วัยทองกับวัยรุ่น

อายุ53แล้วส่วนเรา14ค่ะเราทะเลาะกับแม่ ทุกวันเลยค่ะแทลบจะทุกเวลาเลยบ้างที เค้าก็บ่นจนเราหงุดหงิดหรืออารมเสียจน เราเถียงกลับก็เถียงกันไปมาจนใช้ความ รุนแรงเราค่อนข้างเสียความรู้สึกง่ายมาก เวลาพูดอะไรที่ไม่ใช่ความจริงแต่เค้ายัง ยัดเยียดใส่เราเรารับไม่ได้เราเถียงเพราะ อยากเอาชนะบ้าวค่ะเราไม่เคยชนะเลย เถียงก็เหมือนท่าให้แม่หงุดหงิดพอ หงุดหงิดก็ตะคอกหรือดีเราพอเราไม่เถียง กับเป็นเราเองที่ต้องจัดการความโมโหใน ใจอยากจะกรีดใส่หน้าแม่ตัวเองแล้วด่า กลับบ้างแต่ทำได้แค่คิดกับเถียงสุดท้ายก็ เป็นเราที่ต้องจัดการความรู้สึกตัวเองเมื่อ ก่อนเรารักแม่มากค่ะแต่ช่วงเราอายุ 11 แม่ เรามีพ่อคนใหม่รับไม่ได้รู้สึกหวงแม่หรือ รำคาญพ่อใหม่หลังจากนั้นนิสัยเราก็ หงุดหงิดง่ายค่ะบวกกับแม่ทํางานเค้าอาจ จะเหนื่อยเราเข้าใจแต่ไม่จําเป็นต้องพูด หรือกระตุ้นให้เราหงุดหงิดเลยเช่นเรา กวาดบ้านกูบ้านล้างจานซักผ้าให้ทำให้ตล อดแต่เวลาเพื่อนมาบ้านก็จะพูดว่าเนี้ยลูก ฉันเป็นหงอยล่ะไม่ทำไรนอนหายใจทิ้งไป วันๆเราโครตหงุดหงิดหลังจากนั้นก็ไม่ อยากทำอีกเลยค่ะพอทำก็บ่นไม่ทำก็บ่น พอเราเถียงหรืออธิบายหน่อยก็จะมี ตะคอกใส่เราแล้วเราโครตเบื่อเบื่อที่สุดเรา รู้สึกว่าเรารักแม่น้อยลงจากแต่ก่อนขนาด แม่เรารถล้มหรือป่วยเรายังไม่เป็นห่วงเค้า ไม่เคยหายาหรือออกไปซื้อยาวันเกิด ก็แกล้งลืมไม่หนูไม่อยากพูดกับเค้าเลยค่ะ ยิ่งทะเลาะกันบ่อยเรายิ่งตีตัวห่างกับแม่ไม่ อยากให้เค้ามารับรู้อะไรกับชีวิตเราอีกเลย ค่ะบ้างทีก็อยากกลับไปรักแม่ให้เหมือน ตอนที่หนูยังเด็กแต่มันทำไม่ได้หนูมีปาก เสียงกับเค้าทุกวันจนไม่อยากคุยกับเค้า เลยค่ะเเล้วเราอยู่ห้องเช่าเล็กๆไม่มีห้องส่วนตัวด้วยเราอยากได้ความเป็นส่วนตัวเวลาเราจะสั่งหรือจะซื้ออะไรมาก็อยากรู้อยากเห็นไปหมดบ้างอย่างเค้าไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้เราไม่รู้ว่ามันใช่อารมวัยทองกับวัย
รุ่นไหมรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปเลยไปหาๆดูเค้าบอกว่าพอวัยรุ่นจะมีอารมหงุดหงิดง่ายอันนี้หนไม่รู้ว่าหนเริ่มเป็นวัยรุ่นหรือปัญหาส่วนตัวกับเเม่เราค่อนข้างอึดอัดหงุดหงิดเเค่เห็นเค้าเราก็รำคาณเเล้วค่ะอยากหนีไปอยู่ไกลๆไม่อยากให้เค้ามารับรู้อะไรกับชีวิตเราอีก