= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = 

               วันก่อนหลังจากจัดการกาแฟแก้วแรกของวันเสร็จเรียบร้อยแล้วขณะที่กำลังนั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับเครื่องยนต์เบนซินอย่างสนุกอยู่นั้นพลันก็เกิดนึกถึงชีวิตวัยรุ่นขึ้นมาอย่างที่ไม่ทันได้เตรียมตัวมาก่อนความทรงจำวันวานเมื่อตอนยังเป็นวัยรุ่นต่างวิ่งผ่านเข้ามาในห้วงคำนึงผมอย่างรวดเร็วและชัดเจนราวกับว่าเหตุการณ์ต่างๆเหล่านั้นพึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เองกระนั้นแล้วจึงทำให้ผมรู้สึกอยากแบ่งปันเรื่องราวในอดีตอันน่าตื่นเต้นและน่าตำหนิในเวลาเดียวกันกับ “วีรกรรมระห่ำฉบับวัยรุ่นสองจังหวะ” ในแบบที่บางเหตุการณ์และเรื่องราวที่ได้กระทำลงไปนั้น ต้องขอบอกว่าปาฏิหาริย์แค่ไหนแล้ว ที่ยังมีชีวิตรอดออกมาได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่จนถึงปัจจุบัน  ซึ่งหลังจากผ่านช่วงเวลาสั้นๆของการเป็นวัยรุ่นตอนนั้นมาแล้วมานั่งคิดทบทวนย้อนหลังกับสิ่งที่ตัวเองและผองเพื่อนได้ทำลงไปนั้นมันช่างน่าลงโทษให้สาสมกับการกระทำเสียจริงๆ

หากสมาชิกท่านใดมีบุตรหลานหรือเด็กอยู่ในความดูแลโปรดให้คำแนะนำพวกเขาเหล่านั้นด้วยนะครับว่าเหตุการณ์ต่างๆในกระทู้นี้ส่วนหนึ่งล้วนเกิดจากความคึกคะนองตามประสาวัยรุ่นและความกล้าไม่เกรงกลัวต่อสิ่งต่างๆตามประสาเด็กผู้ชายชนบททั่วไปในยุคนั้น

ในชีวิตเด็กผู้ชายบ้านนอกในชนบทอันทุรกันดารแห่งหนึ่งความฝันของเด็กผู้ชายชนบทแบบผมณเวลานั้นมีไม่กี่อย่างนะครับที่เด็กผู้ชายอย่างผมอยากจะเป็นเจ้าของหรือมีเหมือนคนอื่นเขาสักครั้งหนึ่งในชีวิต

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

มาพูดถึงของชิ้นแรกครับ

 ต้องบอกว่าเป็นอะไรที่ดีใจสุดๆ ครับ เพราะการที่เด็กประถมคนหนึ่งจะมีลูกฟุตบอลเป็นของตัวเองสำหรับเด็กบ้านนอกที่ลำพังการมีอาหารกินครบสามมื้อและมีชุดนักเรียนใส่ไปโรงเรียนนั้นก็ยากแล้วนั้น ต้องบอกว่าเซอร์ไพรส์สุดๆ ครับ ของชิ้นนี้ได้จากการที่ผู้ใหญ่ใจดีท่านหนึ่งให้เป็นรางวัลจากการที่สอบได้ที่หนึ่งครับ ดีใจมาก ดีใจสุดๆ ลองนึกภาพถึงลูกฟุตบอลหนังลายขาวดำยี่ห้อ MIKASA ในถุงตาข่ายดูนะครับ กลิ่นของลูกฟุตบอลใหม่ มันช่างหอมอะไรเยี่ยงนี้ ผมตอบแทนผู้ใหญ่ใจดีท่านนั้นด้วยการเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน และผลของความตั้งใจนั้นก็ทำให้ผมสอบได้ที่หนึ่งของห้องและของระดับชั้นมาโดยตลอด เสมอมา แบบที่ว่าตั้งแต่ ป1 ถึง ป6 ผมสอบได้ที่หนึ่งมาโดยตลอดไม่ได้แบ่งให้เพื่อนเลยสักเทอม ใจดำเกินไปแล้วนะผมเนี่ย