สวัสดีครับ 🙏
ผมกับแฟนเพิ่งคบหาดูใจกันได้เกือบๆ 1 ปีแล้ว ผมอยู่บ้านของพ่อ แม่ ส่วนแฟนอยู่บ้านของแม่ พ่อเลี้ยง และลูก 2 คน บ้านเราก็ไม่ไกลกันมาก ประมาณ 30 กิโลนิดๆ ด้วยวัยต่างคนต่างทำงาน มีเวลาว่างก็โทรหา เลิกงานไปกินข้าวด้วยกันบ้าง แฟนเคยผ่านการมีครอบครัวมาแล้ว มีลูกด้วยกัน 2 คน ลูกๆ ของแฟนก็โตกันแล้ว คนเล็กอยู่ชั้น ป.3 คนโตอยู่ชั้น ม.2 ซึ่งเขาก็บอกผมในช่วงคบหาเดือนที่สอง ช่วงนั้นผมเองก็คิดอยู่จะยังไงต่อดี ซึ่งผมเองไม่ได้มีอคติอะไรกับผู้หญิงแม่หม้าย แต่ไม่เป็นไร ขอบคุณเขาที่บอกกัน ได้พูดคุยปรับความเข้าใจ ผมก็โอเค รับได้ในเรื่องนี้
ในความสัมพันธ์ของเราค่อนข้างจะไปได้ด้วยดี มีอุปสรรคบ้าง แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยการให้อภัย
ผมกับแฟนได้วางแพลนกันไว้จะซื้อบ้านหลังใหม่ในปีหน้า และตัวผมเองก็อยากมีลูกกับเขาด้วยกัน 1 คน แต่ทางแฟนยังไม่พร้อมมีลูกคนที่ 3 ผมก็โอเคไม่เป็นไร ไว้ปีหน้าซื้อบ้านเสร็จ แล้วค่อยว่ากันอีกทีเนอะ แต่ช่วงนี้ทางแฟนมีงานวันเกิดของรุ่นพี่ และเพื่อนค่อนข้างจะบ่อย (เพื่อนแถวบ้านส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย)
ผมไม่เคยรู้จัก แต่เพื่อนที่ทำงานพอรู้จักบ้าง ถ้าวันไหนไม่ดึกมากแฟนเมาผมก็ไปรับ ส่งที่บ้านได้ บางครั้งก็ดึกไม่ไหวไปรับ เพราะต้องตื่นไปทำงานพรุ่งนี้ แฟนผมเองก็เช่นกัน แล้วเพื่อนๆ แถวบ้านหลายคนก็พามาส่งแฟนที่บ้าน แต่ทุกครั้งเขาบอกผมตลอดว่าไปงานวันเกิดนะ ผมจะถามเขาตลอดขับรถกลับไหวไหม จะกลับกี่โมง ประมาณนี้ครับ แต่ล่าสุดเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา แฟนได้บอกว่าเดี๋ยววันนี้เลิกงานแล้ว จะไปงานวันเกิดเพื่อน จะไปร้านนั่งชิลนี้นะ กลับเวลาประมาณนี้ เสร็จงานวันเกิดแล้วจะไปหา ให้รอก่อนอย่าเพิ่งหลับ ผมเองก็อื้ม.....ไปอีกแล้วเหรอ ผมเองก็ไม่อยากมีปัญหาอะไร โตๆ กันแล้ว เข้าใจๆ
ผมก็ถามขับรถไหวไหม ให้ไปรอรับไหม เขาก็บอกไม่ต้องมา ไหว กินไม่เยอะนิดเดียว ผมก็โอเค ถ้าไม่ไหวก็โทรมาบอกละกันเนอะ
ก่อนถึงเวลาที่จะกลับครึ่งชั่วโมง ผมเองก็โทรไปถามว่าไหวไหม ขับรถได้รึเปล่า แฟนก็ยืนยันคำเดิม ชัวร์นะ ผมก็โอเคๆ ถ้าจะกลับแล้วโทรมานะเป็นห่วง
จนถึงเวลาที่แฟนบอกจะกลับ ผมก็ดูเวลามันก็เลทมาครึ่งชั่วโมงล่ะ ก็เลยโทรไปด้วยความเป็นห่วง แต่ดันไม่รับสาย ก็เลยคิดสงสัยติดลม กะว่ารอเวลาร้านปิดค่อยโทรไปใหม่ และแล้วถึงเวลาร้านปิดตีสอง ก็โทรไปใหม่ไม่รับเหมือนเดิมโทรไปหลายสายมาก ทีนี้ผมว้าวุ่นใจแหละ แฟนเป็นอะไรรึเปล่า
