เรากับแฟนแต่งงานมีลูกด้วยกัน 1 คน ตอนเป็นคนรักกับครอบครัวรู้สึกแตกต่างกันมาก เหมือนปัญหาเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่เรารู้สึกอยากหลุดพ้นจากตรงนี้ จะเล่าปัญหาคร่าวๆนะคะ
แฟนเป็นคนดื่มบวกกับมีเพื่อนเยอะหลายกลุ่ม เวลาไปกินกับเพื่อนก็จะไม่บอกคือหายไปเลย เลิกงานก็หายไปเลยคือรู้ว่าอยู่กับเพื่อน เมื่อก่อนเราโทรตามก็จะไม่รับสายที่ตามแรกๆเพราะเป็นห่วง หลังๆมานี้เราไม่ตามเลยเค้าก็ไม่ได้คิดอะไรได้นะคะ อาทิตย์นึง 7 วันแวะดื่มไปแล้ว 6 วัน เมามาก็พูดจาเสียงดังเดินเข้าบ้านไม่ปิดประตูงี้ คือเราจะนอนก่อนก็ไม่ได้เพราะต้องคอยมาดูบ้านว่าปิดเรียบร้อยหรือยัง เราเคยแสดงออกไม่พอใจงอนก็จะหาเรื่องทะเลาะวนมาหาเรื่องว่าให้เราเป็นคนผิดอยู่ดี ตรงนี้ทำให้รู้สึกเบื่อมากๆ
เรื่องอื่นๆเค้าก็ดีระดับนึงแต่อาจจะเพราะความเคยชิน เดี๋ยวนี้มีเรื่องคุยกันน้อยมากส่วนใหญ่มีแค่เรื่องลูก เวลามีอะไรไม่สบายใจเราเลือกที่จะปรึกษาเพื่อนมากกว่า
หลายครั้งที่เรารู้สึกว่าเค้าให้ความสำคัญกับเพื่อนมากกว่าเรากับลูก บางทีรู้ว่าเราไม่พอใจก็ทำเฉยแบบให้เราหายเอง ทำเหมือนรักลูกมากแต่ก็ไม่ได้สนใจขนาดนั้นนอนเล่นเกม พอถึงเวลามาเล่นกับลูกนิดนึงว่าเราเลี้ยงลูกบ้างเล่นกับลูกบ้าง ทั้งที่งานทุกอย่างในบ้านรวมถึงของลูกเราทำหมด ทำงานนอกบ้านเหมือนกันค่าใช้จ่ายส่วนกลางหารครึ่งตลอด ของใช้ลูกของใช้ในบ้านเราซื้อเองก็ไม่เคยขอให้เค้าออกช่วยเลย เจ็บใจตรงไปกับเพื่อนจ่ายได้แต่กับเราต้องหารตลอด
จริงๆปัญหาเล็กน้อยเยอะมากจนเรารู้สึกไม่ไหวแล้ว แต่เราก็ทนทุกวันนี้ก็คิดถึงแค่ลูกบางทีก็คิดว่าหรือเราจุกจิกเกินไป ความสัมพันธ์ตอนนี้สำหรับเราก็อึดอัดอยู่เหมือนใช้ชีวิตคนเดียว กินข้าวด้วยกันไปตลาดด้วยกันปกติพอถึงบ้านต่างคนต่างอยู่
ปัญหาตอนนี้คือถ้าเราเลิกกับเค้าบ้านที่กู้ร่วมกันจะทำไงต่อ ลูกก็ยังเล็กยังไม่พอที่จะรับรู้ได้อีก เราจะตอบคำถามที่บ้านเราหรือบ้านเค้า คนอื่นๆยังไงเพราะที่ผ่านมาเราไม่ได้มีปัญหาทะเลาะกันให้คนอื่นเห็นเลย เพื่อนๆเค้าพูดกับเราด้วยซ้ำว่าทำไมเราไม่เคยบ่นเลย แบบเราเหนื่อยที่จะพูดแล้วค่ะ
