เป็นคนถนอมน้ำใจคนมาก ยิ่งกับคำพูดคำจาแล้วนี่ เป็นต้องเออออกับเขาไปซะตลอด จนดูกลายเหมือนเป็นลูกแหง่ ครั้นพอลองฝืนจิตใจให้แข็งขันลองแย้งบ้างในบางครั้งในบางเรื่อง ที่ไม่ค่อยจะถูกต้องไม่ถูกหลัก กลับเก็บมาครุ่นคิด กลัวคำพูดเราขัดใจเขาทำเขาครุ่นคิดขัดข้องหมองใจคิดหนัก สงสารเขาซะงั้น ควรจะยังไงดีครับผม

ผิดพลาดขออภัย ขอบคุณครับผม