ครอบครัว ความคาดหวัง ชีวิตที่เราไม่มีทางรู้

กระทู้สนทนา
เราไม่เคยเล่นพันทิป และไม่รู้ว่าเราจะแท็คห้องไหนอะไรยังไง ต้องขออภัยด้วยถ้าแท็คห้องผิด  สิ่งที่เราจะพูดต่อไปนี้ มันจากเรื่องจริง จากชีวิตจริงๆของเรา ที่เอาไปทำเป็นหนังเป็นละครน้ำเน่าได้เรื่องใหญ่ๆได้เลย  เราเป็นทั้งผู้กระทำและผู้ถูกกระทำในเวลาเดียวกัน  เราถูกรับเลี้ยงมาโดยครอบครัวๆนึง เป็นครอบครัวที่มีฐานะพอสมควร  ตอนเด็กๆเราจำได้ว่าเรามีความสุขมากๆ มีพ่อมีแม่มียันคนขับรถไปรับไปส่ง  เหตุที่เขารับเรามาเลี้ยงเพราะภรรยาเขามีลูกไม่ได้เพราะตกม้าตอนขี่ขึ้นเขา เราได้รับความดูแลจากเขาแบบ 100% ตั้งแต่เด็กจนโต ส่งเสียให้เรียนดีๆ เหมือนจะเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ  แต่ภายใต้ความสมบูรณ์แบบมันตามมาด้วยความคาดหวัง เขาคาดหวังในตัวเรามากเกินไป  และเราเป็นในแบบที่เขาอยากให้เป็นไม่ได้ สุดท้ายความรักความอบอุ่นที่มีให้มันก็เริ่มจางหายไปประจวบกับ พ่อกับแม่ตัดสินใจแยกทางกัน และชีวิตเรามันเริ่มจะออกทะเลตั้งแต่ตอนนี้  เพราะโยนกันไปโยนกันมาที พ่อมั่งแม่มั่ง จนความรู้สึกและคำถามต่างๆนาๆเริ่มผุดขึ้นมาในหัวของเรา ในวัยที่กำลังเริ่มโตเป็นสาว  ความรู้สึกที่ว่า เราไม่ใช่ครอบครัวของเขาแล้ว แต่เขายังส่งเสียเราให้ได้เรียนดีๆอยู่เราได้เรียนยันเซนต์จอห์นฯรุ่นเดียวกับดาราและผู้กำกับท่านนึง ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่เชื่อนะว่า ทุกวันนี้เขาจะได้มาเป็นดาราและผู้กำกับ  และสุดท้ายชีวิตเรามันก็พัง เราเรียนไม่จบและได้ออกมาใช้ชีวิต พ่อแม่ก็เริ่มหางเหิน ออกไปทีละนิดๆ ชีวิตจากที่เคยสุขสบาย ก็เริ่มลำบาก และมันก็บากจริงๆในที่สุด เพราะว่าแม่เราดันมาตาย  เคว้งหนักสุดๆเพราะในตอนสุดท้ายเราเลือกที่จะอยู่กับแม่ เพราะพ่อมีครอบครัวใหม่  ชีวิตเราพัง แต่บนความพังๆยังมีความโชคดีอยู่ คือแม่เรามักจะสอนเสมอว่า"หนักเอาเบาสู้ =รอด" แม่ไม่ทิ้งอะไรไว้ให้เลยนอกจากความขยัน เราโชคดีตรงนี้ เราทำมาแล้วแทบทุกงาน ตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ ทั้งอาชีพที่ดีและอาชีพที่คนค้นด้อยค่า เราผ่านมันมาหมดแล้ว ในวันที่ไม่มีเงิน เราเดินหางาน จนรองเท้าแทบขาด รับจ้างล้างถ้วยล้างจานก็เอา  สิ่งที่เราอยากจะบอกกับทุกคนคือ เมื่อคุณมีโอกาศ คุณจงคว้าโอกาสนั้นไว้ แม้มันจะอยู่บนความคาดหวังของใครสักคนก็ตาม เป็นตามที่เขาหวังเถอะ ไม่งั้นชีวิตคุณจะเปลี่ยน และจะร่วงจากฟ้าได้ง่าย และถ้าเมื่อไหร่ก็ตามที่มันเป็นแบบนั้นแล้ว คุณก็ต้องเตรียมรับมือกับมันให้ได้ เพราะ คำว่า "รวย" กับ " มีกินกับไม่มีกิน มันคนละโลกกันจริงๆ เราเลือกที่จะปฏิเสธความคาดหวัง เราต้องรับมือกับสิ่งที่ตามมาให้ได้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่