ตัดสินใจขับรถไปที่ร้านเลยดีกว่า เวลาที่ผมไปถึงร้านอ่ะปิดแล้ว เห็นพนักงานเขาเก็บโต๊ะอยู่ หันไปเจอแฟนนั่งเมาอยู่กับเพื่อนๆ เราเลยรบกวนให้พี่ในร้านไปเรียกแฟนให้หน่อย เกรงใจแฟนไม่อยากให้เขาอายเพื่อนว่า ผช.มาตาม 55 แต่แฟนก็ไม่ออกมา แล้วเพื่อน ผช. ของแฟนก็เดินมาถามว่าผมเป็นอะไรกัน ผมก็บอกแฟนครับ พอดีเป็นห่วงเขาติดต่อไม่ได้เลย เขาก็เข้าใจเดินไปเรียกให้ สักพักเพื่อนเขาเดินออกมาบอก แฟนไม่อยากคุยด้วย แฟนบอกไม่รู้จักผม! ผมก็ห๊ะอะไรนะ ได้ยินคำนี้ก็สะอึกครับ แต่เพื่อนๆเขาก็ดีนะครับ ผมเข้าใจพี่นะ ไว้พี่โทรคุยกันดีกว่า ตอนนี้มันเมา เดี๋ยวเพื่อนๆ ผมขับรถแฟนพี่ไปส่งเอง พี่มั่นใจได้ครับ ผมทั้งมึน ทั้งงง ยังสตั๊นท์กับคำพูดอยู่ และแฟนก็ไม่ออกมาจริงๆ ผมเลยขับรถออกจากร้านด้วยน้ำตา มันพูดอะไรไม่ออกจริงๆ ครับ
ขอโทษแล้ว ขอโทษเล่า มันจะออกมาจากใจจริงๆ หรือแค่พูดให้มันผ่านๆไป
ในมุมมองของพี่ๆ เพื่อนๆ ที่ได้อ่าน ผมควรจะไปทางไหนต่อดี?
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะครับ ขอบคุณครับ🙏
ด้วยความเป็นห่วงเลยไปหา แต่บอกไม่รู้จัก!
ผมกับแฟนเพิ่งคบหาดูใจกันได้เกือบๆ 1 ปีแล้ว ผมอยู่บ้านของพ่อ แม่ ส่วนแฟนอยู่บ้านของแม่ พ่อเลี้ยง และลูก 2 คน บ้านเราก็ไม่ไกลกันมาก ประมาณ 30 กิโลนิดๆ ด้วยวัยต่างคนต่างทำงาน มีเวลาว่างก็โทรหา เลิกงานไปกินข้าวด้วยกันบ้าง แฟนเคยผ่านการมีครอบครัวมาแล้ว มีลูกด้วยกัน 2 คน ลูกๆ ของแฟนก็โตกันแล้ว คนเล็กอยู่ชั้น ป.3 คนโตอยู่ชั้น ม.2 ซึ่งเขาก็บอกผมในช่วงคบหาเดือนที่สอง ช่วงนั้นผมเองก็คิดอยู่จะยังไงต่อดี ซึ่งผมเองไม่ได้มีอคติอะไรกับผู้หญิงแม่หม้าย แต่ไม่เป็นไร ขอบคุณเขาที่บอกกัน ได้พูดคุยปรับความเข้าใจ ผมก็โอเค รับได้ในเรื่องนี้
ในความสัมพันธ์ของเราค่อนข้างจะไปได้ด้วยดี มีอุปสรรคบ้าง แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยการให้อภัย
ผมกับแฟนได้วางแพลนกันไว้จะซื้อบ้านหลังใหม่ในปีหน้า และตัวผมเองก็อยากมีลูกกับเขาด้วยกัน 1 คน แต่ทางแฟนยังไม่พร้อมมีลูกคนที่ 3 ผมก็โอเคไม่เป็นไร ไว้ปีหน้าซื้อบ้านเสร็จ แล้วค่อยว่ากันอีกทีเนอะ แต่ช่วงนี้ทางแฟนมีงานวันเกิดของรุ่นพี่ และเพื่อนค่อนข้างจะบ่อย (เพื่อนแถวบ้านส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย)
