอนอยู่ทุกที่ครับ ใต้สะพานลอยบ้าง ป้ายรถเมล์ ตามปั้มต่างๆ เป็นต้น
จนได้งานทำ ตอนนั้นดีใจมากครับ ถึงจะเป็นร้านอาหารเล็กๆ แต่ยังได้เงินครับ เป็นเด็กล้างจาน ได้วันละ 200 บาท ด้วยที่ผมทำงานครั้งแรกไม่รู้ว่าค่าแรงเท่าไร ทำๆไปเพื่อความอยู่รอด จนตอนนี้ก็ยังทำอยู่ที่ร้านเดิม แต่เงินได้เป็น300 บาทแล้ว แต่ยังรู้สึกไม่พอค่าใช้จ่ายในแต่ละวัน ไม่รู้ว่าอนาคตผมจะเป็นอย่างไร ผมอยากจะรีบตายไปจากโลกนี้สักที ผมเบื่อ ชีวิตนี้ไม่มีอะไรเลย ทรมานมากครับ
ที่ตั้งกระทู้นี้ ผมอยากขอคำแนะนำหน่อยให้ชีวิตดีกว่านี้ได้มั้ย??
เกิดมาเป็นเด็กกำพร้า ใครพอที่จะมีคำแนะนำให้ชีวิตดีกว่านี้บ้างมั้ย
ขอเล่าประสบการณ์ที่เลวร้ายอันแสนเจ็บปวด เกิดมาเป็นเด็กกำพร้า ชีวิตรันทด จนตอนนี้อายุ25ปีแล้ว ชีวิตไม่มีอะไรเลย
ตั้งแต่เกิดมาเป็นเด็กกำพร้าครับ ถูกทิ้งตั้งแต่เด็ก ก็ยังไม่ได้เจอพ่อแม่เลยสักครั้งนึง พยายามตามหาพ่อแม่ในอินเทอร์เน็ตบ้าง ในโซเชียลบ้าง แต่ก็ไม่มีวี่แวว หาทุกวิถีทางจนรุ้สึกว่าท้อแท้และสิ้นหวัง ชาตินี้คงไม่ได้เจอพ่อแม่แล้วแน่ๆ แต่ยังมีโชคอยู่บ้างที่ได้อยู่สถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า มีที่อยู่อาศัย มีที่เรียน มีข้าวกิน จนเรียนจบแค่ ม.6
และได้ตัดสินใจออกจากที่นั้น และมีเงินเก็บแค่1000กว่าบาท(ตอนนั้นคิดว่าเยอะมากนะครับ) ด้วยที่ตัวเองคิดว่าออกมาทำงานน่าจะได้เงินและอยากเจอสังคมด้วย แต่ผิดจากที่คาดเอาไว้ ชีวิตลำบากกว่าเดิมมอีก555 หางานมาหลายวัน หาไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่ที่ไหนรับ เงินเก็บก็เริ่มหมด
ต้องเร่ร่อนหางานทำ งานอะไรก็ได้ งานเซริฟตามร้านอาหาร ร้านกาแฟ ร้านสะดวกซื้อ ฯลฯ หามาหลายที่ก็ไม่มีที่ไหนรับเลย T_T
จนต้องหาข้าวในถังขยะ(ตอนเด็กทำบ่อย) ขอข้าวจากร้านค้าตามตลาดบ้าง และผมอายมากเลยครับที่ต้องออกมาขอทานเพื่อให้มีข้าวกินในแต่ละวัน
ไม่มีที่ซุกหัวนอน นอนอยู่ทุกที่ครับ ใต้สะพานลอยบ้าง ป้ายรถเมล์ ตามปั้มต่างๆ เป็นต้น
จนได้งานทำ ตอนนั้นดีใจมากครับ ถึงจะเป็นร้านอาหารเล็กๆ แต่ยังได้เงินครับ เป็นเด็กล้างจาน ได้วันละ 200 บาท ด้วยที่ผมทำงานครั้งแรกไม่รู้ว่าค่าแรงเท่าไร ทำๆไปเพื่อความอยู่รอด จนตอนนี้ก็ยังทำอยู่ที่ร้านเดิม แต่เงินได้เป็น300 บาทแล้ว แต่ยังรู้สึกไม่พอค่าใช้จ่ายในแต่ละวัน ไม่รู้ว่าอนาคตผมจะเป็นอย่างไร ผมอยากจะรีบตายไปจากโลกนี้สักที ผมเบื่อ ชีวิตนี้ไม่มีอะไรเลย ทรมานมากครับ
ที่ตั้งกระทู้นี้ ผมอยากขอคำแนะนำหน่อยให้ชีวิตดีกว่านี้ได้มั้ย??