หรือเรากำลังสับสนกับความรู้สึกตัวเองไหมคะ อาจจะเขียนวนไปวนมาขอโทษด้วยค่ะกระทู้แรก รบกวนช่วยแนะนำเราทีค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
อยากเลิกกับแฟนแต่ติดปัญหา คิดไม่ตก
แฟนเป็นคนดื่มบวกกับมีเพื่อนเยอะหลายกลุ่ม เวลาไปกินกับเพื่อนก็จะไม่บอกคือหายไปเลย เลิกงานก็หายไปเลยคือรู้ว่าอยู่กับเพื่อน เมื่อก่อนเราโทรตามก็จะไม่รับสายที่ตามแรกๆเพราะเป็นห่วง หลังๆมานี้เราไม่ตามเลยเค้าก็ไม่ได้คิดอะไรได้นะคะ อาทิตย์นึง 7 วันแวะดื่มไปแล้ว 6 วัน เมามาก็พูดจาเสียงดังเดินเข้าบ้านไม่ปิดประตูงี้ คือเราจะนอนก่อนก็ไม่ได้เพราะต้องคอยมาดูบ้านว่าปิดเรียบร้อยหรือยัง เราเคยแสดงออกไม่พอใจงอนก็จะหาเรื่องทะเลาะวนมาหาเรื่องว่าให้เราเป็นคนผิดอยู่ดี ตรงนี้ทำให้รู้สึกเบื่อมากๆ
เรื่องอื่นๆเค้าก็ดีระดับนึงแต่อาจจะเพราะความเคยชิน เดี๋ยวนี้มีเรื่องคุยกันน้อยมากส่วนใหญ่มีแค่เรื่องลูก เวลามีอะไรไม่สบายใจเราเลือกที่จะปรึกษาเพื่อนมากกว่า
หลายครั้งที่เรารู้สึกว่าเค้าให้ความสำคัญกับเพื่อนมากกว่าเรากับลูก บางทีรู้ว่าเราไม่พอใจก็ทำเฉยแบบให้เราหายเอง ทำเหมือนรักลูกมากแต่ก็ไม่ได้สนใจขนาดนั้นนอนเล่นเกม พอถึงเวลามาเล่นกับลูกนิดนึงว่าเราเลี้ยงลูกบ้างเล่นกับลูกบ้าง ทั้งที่งานทุกอย่างในบ้านรวมถึงของลูกเราทำหมด ทำงานนอกบ้านเหมือนกันค่าใช้จ่ายส่วนกลางหารครึ่งตลอด ของใช้ลูกของใช้ในบ้านเราซื้อเองก็ไม่เคยขอให้เค้าออกช่วยเลย เจ็บใจตรงไปกับเพื่อนจ่ายได้แต่กับเราต้องหารตลอด
จริงๆปัญหาเล็กน้อยเยอะมากจนเรารู้สึกไม่ไหวแล้ว แต่เราก็ทนทุกวันนี้ก็คิดถึงแค่ลูกบางทีก็คิดว่าหรือเราจุกจิกเกินไป ความสัมพันธ์ตอนนี้สำหรับเราก็อึดอัดอยู่เหมือนใช้ชีวิตคนเดียว กินข้าวด้วยกันไปตลาดด้วยกันปกติพอถึงบ้านต่างคนต่างอยู่
ปัญหาตอนนี้คือถ้าเราเลิกกับเค้าบ้านที่กู้ร่วมกันจะทำไงต่อ ลูกก็ยังเล็กยังไม่พอที่จะรับรู้ได้อีก เราจะตอบคำถามที่บ้านเราหรือบ้านเค้า คนอื่นๆยังไงเพราะที่ผ่านมาเราไม่ได้มีปัญหาทะเลาะกันให้คนอื่นเห็นเลย เพื่อนๆเค้าพูดกับเราด้วยซ้ำว่าทำไมเราไม่เคยบ่นเลย แบบเราเหนื่อยที่จะพูดแล้วค่ะ
หรือเรากำลังสับสนกับความรู้สึกตัวเองไหมคะ อาจจะเขียนวนไปวนมาขอโทษด้วยค่ะกระทู้แรก รบกวนช่วยแนะนำเราทีค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