ผมไม่เคยรู้จัก แต่เพื่อนที่ทำงานพอรู้จักบ้าง ถ้าวันไหนไม่ดึกมากแฟนเมาผมก็ไปรับ ส่งที่บ้านได้ บางครั้งก็ดึกไม่ไหวไปรับ เพราะต้องตื่นไปทำงานพรุ่งนี้ แฟนผมเองก็เช่นกัน แล้วเพื่อนๆ แถวบ้านหลายคนก็พามาส่งแฟนที่บ้าน แต่ทุกครั้งเขาบอกผมตลอดว่าไปงานวันเกิดนะ ผมจะถามเขาตลอดขับรถกลับไหวไหม จะกลับกี่โมง ประมาณนี้ครับ แต่ล่าสุดเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา แฟนได้บอกว่าเดี๋ยววันนี้เลิกงานแล้ว จะไปงานวันเกิดเพื่อน จะไปร้านนั่งชิลนี้นะ กลับเวลาประมาณนี้ เสร็จงานวันเกิดแล้วจะไปหา ให้รอก่อนอย่าเพิ่งหลับ ผมเองก็อื้ม.....ไปอีกแล้วเหรอ ผมเองก็ไม่อยากมีปัญหาอะไร โตๆ กันแล้ว เข้าใจๆ
ผมก็ถามขับรถไหวไหม ให้ไปรอรับไหม เขาก็บอกไม่ต้องมา ไหว กินไม่เยอะนิดเดียว ผมก็โอเค ถ้าไม่ไหวก็โทรมาบอกละกันเนอะ
ก่อนถึงเวลาที่จะกลับครึ่งชั่วโมง ผมเองก็โทรไปถามว่าไหวไหม ขับรถได้รึเปล่า แฟนก็ยืนยันคำเดิม ชัวร์นะ ผมก็โอเคๆ ถ้าจะกลับแล้วโทรมานะเป็นห่วง
จนถึงเวลาที่แฟนบอกจะกลับ ผมก็ดูเวลามันก็เลทมาครึ่งชั่วโมงล่ะ ก็เลยโทรไปด้วยความเป็นห่วง แต่ดันไม่รับสาย ก็เลยคิดสงสัยติดลม กะว่ารอเวลาร้านปิดค่อยโทรไปใหม่ และแล้วถึงเวลาร้านปิดตีสอง ก็โทรไปใหม่ไม่รับเหมือนเดิมโทรไปหลายสายมาก ทีนี้ผมว้าวุ่นใจแหละ แฟนเป็นอะไรรึเปล่า
ตัดสินใจขับรถไปที่ร้านเลยดีกว่า เวลาที่ผมไปถึงร้านอ่ะปิดแล้ว เห็นพนักงานเขาเก็บโต๊ะอยู่ หันไปเจอแฟนนั่งเมาอยู่กับเพื่อนๆ เราเลยรบกวนให้พี่ในร้านไปเรียกแฟนให้หน่อย เกรงใจแฟนไม่อยากให้เขาอายเพื่อนว่า ผช.มาตาม 55 แต่แฟนก็ไม่ออกมา แล้วเพื่อน ผช. ของแฟนก็เดินมาถามว่าผมเป็นอะไรกัน ผมก็บอกแฟนครับ พอดีเป็นห่วงเขาติดต่อไม่ได้เลย เขาก็เข้าใจเดินไปเรียกให้ สักพักเพื่อนเขาเดินออกมาบอก แฟนไม่อยากคุยด้วย แฟนบอกไม่รู้จักผม! ผมก็ห๊ะอะไรนะ ได้ยินคำนี้ก็สะอึกครับ แต่เพื่อนๆเขาก็ดีนะครับ ผมเข้าใจพี่นะ ไว้พี่โทรคุยกันดีกว่า ตอนนี้มันเมา เดี๋ยวเพื่อนๆ ผมขับรถแฟนพี่ไปส่งเอง พี่มั่นใจได้ครับ ผมทั้งมึน ทั้งงง ยังสตั๊นท์กับคำพูดอยู่ และแฟนก็ไม่ออกมาจริงๆ ผมเลยขับรถออกจากร้านด้วยน้ำตา มันพูดอะไรไม่ออกจริงๆ ครับ
ขอโทษแล้ว ขอโทษเล่า มันจะออกมาจากใจจริงๆ หรือแค่พูดให้มันผ่านๆไป
ในมุมมองของพี่ๆ เพื่อนๆ ที่ได้อ่าน ผมควรจะไปทางไหนต่อดี?
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะครับ ขอบคุณครับ🙏