สวัสดีครับ ผมมีเรื่องทุกข์ใจเกี่ยวแฟนครับ บอกก่อนว่า ผมกับแฟนเป็น ผช ทั้งสองครับ อยากจะปรึกษาอะครับ ผมเป็นคนนึงถ้ามีแฟนแล้วจะรัก จะห่วงใย และมีอะไรจะนึกถึงคนแรกเสมอ ผมกับแฟนคบกันมาได้ไม่นานครับ 7-8 เดือนเอง ปัญหามีอยู่ว่าทุกครั่งที่ผมถามเขา กินข้าวยัง หรือทำอะไรอยู่ เขามักจะตอบผมแบบไม่อยากคุยด้วย บางครั้งผมอยู่ดีๆก็โกรธผมขึ้นมา โดยที่ผมเองก็งง โกรธในเรื่องที่ไม่ควรจะโกรธด้วยซ้ำ แค่ผมถามว่า เหนื่อยมั้ยครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับบอกเค้าได้นะครับ  ประโยคประมาณแบบนี้ทุกคำถามที่ผมถามเขาไป ผมถามด้วยความรัก ความห่วงใย แต่เขากลับนึ่งเฉยทุกครั้งเลยครับที่ผมถาม แต่เมื่อเวลาที่เป็นเพื่อนหรือคนอื่นถามอะไรเขา เขาก็ตอบดีได้ครับ มันเป็นอะไรที่น่าเศร้ามากเลยครับ และเวลาที่เขาทำอะไรเขามักจะเอาผมไว้ทีหลังเสมอ หรือ บางครั้งอาจลืมผมไปเลยครับ เเละเป็นผมเองที่จะต้องทักหาเขา ผมกับแฟนเราอายุห่างกันแค่2 ปี  ที่ผมตัดสินใจเป็นแฟนกับเขาเพราะเห็นว่าเป็นรุ่นพี่ ก็คิดว่าเวลามีเรื่องอะไรกันน่าจะคุยกันด้วยเหตุผลกันได้ และระยะทางผมกับแฟนก็อยู่ไกลกันมาก แฟนผมอยู่ภาคอีสานส่วนผมอยู่ภาคใต้ครับ แต่ผมก็ได้ไปหาเขาตลอด ตอนปิดเทอม  แต่อย่างว่าละครับมันก็รู้สึกเศร้าและแอบร้องให้ที่อุตส่าบินข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อไปหาเขา  แต่เขาดันทำแบบนี้ใส่ แต่ตัวผมเองก็ยังรักเขามากถึงจะโดนแบบนี้และก็อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าผมก็ต้องขึ้นไปอยู่ใช้ชีวิตกับเขาแล้ว แต่ผมกลัวว่าไปอยู่กับเขาแล้วจะโดนทำพฤติกรรมอะไรแบบนี้ใส่อีกอะครับ  ถ้าเป็นพี่ๆเพื่อนๆทุกๆคนจะทำยังไงอะครับ